دلوئی
روستاي دلوئي/
گناباد /
خراسان رضویروستای دلوئی از جمله روستاهای بزرگ بخش مرکزی گناباد بوده که در شرق مرکز شهرستان واقع است. این روستا به علت نزدیکی به مرکز شهرستان یکی از معدود روستاهای مهاجرپذیر در سالهای اخیر بوده بطوریکه جمعیت آن در سال ۸۵ به حدود ۱۵۰۰ نفر رسیده است. دلوئی از دیرباز همواره در سطح شهرستان و حتی کشور به مرکز علم و فرهنگ مشهور بوده.
معرفی روستا[ویرایش]
روستای دلوئی از جمله روستاهای بزرگ بخش مرکزی گناباد بوده که در شرق مرکز شهرستان واقع است. این روستا به علت نزدیکی به مرکز شهرستان یکی از معدود روستاهای مهاجرپذیر در سالهای اخیر بوده بطوریکه جمعیت آن در سال ۸۵ به حدود ۱۵۰۰ نفر رسیده است. دلوئی از دیرباز همواره در سطح شهرستان و حتی کشور به مرکز علم و فرهنگ مشهور بوده و فرزندان این دیار با تلاش و کوشش مثال زدنی خود همواره قله های علم و دانش و ترقی را فتح نموده اند. دراین باب می توان به دو تن از فرزندان برومند این روستا که در حال حاضر در سطح معاونت وزیران جهاد کشاورزی و مسکن و شهرسازی کشور در دولت نهم افتخار خدمت گزاری به مردم شریف ایران اسلامی را دارند، اشاره نمود. دلوئی در دوران پرافتخار دفاع مقدس نیز۱۴ تن از از فرزندان رشید خویش را تقدیم انقلاب نمود.
پیشینه تاریخی[ویرایش]
در مورد پیشینه تاریخی روستا و ابنیه و آثار تاریخی آن می توان از مکانهایی همچون مسجد سموئی، دارالشفاء، مقبره، و چندین آب انبار و قنوات دلوئی و سموئی اشاره نمود.
دلوئی در قدیم دو آبادی جدا از هم به نام های دلوئی و سموئی بوده است. این دو آبادی که در اطراف قنات های دلوئی و سموئی بنا گردیده اند و با گذشت زمان کم کم بزرگ شده و به صورت یک آبادی در آمده اند.
در کتاب فرهنگ نوبهار در باب معرفی گناباد آمده است: گناباد، موافق شهری است در خراسان و کوهی است منسوب بدان شهر که در جنگ ۱۱ رخ مقام ایرانیان بوده، چنانچه تورانیان هم در دشت زیبد اقامت داشتند و در آن ولایت دو قریه است «ولوئی» و «نموئی» و در اولی نارونی است از غرایب اشجار عالم که صاف و بی اعوجاج، و طول بالای آن هشتاد ذراع بود. بالای آن تقریباً برابر و بسیار اندکی فرق دارد و مردمان به تماشای آن می روند. از این عبارت چنین برداشت می گردد که گناباد از قدیم شهری بوده است و دهات و ولوئی و نموئی که در این کتاب احتمالاً اشتباه به چاپ رسیده است، همان روستاهای دلوئی و سموئی است که هر دو از روستاهای قدیم گناباد است. درخت نارونی هم که در اینجا نام برده شده است در قریه سموئی واقع بوده است و نه در دلوئی.
این درخت همانگونه که در کتاب ذکر شده است بسیار بلند بوده و در محل درب مسجد سموئی قرار داشته است. این درخت تا حدود ۸۰ سال پیش وجود داشته و البته الان از بین رفته است اما محل آن معین است. بزرگی این درخت به حدی بوده که مردم اطراف برای تماشای آن به سموئی می آمده اند و این بیت نیز در وصف همین درخت سروده شده است :
هر کس که ندیده کشمری سرو گو نارون گنابدی بین
منبع[ویرایش]
وبلاگ روستای دلوئی
