پاقلعه
شهرستان
شهربابک استان
کرمانروستاي پاقلعه/
رامیان /
گلستانروستای پاقلعه از توابع بخش مرکزی شهرستان رامیان است که با مختصات جغرافیایی ۵۵ درجه و ۷ دقیقه طول شرقی و ۳۶ درجه و ۵۵ دقیقه عرض شمالی، در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی شهر رامیان و ۷۰ کیلومتری گرگان قرار دارد .این روستا از شمال شرقی به پل آرام، از جنوب و غرب به ارتفاعات قلعه موران و از شمال غربی به منطقه تفریحی جامه شوران محدود می شود.ارتفاع روستای کوهستانی پاقلعه، از سطح دریا ۱۸۰ متر است
معرفی روستا[ویرایش]
روستای پاقلعه از توابع بخش مرکزی شهرستان رامیان است که با مختصات جغرافیایی ۵۵ درجه و ۷ دقیقه طول شرقی و ۳۶ درجه و ۵۵ دقیقه عرض شمالی، در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی شهر رامیان و ۷۰ کیلومتری گرگان قرار دارد .این روستا از شمال شرقی به پل آرام، از جنوب و غرب به ارتفاعات قلعه موران و از شمال غربی به منطقه تفریحی جامه شوران محدود می شود.ارتفاع روستای کوهستانی پاقلعه، از سطح دریا ۱۸۰ متر است و تحت تأثیر اقلیم کوهستانی زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل دارد.میانگین بارندگی سالانه روستا ۴۸۴ میلی‌متر گزارش شده است. مردم روستای پاقلعه به زبان معروف به استرآبادی سخن می گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. براساس نتایج سرشماری سال۱۳۷۵، روستای پاقلعه ۳۴۶ نفر جمعیت داشته است که در سال ۱۳۸۵ به ۲۳۸ نفر کاهش یافته است. این روستا از طریق شهرهای گرگان و رامیان قابل دسترسی است و جاده‌ای مناسب و آسفالت دارد.
اقتصاد روستا[ویرایش]
اقتصاد روستای پاقلعه بر پایه فعالیت‌های زراعی، دامداری، باغداری و امور خدماتی و تولید صنایع دستی استوار شده است. کشت آبی و دیم در روستا رواج دارد و محصولات عمده زراعی آن شامل
گندم،
جو ،
خیار ،
گوجه فرنگی و
لوبیا است. مهم‌ترین محصولات باغی روستا گردو و آلو ترش، به و ازگیل می باشد. دامداری در روستای پاقلعه رونق دارد و گوشت، پشم و انواع فرآورده های لبنی مانند شیر، پنیر و ماست از محصولات دامی آن است.
مردم روستای پاقلعه به ویژه زنان در کنار فعالیت‌های زراعی به تولید انواع صنایع دستی مانند قالی، قالیچه، گلیم، نمد، چادر شب و دستمال نیز می پردازند. روستای کوهستانی پاقلعه در شیب ملایمی استقرار یافته است. قالی، قالیچه، گلیم، نمد، چادر شب و دستمال از انواع صنایع دستی روستای پاقلعه به شمار می آیند.انواع آش‌ها، آبگوشت، کباب، انواع خورشت ها و نان محلی از غذاهای رایج است. انواع لبنیات از قبیل شیر، پنیر، ماست و کره به عنوان بخش مهم از غذا و مواد غذایی در روستا تولید و مصرف می شود.
آثار باقی مانده از شهر تاریخی تمیشه و قلعه ماران در ۳ کیلومتری روستا، از قدمت و تاریخ کهن این منطقه حکایت دارد. این قلعه در زمان تیرداد اشکانی ساخته شده و پایتخت دوم اشکانیان بوده است. نام این روستا، پیش از انقلاب۵۷ «سازمان قاسم‌خان مقصودلو» بوده است. بعد از انقلاب و تا سرشماری سال ۱۳۷۵، «اسلام آباد فندرسک» نامیده می شده است. پس از آن، به «پا قلعه» تغییر نام داده است؛ علت این نامگذاری را استقرار روستا در پایین قلعه ماران دانسته اند.
خانه های روستاییان عموماً در یک یا دو طبقه با سقف شیروانی و دیوارهای گل‌اندود ساخته شده اند. از طبقه زیرین به عنوان انباری استفاده می شود و طبقه دوم برای سکونت خانوار روستایی است.مصالح به کار رفته در ساخت بناهای قدیمی از گل، خشت و چوب است. در ساخت خانه های جدید از مصالح سیمان، آجر، گچ، تیرآهن، ورق گالوانیزه و مانند آن استفاده می شود.
ارتفاعات غربی و جنوبی روستا با جنگل‌های انبوهی از درختان سوزنی برگ و ذخیره گاه جنگلی،از زیباترین جاذبه های طبیعی روستای پاقلعه محسوب می شوند که قطع درختان منطقه حفاظت شده در آنجا ممنوع است.
جاذبه های گردشگری[ویرایش]
از مکان‌های تفریحی و تفرجگاهی اطراف روستا می توان به منطقه تفریحی جامه شوران و اطراف سرسبز چشمه های پرآب سرگل و چشمه پشمکی اشاره کرد.در فاصله ۵ کیلومتری جنوب شهر رامیان، در مسیر روستای پاقلعه و در میان جنگل‌های انبوه پهن برگ، استخر طبیعی گل رامیان قرار دارد. این استخر بیضی شکل، با طول ۹۰ متر، عرض ۸۰ متر و عمق ۴۴ تا ۸۰ متر چشم اندازی بسیار زیبا و رویایی دارد. آب این استخر طبیعی از چشمه های جوشان تأمین می شود و هر ساله، گردشگران بسیاری را به سوی خود جلب می کند.
در اطراف روستا، چاه های موسوم به گندم سوخته وجود دارد که در روزگار گذشته، مکانی برای ذخیره آذوقه مردم قلعه بوده است. مردم روستای پاقلعه در اعیاد بزرگ مذهبی به جشن و سرور و در ایام محرم و وفات ائمه به عزاداری می پردازند. ایام عید نوروز و روزهای چهارشنبه سوری، سیزده بدر و شیب یلدا مورد توجه مردم است که با مراسم ویژه‌ای سیزده بدر برگزار می شود.نی ساز همیشگی و همراه مردم روستاست که در مراسم مختلف، آواز خوانندگان محلی را همراهی می کند.
مردم میانسال و کهنسال روستا معمولاً از پوشاک محلی استفاده می کنند. زنان بیشتر از مردان، از لباس هیا محلی استفاده می کنند. لباس مردان شامل کلاه و نیم تنه است و زنان نیز از دامن‌های کوتاه، پیژامه، پیراهن، روسری و گاهی نیم تنه استفاده می کنند. حاشیه لباس زنان به وسیله روبان های رنگی، زیورآلات و پولک‌های رنگی تزیین شده اند. جوانان روستا در مراسم ویژه و جشن‌ها از لباس محلی استفاده می کنند.
منبع[ویرایش]
وبلاگ روستای پاقلعه
