دامپروری
دامپروری به نگهداری و پرورش جانوران اهلی مانند
گوسفند،
بز،
گاو،
اسب و
شتر اطلاق میشود.
مقدمه[ویرایش]
هر موجود زندهای چه نباتی و چه حیوانی جهت زندهماندن به
انرژی نیازمند است. موجودات زنده انرژی لازم برای ادامهٔ زندگی را یا از طریق فتوسنتز بهدست میآورند و یا از طریق تغذیهٔ مواد موجود در محیط پیرامون کسب میکنند.
بشر اولیه هم از ریشه و میوهٔ گیاهان و هم از شکار بعضی از حیوانات آبزی -که بهوسیلهٔ دست شکار میکرد- تغذیه میکردهاست. اهلیکردن حیوانات توسط بشر، یکی از اقدامهای اساسی و مهم بوده که سبب تحول غذایی و بهبود تغذیهٔ وی گردیدهاست.
سگ اولین حیوانی بوده که در حدود ۱۲٬۰۰۰ سال قبل و بهدنبال آن، گوسفند در حدود ۱۱٬۰۰۰ سال پیش توسط بشر اهلی شدهاند.
حیوانات اهلی[ویرایش]
حیوانات اهلی عبارت است از حیواناتی است که تولیدمثل آنها تحت کنترل بشر بوده یا میتواند در کنترل بشر باشد. در اهلیکردن حیوانات عواملی که درنظر گرفته میشد عبارتند از: تعلیمپذیری، اندازهٔ حیوان، شاخ، رنگ، کیفیت پوشش حیوان، تولید گوشت و شیر.
دستآموز و اهلیکردن حیوانات بهطور اتفاقی صورت گرفتهاست؛ بدون اینکه بشر متوجه بشود که چه حادثهای در شرف وقوع است.
اهلی کردن حیوانات[ویرایش]
گردآورندگان و شکارچیان، اولین اهلیکنندگان حیوانات، هیچ پیشبینی در مورد نحوهٔ استفادهٔ آتی از حیواناتی که اهلی میکردند و حالا بهصورتهای مختلف مورد استفادهٔ بشر قرار میگیرند، نکرده بودند. بشر پس از ساکنشدن در یک محل و کسب تجارت طولانی، بهنحوهٔ استفاده از حیوانات برای تولید
شیر،
پشم،
نیروی کار، جنگ و
ورزش پی برد و دامپروری هم از این زمان که بشر جهت تهیهٔ غذا و تأمین پوشش برای خود از حیوانات اهلیشده حمایت و از آنها نگهداری کرد، شروع شدهاست.
پرورش و نگهداری حیوانات خاص در ایران از پیشتازات این امردر ایران میتوان به اقای بهروز نصیری اشاره کرد که میتوان ایشان را به عنوان پدر این بخش از علوم کشاورزی ایران نام برد. این امر در ایران به علت وجود مسائل دینی به کندی پیش میرود
وابستگی[ویرایش]
با پیشرفت تمدن، افزایش جمعیت و اطلاعات و دانش انسانی، بشر به حیوانات و تولید آنها وابستهتر شدهاست؛ بهطوری که امروزه دامپروری یکی از مهمترین رشتههای کشاورزی و
تولیدات دامی یکی از عمدهترین و باارزشترین فرآوردههای کشاورزی است و مردم به فرآوردههای دامی جهت تغذیه و تولید پوشاک بسیار نیازمند هستند. اهلیکردن حیوانات یکی از گامهای عمده در پیشرفت زندگی از حالت بدوی به تمدن در بسیاری از طایفههای بشر اولیهاست که سبب تبدیل زندگی ایلی و قبیلهای به زندگی شهری و شهرنشینی شدهاست. قبل از اهلیکردن حیوانات، بشر بدوی حیوانات را جهت استفاده از گوشت و پوست آن شکار میکردهاست؛ پس از اهلیکردن
سگ، از این حیوان جهت نگهبانی در شب و شکار استفاده نمود.
کشت دانه[ویرایش]
رفتهرفته بشر بیشتر به ساکنشدن در یک منطقه عادت کرد و در خلال این مدت، تقاضا برای نگهداری و حمایت از حیوانات در موقعی که شکار کم میشد و دسترسی به غذا محدود میگردید بیشتر و محسوستر گردید. در همین دوران بعضی از دانهها بهطور محدود در اطراف محل زندگی کاشته میشد و مازاد این محصولات جهت آذوقهٔ زمستانی انبار میگردید و بعد از این زمان اکثر حیواناتی که امروز در خدمت بشر هستند، اهلی شدند. علاوه بر استفاده از حیوانات اهلی در امر تغذیه و پوشش، بعضی از افراد باهوش از آنها در امر باربری، شخمزنی و... شروع بهاستفاده کردند.
پیشرفت مدنی[ویرایش]
آغاز دامپروری نشانگر اولین گامهای پیشرفت مدنی بسیاری از گروههای بشر اولیهاست؛ گلهداری شاخص برتری یک طایفه و یا گروه نسبت به گروه و یا طایفهٔ دیگر بودهاست. طایفه یا گروهی که دارای گلهٔ زیادی بودند، خیلی پیشرفتهتر و قدرتمندتر از طایفه و یا گروههای دیگر بهحساب میآمدند. با پیشرفت تمدن، افراد بشر به حیوانات و تولیدات آنها وابستگی بیشتری احساس میکرد و با شروع زندگی شهرنشینی و شناخت بیشتر از حیوانات و نیازهای روزافزونی که بهوجود میآمد، بشر توانست در اثر انتخاب و جفتگیریهای کنترلشده، ریخت و شکل ظاهری حیوانات را بهتر بکند و در جهت رفع احتیاجات، تیپهای دلخواه خود را بهوجود آورد.
طبق تحقیقات سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۶، صنعت دامداری یکی از بیشترین نقشها را در زوال زیست محیطی در سطح جهانی ایفا میکند و فعالیتهای نوین پرورش حیوانات برای مصارف غذایی آن هم در مقیاس عظیم به آلودگی هوا و آبها، فرسایش زمینها، تغییرات آب و هوایی، و از دست رفتن تنوع زیستی منجر میشود. این تحقیقات نشان داد که بخش دامداری یکی از دو یا سه بخشی ست که بیشترین سهم را در ایجاد مشکلات زیست محیطی جدی-چه در مقیاس منطقهای و چه در مقیاس جهانی – ایفا میکند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پروش مرغ و طیورنقش دامپروری در توسعه روستایی