چم مناف
روستایی از توابع بخش مركزی شهرستان
بهبهان با بیش از یك قرن قدمت با ساكنان اولیه عرب زبان از طایفه ی ناصری سرزمینی با حدود سه هزار هكتار اراضی مراتع و كشاورزی و
بیشه های وسیع درختان گز و بید با فاصله ی حدود ۳۰ كیلومتری شهرستان بهبهان واقع در جاده قدیم
اهواز بعد از روستای چم سیاه با جاده فرعی شنی ۵ كیلومتری در امتداد رودخانه ی مارون روبروی روستای قلعه بردی .
احتمالاًٌ حوالی این روستا در عهد ساسانی و مقارن با رونق ارجان روستایِ آبادی بوده است . براساس اطلاعات ثبت شده از منابع معتبر در سایت « موقوفه ی منصوریه » چم مناف روزگاری جزئی از موقوفه ای منصوریه بوده كه در سال ۱۳۲۰ توسط واقف مرحوم میرزا منصورخان طباطبایی بهبهانی از حكام و سیاستمداران روزگار قاجار از نوادگان سید فقیه بشرح مندرج در وقف نامه ی مذكور وقف گردیده بود اما حدود ۱۰۰ سال بعد وقف نامه نادیده گرفته شده و اراضی توسط دولت به ساكنان و زارعین بشرح زیر واگذار گردید :
ساكنان عرب زبان از جمله عبداله ، عبدالحسن ، بنوان ناصری پور فرزندان مشلوش ، حسین شیرالی فرزند عبداله ، صمصام ناصری فرزند عبود ، حنظل آقا بیلاوی ، محمد ناصری پور ، گطین ضمیری فرد ، سه خانواده ترك زبان شاه حسین قاسمی لركی ، آقا حسین قاسمی لركی فرزندان آقا مراد و غریب قاسمی لركی كه بنا به دلایلی از سمت روستای چم نظامی به چم مناف آمده و ساكن گردیدند افرادی بودند كه براساس قانون اصلاحات اراضی دارای سهم زمین مشاع كشاورزی گردیده و اسناد بنام آنها صادر گردید.
قبل از ساكنان فعلی (صاحبان سند) ، روستای چم مناف توسط مرحوم اسدالله موسوی از مالكین بهبهان به مرحوم اسود بیلاوی واگذار گردید تا با احیا و كشاورزی و دامداری در آن امرار معاش نموده و یك دانگ از زمین مذكور به كشاورز تعلق بگیرد و بابت ۵ دانگ دیگر از هر خیش كشاورزی در روستا یك من گندم و یك من جو ( هر من ۶۶ كیلو ) سهم مالك ( مرحوم اسداله موسوی ) بوده است.
بعد از وفات مرحوم اسود بیلاوی روستای چم مناف به نام مشلوش و پس از آن به نام عبداله ناصری پور واگذار گردید و سالیان دراز بدین صورت سپری شد تا اصلاحات اراضی .
دهه ی ۵۰ روستا پرجمعیت ترین روزگار عمر خود را می دید . حدود بیست و سه خانوار و بیش از هشتاد نفر جمعیت ، در آن سالها روستا دبستان (دبستان امید) و خانه بهداشت مشتركی با روستای چم سیاه داشت .
یكی از اهالی روستا (حنظل آقا ) هفته ای یكبار به بهبهان می رفت و مایحتاج اهالی را از بهبهان تأمین می كرد و با سود بسیار اندكی در قبال ماست و كره و ... به فروش می رساند . ( معامله ی كالا به كالا )
شغل اهالی روستا[ویرایش]
كشاورزی (گندم و جو ) و دامداری (گوسفند ، بز ، گاو و گاومیش ) بوده است.
به علت تعطیلی دبستان و خانه ی بهداشت و نداشتن آب شرب مناسب و برق و سایر امكانات اولیه ی زندگی اهالی یكی پس از دیگری از روستا به آغاجاری مهاجرت كردند و بدنبال مشاغل تازه ای رفتند تا اینكه از دهه ی هفتاد تاكنون حدود ۳ خانوار در روستا ساكن ماندند آنها هم نه صاحب حرفه ای دیگر جز دامداری و كشاورزی هستند و نه توان مهاجرت دارند . البته در چند سال اخیر با گذر خط لوله ی گاز بیدبلند
۲ – عسلویه از كنار روستا چند نفر از روستائیان به شغل حراست مشغول گردیدند اما دیگر نه از صدای زنگوله ی گوسفندان خبری هست و نه از گاومیش ها و ... اكثر خانه ها مخروبه و متروكه ماندند.
پیوندها[ویرایش]
سايتها و وبلاگهاي روستاي چم مناف شهرستان
بهبهان استان
خوزستان
