چاهکوتاه
روستاي چاهکوتاه (چاه کوتاه)/
دشتستان /
بوشهرروستای چاهکوتاه (چاه کوتاه) از توابع بخش مرکزی شهرستان بوشهر، با مختصات جغرافیایی ۵۱ درجه و ۸ دقیقه طول شرقی و ۲۹ درجه و ۳ دقیقه عرض شمالی، در ۵۰ کیلومتری شمال شرقی بوشهر واقع شده است.
معرفی روستا[ویرایش]
روستای چاهکوتاه (چاه کوتاه) از توابع بخش مرکزی شهرستان بوشهر، با مختصات جغرافیایی ۵۱ درجه و ۸ دقیقه طول شرقی و ۲۹ درجه و ۳ دقیقه عرض شمالی، در ۵۰ کیلومتری شمال شرقی بوشهر واقع شده است. چاهکوتاه از سطح دریا ۳۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در فصول پاییز، زمستان و بهار معتدل و در تابستان گرم و خشک است.
روستای چاهکوتاه از جنوب غربی به روستای کنار آبادی و از شمال شرقی به روستاهای تل‌اشکی و دویره محدود می‌شود.
توفان شن و تش‌باد (آتش باد) دو عامل اساسی مؤثر در اقلیم و معماری این روستاست.
به دلیل بالا بودن سطح آب‌های زیرزمینی و عمق کم چاه‌های آب در گذشته، نام روستا چاه کوتاه نامیده شده است. قدمت این روستا به اواخر دوره صفوی مربوط است.مردم روستای چاهکوتاه، در حوادث جنگ‌های جنوب (ایران - انگلیس) نقش فعالی داشته‌اند و آرامگاه‌هایی از شهدای آن‌ها به جا مانده است.
مردم روستای چاهکوتاه به زبان فارسی با لهجه محلی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
الگوی معیشت و سکونت[ویرایش]
براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۷۵، جمعیت روستای چاکوتاه ۱۹۷۲ نفر بوده است که در سال ۱۳۸۵، به ۱۹۶۸ نفر کاهش یافته است.
اقتصاد روستای چاهکوتاه بر پایه فعالیت‌های کشاورزی، دامداری، امور خدماتی و تولید صنایع دستی استوار شده است. گندم و جو مهم‌ترین محصول زراعی این روستاست.
قسمتی از اراضی روستا به کشت سبزیجات اختصاص دارد و در بخشی از آن احداث
نخلستان و باغ‌های مرکبات توسعه یافته است.
دامداری سنتی و تولید انواع لبنیات مانند شیر، ماست، پنیر، کره و روغن حیوانی در روستا رواج دارد. گروهی از زنان و دختران روستای چاهکوتاه به تولید انواع
صنایع دستی اشتغال دارند. برخی از طرح‌های بافته‌های
قالی ،
گلیم و گبه‌های تولیدی روستا کاملاً رنگ و طرح بومی دارند و حاصل تصویرسازی و هنرمندی زنان و دختران روستاست.
روستای چاهکوتاه در منطقه‌ای دشتی استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکزی دارد. شکل خانه‌های مسکونی روستای چاهکوتاه با توجه به وقوع توفان‌های شن و تش‌باد به معماری بیابانی نزدیک است.
روستای چاهکوتاه کالبد جالب توجه ی دارد. اماکن مذهبی روستا، از معماری دوره قاجار تأثیر پذیرفته‌اند و شکل خانه‌های آن با شیوه‌های جدید طراحی و اجرا شده‌اند.کوچه‌های روستا، نسبتاً عریض و اکثراً خالی هستند. در بنای اغلب خانه‌های قدیمی روستا مصالح خشت، گل و چوب به کار رفته است که به سهولت در اطراف روستا یافت می‌شود. امروزه خانه‌هایی از مصالح مستحکم آجر، آهن، سیمان، و مانند آن نیز ساخته می‌شود.
در دهه ۱۳۵۰ در اجرای طرح کنترل و مهار شن‌های روان، پارک جنگلی چاکوتاه احداث گردید و کشت درختان کویری به منظور مهار پیشروی بیابان در این منطقه رواج یافت.پارک جنگلی چاکوتاه، به یکی از نشانه‌های اصلی این روستا تبدیل شده است.
جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]
روستای چاهکوتاه جاذبه‌های گردشگری طبیعی و تاریخی جالب توجهی دارد:
پارک جنگلی چاکوتاه با قدمتی ۴۰ ساله، پارک بسیار زیبایی است که به زیستگاه گونه‌های گیاهی - درختی مناطق کویری و حاره‌ای و گونه‌های پرندگان ساحلی تبدیل شده است. مسیرهای بسیار زیبایی در دل این پارک جنگلی احداث شده است که از میان درختان کویری عبور می‌کند. آواز پرندگان و سکوت و پاکیزگی عمومی فضا، جذابیت پارک را دو چندان کرده است.
نخلستان‌های انبوه خرما و مزارع طلایی گندم از دیگر چشم‌اندازهای زیبای روستای چاهکوتاه هستند.
آرامگاه شیخ حسینی چاهکوتاهی و فرزندانش که در جنگ معروف جنوب (ایران و انگلیس) به شهادت رسیده‌اند، از آثار تاریخی روستای چاهکوتاه است. برخی از مراسم مذهبی و عزاداری‌ها محلی در این محل برگزار می‌شود. در ضلع شمال غربی آرامگاه شیخ، آرامگاه شاعر معاصر ایران، زنده یاد منوچهر آتشی قرار دارد.
مردم روستای چاهکوتاه در اعیاد ملی و مذهبی نوروز، فطر و قربان با شادی و سرور به برگزاری مراسم جشن و شادی و در ایام وفات و شهادت ائمه به سوگواری می‌پردازند.
از مراسم ویژه مردم روستای چاهکوتاه می‌توان به مراسم دعای باران، دعای آرامش دریا، آیین‌های عزاداری روز عاشورا و مراسم سنتی عروسی اشاره کرد.
در مراسم دعای باران و دعای آرامش دریا، از سازهای بادی و زهی استفاده می‌شود که جذابیت خاصی به برگزاری مراسم می‌بخشد. مردم روستا در این نوع مراسم عمومی حضوری فعال دارند.
صنایع دستی روستای چاهکوتاه شامل چوخا بافی، عبا بافی، جاجیم بافی، پشم‌ریسی، خوره و جوال دوزی (انواعی از خورجین بافت عشایری) و دیگر مصنوعات حصیری است.
سوغات روستای چاهکوتاه شامل صمغ، کندر، داروهای گیاهی و لبنیات می‌باشد.
پوشاک معمول مردم روستای چاهکوتاه در گذشته، چوخه و عبا بوده است که در کاهش شدت گرما تأثیر بسزایی دارد. در حال حاضر، مردم روستا از پوشاک سنتی کمتر استفاده می‌کنند. پوشش سنتی بیشتر در میان افراد مسن روستا رایج است. زنان روستا نیز از پیراهن‌های بلند، دستار، روسری، چادر عبایی و شلوارهای دم‌پا تنگ و نقاب استفاده می‌کنند.
طبخ للک، رشته و انواع غذاهای جنوبی در روستای چاهکوتاه رواج دارد.
دسترسی[ویرایش]
این روستا از طریق شهر بوشهر با جاده‌ای مناسب قابل دسترسی است.
منبع[ویرایش]
roostanews.ir
