ریواس
شناخت ريواس
ریواس یک گیاه فصل خنک چند ساله است که مقاوم به سرما و خشکی می باشد. محصولات آن از طوقه، مرکب از ریزوم های گوشتی، و جوانه ها تولید می شوند. پس از یک فصل رویشی، طوقه های ریواس، به خواب می روند.
معرفی ریواس[ویرایش]
ریواس گیاهی است از تیره هفتبندان (Polygonaceae) بومی آسیا (به احتمال سیبری یا هیمالیا) که از سده شانزدهم در اروپا کشت میشد. نوشته ها حاکی از آن است که قبل از میلاد مسیح در چین به عنوان دارو مصرف میشد. ریواس همچنین در دامنه بینالود و ارتفاعات البرز در شمال تهران روییده و بومیان با چیدن سنگ دور ساقهاش آنرا پرورانده و سبب بلندتر شدن ساقهاش میگردند. ریواس یکی از رهآوردهاینیشابور است.
← ریشهریواس دارای یک ریشه معمولی است که یک تا دو متر در خاک رشد میکند. ریشه ریواس در مقابل سرما و یخبندان مقاوم است.
← ساقه ریواس دارای دو نوع ساقه است. یکی ساقه زیرزمینی که به آن ریزوم میگویند. ریزوم پس از رشد گوشتی و چوبی میشود که از جوانههای آن، ساقههای هوایی و برگهای پهن بوجود میآید. نوع دوم ساقه در ریواس ساقههای هوایی است که تا حدود یک متر نیز رشد میکند.
← برگریواس دارای برگهایی است که از جوانه جانبی ریزومها بوجود میآیند. برگها دارای پهنک نسبتاً پهن هستند. دمبرگ ریواس که قسمت خوراکی آن را تشکیل میدهد، گوشتی بوده و طول آن به بیش از ۵۰ سانتیمتر میرسد. گل: به تعداد زیاد و به صورت خوشه در انتهای ساقه اصلی ایجاد میگردد و گلها به رنگ سبز است و در اثر تلقیح بذر را تشکیل میدهند.
مشخصات ریواس[ویرایش]
ریواس یک گیاه فصل خنک چند ساله است که مقاوم به سرما و خشکی می باشد. محصولات آن از طوقه، مرکب از ریزوم های گوشتی، و جوانه ها تولید می شوند. پس از یک فصل رویشی، طوقه های ریواس، به خواب می روند، و دمای زیر ۴۰ درجه ی فارنهایت، نیاز است تا گسیختگی جوانه ها، و رشد بعدی را تحریک کند. نخستین ساقه هایی که در بهار ظاهر می شوند، برگها و برگچه های خوراکی هستند. اینها یکی پس از دیگری، تا زمانی که دما خنک بماند، ( زیر ۹۰ درجه ی فارنهایت ) پدیدار می شوند. وقتی دما بالا می رود، رشد رأسی متوقف می شود، حتی به هنگام گرمای شدید، خواب ظاهر می شود. با کاهش دما در تابستان بعدی، رشد شاخ و برگ، از سر گرفته می شود.
گونه های ریواس[ویرایش]
۱- نام علمی : Rheum acuminatum
نام عمومی :Ornamental Rhubarb یا ریواس معطر
شرح و توضیح :
این گیاه در کنار آب رشد می کند و در تابستان بذرهای قرمزی دارد. این گیاه عاری از بیماری است ودر سراسر کشور کانادا مقاوم و سازگار می باشد. برگهای آن درروی تپه ها می رویند – گوشوارک های قرمز تیره و مستقیم دارد. ساقه های آن نازک و شاخه دار و گلدار می باشد که طول آن به ۲۵/۱ Cm می رسد. به نور مستقیم آفتاب سازگار بوده وهمچنین اندکی سایه را نیز ترجیح می دهد. و همچنین خاک هوموسی را بسیار دوست دارد. بریدن ساقه های آن بعد از گلدهی باعث می شود که شاخ و برگهای جوان در ادامه فصل رشد کنند.
۲-نام علمی:RheumKialense
گونه ای کوچک و شاداب می باشد. برگهای چین دار با لکه های قرمز و با ارتفاع ۳۵ Cm دارد. ( استولون همان ساقه تغییر شکل یافته ای است که به صورت افقی روی زمین یازیرزمین رشد می کند و موجب گسترش گیاه می شود. ) این گیاه در همه حال ،زمین رابه صورت انبوه پوشش می دهد.
۳-نام علمی : Rheumofficinale
نام عمومی : ریواس چینی
گیاهی چند ساله ،پایا و به طور طبیعی ارتفاعی ۲ متری دارد. منشاء آسیایی داشته و به منطقه ۷ ایالات متحده نیز سازگار می باشد. ساقه برگی آن مصرف خوراکی داشته و ریزوم آن جنبه دارویی دارد.
گیاهانی که شبیه ریواس بوده ولی ریواس واقعی نیستند:۱-ریواس اسفناجی
۲-ریواس راهب
۳-ریواس وحشی
۴-ریواس غول پیکر
واریته های ریواس[ویرایش]
۱- با نامCrimsonRed این گیاه به نام های Crimson , Crimson wine, Crimson cherry می باشد. این گیاه ساقه های قرمز و روشنی رابا صفات بی نظیر، درتحت شرایط رطوبت و حرارت نرمال تولید می کند.
۲- با نام Valentine ساقه این ریواس کلفت است ومناسب برای باغهای خانگی می باشد. گوشوارک هایش وقتی که پخته می شوند رنگ خود را حفظ می کنند. این گیاه محصول کمی تولید می کند .
۳- با نامPrinceAlbert این نوع ریواس زود رس ، پرمحصول با ساقه دراز می باشد.
فصل رشد[ویرایش]
فصل رویش ریواس از آوریل تا سپتامبر تداوم دارد. با این وجود این گیاهان به خاطر زود در دسترس بودنشان در زمانی از سال که سایر محصولات کمیاب هستند مورد پروش قرار می گیرند. ریواس زود رس گل آذین رنگی ویژه و گلهای ظریفی دارد. ریواس های فضای آزاد کمی از نظر رنگ تیره تر هستند. ریواس یک سال بعد از کاشت قابل برداشت می باشد. هر گیاه به مدت زمانی نیاز دارد تا درریشه اش غذا ذخیره کرده و ساقه های طویل و تنومند را تولید کند. در بهار ، قبل از اینکه طوقه رشد کند ، گیاه ریواس کاشته شده می توانند با یک پوشش پلاستیکی تمیز در فضای تهویه ای به اندازه ۱.۴ اینچ در پلاستیک ایجاد گردد .وزمانی که برگها بزرگتر شدند باید پلاستیک بریده شده و برگها آزادانه قرار گیرند.
آسیب سرمایی[ویرایش]
ریواس های مورد حمله قرار گرفته توسط سرما یا انجماد ، هنوز هم می توانند خورده شوند زمانی که ساقه ها هنوز ایستاده و استوار هستند . زخم برگ می تواند با یک رنگ پریدگی سیاه یا قهوه ای رنگ در لبه های برگ ظاهر شود . اگر ساقه ها نرم و خمیر مانند شوند نباید آنها را مصرف کرد. چندین زخم سرمایی ممکن است باعث انتقال بلورهای اسید گزالیک دربرگ به ساقه گرد د و احتمال مشکلات سیستمی راافزایش دهد. اگر در سالم بودن ساقه های خوراکی شک وتردید داشته باشید نباید آنها را بخورید . این ساقه باید بریده شده و کم پوست شوند. قبل از اینکه ساقه های جدید خورده شوند باید به آنها اجازه رشد و توسعه داده شود یااگر آن ساقه ها در پایان فصل روشی باشند ،سعی شود که ریواس های خانگی انتخاب شوند. فورسینگ ریواس درزمستان :
الف) فورسینگ کردن ریواس در درون خانه :
ریواس ها می توانند در تمام طول سال پرورش یابند .در طی زمستان و بهار زود رس شما می توانید ساقه های حساس ریواس رابا استفاده از عمل فورسینگ در خارج از فصل رویش نیز پرورش دهید. عمل فورسینگ باافزایش قطر ریشه ها موفقیت بیشتری می یابد.
ب)فورسینگ کردن ریواس ( مرحله به مرحله ):
۱) ما با یک ریزوم کوچک ریواس شروع می کنیم . در آن صورت ، این قطعه کوچکی از یک گیاه استقرار یافته است . پس ما بخشی از ریزوم یا ریشه گیاه را برش می دهیم. این ریزوم در یک گلدانی کاشته شده و با خاک برگ پوشش داده می شود تا از محل گره ها رشد انجام گیرد . سپس این ریزو م کاشته شده در فضای آزاد خنک به مدت ۴-۳ هفته قرار می گیرد .ریواس نیاز دارد که چندین روز در دمای صفر درجه قرار گیرد و بعد به داخل یک فضای بسته تاریک و خنک انتقال یابد. گیاه ریواسی که بعد از ۲ هفته مشاهده می شود در فضای بسته آماده عمل فورسینگ می شود.
۲)در اول ریواس به آرامی رشد خواهد کرد در حالی که در این مرحله ریشه های جدیدی بوجود می آیند . این گیاهان هما ن گیاهان مرحله قبل هستند اما ۶ هفته دیرتر ، ( یعنی بعد از حدود ۸ هفته آماده فورسینگ می شوند.) گوشوارکی نیز به طول ۸ اینچ ازنوک ریزوم درازمی شود و به عنوان پایه برگ قرار می گیرد.
۳)بعد از گذشت ۸ هفته ، رشد ریواس سریعتر می شود . این گیاهان همان گیاهان قبلی است اما بعد ز گذشت ۴ هفته ( ۱۲ هفته از زمان آماده شدن در فضای بسته ) . از این گیاهان بیش از ۳ شاخه رشد میکند که طولشان به ۲۲ اینچ می رسد .
شما باید همه این ساقه ها را برداشت کرده و توسط گلدان به فضای آزاد انتقال دهید تا برای زمستان باقی بمانند. این گیاهان می توانند در باغ کاشته شوند تا در بهار سال بعد دوباره رشد کنند.
رویش ریواس از بذور[ویرایش]
گیاهان ریواس ممکن است ازبذر نیز بوجود آیند . این گیاهان بوجود آمده از بذر ، بعد از حدود ۲ سال آماده برداشت می شوند. کاشت در آب وهوای مناسب می تواند در یک فصل رویشی نتایج رضایت بخشی را حاصل گرداند.
همچنین ازدیاد از طریق بذر توصیه نمی شود چون نشاهای ریواس صفات گیاهان مادری را کسب نمی کنند. بهترین راه ازدیاد یواس ، کاشت قطعات بدست آمده از شکستن طوقه گیاه می باشد.
پرورش ریواس از طریق بذر ( مرحله به مرحله ) بذور ریواس می توانند ازچند شرکت خصوصی از طریق پست خریداری شوند. این بذور اغلب در پارچه های کاغذی مانند پیچیده می شوند. این بذور قبل از این که کاشته شوند باید در داخل آب قرار گیرد.
کاشت این بذور در آمیخته های خاکی مناسب انجام می شود . بذرهای ریواس به صورت تجاری در آمیخته های متداول و به صورت ۲ بذر در هر گلدان کاشته می شوند . این بذور به خاطر آسان بودن عمل انتقال در گلدان های حاوی پیت کاشته می شوند و سپس در جلوی یک پنجره آفتابگیر قرار داده میشوند. اگر دمای هوا کمتر از ۷۰ درجه فارنهایت باشد ، کابل های گرمایی می توانند سرعت جوانه زنی راتسریع بخشند.
بذور ریواس سریعا" جوانه می زنند و بعد از ۱۰ روز از زمان کاشت ، نشاهای کوچکی ظاهر میشوند . در این هنگام به غیر از یک نشاء بقیه نشاء ها را حذف می کنیم . اگربخواهید که ریواس ها به صورت چند ساله رشد کنند باید بذور ، زودتر یعنی در پاییز سال قبل کاشته شوند. بنابراین این گیاهان درفضای آزاد ، زودتر از آوریل نیز می توانند کاشته شوند. چناچه آب و هوا گرم تر شوند ( یعنی ۴۵ F در روز و نزدیک ۳۲F در شب شوند. نشاءهای ریواس به فضای آزاد انتقال می یابند .
ما می توانیم آنها را در آمیخته ای با ۵۰% خاک باغچه بکاریم . نشاء ها باید ازنور مستقیم آفتاب محافظت شوند. عمل مقاوم سازی باید روی نشاء ها انجام گیرد تا به تدریج بتوانند در معرض نور آفتاب قرار گیرند. ما این عمل را با سایبان های کوچک کاغذی انجام می دهیم . این عمل حدود یک هفته ، یعنی تا زمانی که به اندازه کافی بزرگ شوند ادامه می یابد . این گیاهان ، همان بذوری هستند که ۶۰ روز پیش کاشته شده بودند این نشاء ها سرانجام به گیاهان کامل ریواس تبدیل می شوند . پرورش ریواس به صورت چند ساله : ریواس می تواند از طریق بذر در مناطقی که فصل خنکی دارند به صورت چند ساله پرورش داده شوند. گیاه بذری در خزانه کاشت می شود و سپس زمانی که به اندازه ۴-۳ اینچ رسید به فضای آزاد انتقال می یابد .
اغلب برداشت از ساقه آنها بیشتر صورت می گیرد. با بی دقتی در آبیاری ، ریواس ها می توانند دچار پوسیدگی ریشه شوند اگر خاک مرطوب باشد . ریواس حاصله از بذر گیاهی کوتاه و با ساقه ای به رنگ قرمز تیره میباشد که ما مورد استفاده قرار می دهیم . رقم ویکتور یا معروفترین محصول ریواس است .بذور ریواس می تواند از شرکت Greenwood ,park seed کارولینای جنوبی آمریکا خریداری شوند. برداشت و آماده سازی ریواس : ریوا سها معمولا" بصورت دسته ای فروخته می شوند. زمان خرید ریواس ها ، ساقه های تازه آن انتخاب می شوند و با خم کردن آنها قبل از استفاده پوستشان جدا می گردند. قبل از پختن ساقه های ریواس ، آنها رادرآب خنکی به مدت یک ساعت قرار می دهند . ساقه ها می توانند به مدت ۲-۴ هفته در دمای ۳۲F باقی بمانند . دسته یک پوندی ریواس شامل ۳-۵ شاخه از آن می باشد . قبل از استفاده برگها بریده شده و پاک می گردد. بطور کامل جدا کردن پوست ریواس ضروری نمی باشد. ریواس ها باید کمی شیرین باشند. چون ریواس ها می توانند در بستنی سازی بصورت مخلوط با توت فرنگی استفاده گردند و یا بصورت تکه تکه درداخل کیک ها ، دسر ها ، نان ها ، مربا ها ، ترشی ها استفاده گردند. اقلیم و مناطق رویشی ریواس یک گیاه فصل خنک چند ساله است. آن به دمایی زیر ۴۰ درجه ی فارنهایت نیازمند است تا رشد بهاره را تحریک کند، و به دمای متوسط تابستانی زیر ۷۵ درجه ی فارنهایت، برای رشد گیاهی، شدیدا نیازمند است. بخشهای شمالی ایالات متحده و کانادا، برای تولید ریواس، خیلی مناسب می باشند.
در ایلات متحده، ریواس در ایالت های شمالی، از جنوب ماین تا استان ایلی نویز، و غرب تا ایالت واشنگتن، به بهترین وجه رشد می کند. یک مرتبه که نشاء ریواس کاشته شود، ، محصولات را به مدت ۸ تا ۱۵ سال به ما می دهد. در ایالات متحده، محصولات تجاری، در واشنگتن (۲۷۵ Acres)، اورگون (Acres (۲۰۰ و میشیگان (۲۰۰ Acres)، با جریب (تقریباً معادل ۴۰۴۷ متر مربع می باشد ) کم تجاری در اکثر زمین های ایالات شمالی، و محصولات تحت فشار گلخانه ای، متمرکز شده اند. یک محصول تجاری خوب، ۱۵ تن، و یک محصول استثنائی، حدود ۱۸ تن می باشد. واریته های قرمز، معمولاً حدود ۵۰% گونه های سبز محصول می دهند؛ به هر حال، اگر محصول دوبار در یک سال برداشت شود، کل محصولات حدود ۵۰% افزایش خواهد یافت. ریواس نمی تواند به طور خیلی موفق، در نواحی جنوبی ایالات متحده کشت شود، هرچند استثناهایی وجود دارد. ریواس، یک گیاه باغی معروف، در نواحی شمالی ایالات متحده می باشد، ولی متأسفانه، در تابستان های گرم و خشک جنوب، خوب به عمل نمی آید. اگر آن گرما را سپری نماید، رشدخوبی نخواهدداشت، تنها دمبرگهای باریکی تولید خواهد کرد که دوک وار( دراز و باریک ) و فاقد رنگ هستند. ریواس، در روزهای گرم ( بالای ۹۰ درجه ی فارنهایت )، به سرعت پژمرده خواهد شد.
خاک ریواس، خاک های زیادی را تحمل می کند اما، در خاک های حاصلخیز و خوب زهکشی شده ای که ماده ی آلی زیادی دارند، به بهترین وجه رشد می کنند. محل کاشت پاکی برای پرورش ریواس، ضروری می باشد چون که، علف کشی برای استفاده درکنار ریواس، ثبت نشده است. حوزه ی کوچکی از علف های هرز چند ساله، می تواند به سرعت، به نسبت خطیری توسعه یابند. برای جلوگیری از این کار، همه ی علف های هرز چند ساله، باید سال قبل از کاشت از بین بروند. کشتزارها باید در بهار و بعد از قلمه زنی، کشت شوند، و خاک برداری دستی همچنین ممکن است ضروری باشد. ریواس نسبتاً مقاوم به حشرات و بیماریها می باشد. اصلاح خاک ریواس نسبتاً به اسیدیته ی خاک مقاوم است ولی، در خاک نسبتا اسیدی بهتر عمل می کند. محصول، می تواند pH خاک پائینی را حدود ۵.۰ تحمل کند؛ به هر حال، بیشینه ی محصولات در pH۶.۰ تا ۶.۸، به دست می آیند. مقادیر قابل توجهی کود شیمیایی مورد نیاز است.
ریواس به کود شیمیایی واکنش خوبی نشان می دهد. کیفیت محصول برداشت شده، تا حد زیادی به مراقبت و کوددهی دریافت شده بستگی دارد. کشت تجاری نیازمند حدود ۱۵۰۰ پوند(معادل ۰.۴۵۴kg ) ازNPK۱۰-۱۰-۱۰، در هر جریب، قبل از کاشت می باشد. باغبانان خانگی، باید هر بهار، برای هر گیاه، یک فنجان کود شیمیایی ۱۰-۱۰-۱۰، اختصاص بدهند که بصورت مدور، دور هر گیاه، زمانی که رشد شروع شد، بکار برده شوند. هر ساله، هر چند دفعه که لازم شد علف های هرز را از بین ببرید، کوددهی نمائید وبه صورت سطحی کشت کنید. کود کشاورزی، منبع خیلی گرانبهایی از مواد آلی می باشد، بطوریکه این کودها به حفظ رطوبت کمک می کند، ساختمان خاک را حفظ می کنند، و به آسانی مواد مغذی را در دسترس قرار می دهند. پانزده تن از کود کشاورزی، باید برای هر جریب، قبل از کاشت، بجهت کشت تجاری به کار برده شود یا یک تا دو بیل ، در اطراف هر گیاه، از طرف باغبانان خانگی زده شود. استعمال کود آلی یا برگها، در اواخر پائیز و اوایل زمستان، مفید می باشد، ولی طوقه را نپوشانید چون ممکن است باعث افزایش پوسیدگی شود. کود تر وتازه نباید مورد استفاده قرار گیرد چون این، گیاهان ترد و نازک ریواس را می سوزاند.
کاشت و فاصله گذاری ریشه های ریواس را در اوایل بهار بکارید. کشت بذر توصیه نمی شود چون خیلی طول می کشد تا گیاه استقرار یابد، و جوانه، رنگ و اندازه ی واقعی خود را نخواهد داشت، اگر آن برای شما مهم است. ریشه های ریواس را در فواصل ۲۴ تا ۲۸ اینچی، به طور مجزا، در ردیف های ۳ تا ۴ پایی مجزا، به جهت کشت تجاری قرار دهید. این فواصل در ردیف ها ، می توانند تا ۳۶ اینچ، برای گیاهان و ردیف های مربوط به باغهای کوچکتر ( غیر تجاری ) کاهش یابند. خیلی کمتر از این، به طور خیلی جدی، گیاهان رامتراکم ( پر ازدهام ) خواهد کرد، و باعث کاهش محصول، و افزایش احتمال گسترش بیماری می شود. یک گیاه ۳-۲ ساله، واریته ی ویکتوریا، می تواند قطر۴ پایی ( ۱.۲۵ متر )، و بلندی ۳ پایی ( ۱ متر )، داشته باشد. ریشه ها را با جوانه ی طوقه ی ۲ اینچی ( ۵ سانتیمتر )، در زیر سطح خاک بکارید. گودال باید برای طوقه، خیلی بزرگ حفر شود، و با کود آلی همراه باشد. خزه ی توربی یا مواد آلی لبنی باید با خاک ترکیب شوند تا در اطراف ریشه ها قرار بگیرند. خاک دور ریشه ها را محکم کنید، اما آن را روی جوانه ها سست و نرم نگه دارید. طوقه ها را پس از کاشت، آبیاری کنید. به گیاه، ۴/۱ فنجان از ۱۰-۱۰-۵ در حدود ۱۰ اینچی سطح بالای خاک، در موقع کاشت اختصاص دهید. زهکشی باغی خوب، در کاشت ریواس، ضروری می باشد. برای باغبانان خانگی، کشت در بستر های ورآمده، کمک می کند تا در برابر پوسیدگی طوقه ها، مراقبت به عمل آوریم. طوقه ها طول عمر چندین ساله خواهند داشت ولی، بخاطر بیماریها و حشرات، طبیعی است که بعد از ۵-۴ سال ، باید بستر را مجدداً بازنشانی کرد.
تقسیم ریواس[ویرایش]
(تکثیر ریواس)
گرهک ریشه را برش دهید، مواظب باشید تا ریشه های خیلی زیادی را از بین نبرید.آنچه که در این باره ارائه شده است، همان گیاه عمل آمده ی بالایی می باشد. توجه کنید که برخی از ریشه ها از ریزوم، به مقدار ۱۶ اینچ ( ۴۰ سانتیمتر ) یا بیشتر، توسعه می یابند. شما کمکی نمی توانید بکنید ولی برخی از اینها را قطع می کنید، اما این بسیار خوب است. اینها را ما به شما نشان می دهیم، کجا ما طرح ریزی می کنیم تا نخستین تقسیم بندی را آماده سازیم. این گیاه، دو دسته جوانه دارد. شما می توانید این را با نگاه کردن به دسته های برگچه ها ( ساقه ها )، مشاهده کنید. اگر ما به دقت تقسیم بندی کرده باشیم، ۱۰-۸ گیاه ممکن است به وجود بیاید. برای نخستین تقسیم بندی، ما به آسانی از یک بیلچه برای قطع کردن تمام کلاستر ( خوشه- دسته ) ریشه/ ریزوم، ما بین جوانه هایی که تازه رشد کرده اند، استفاده می کنیم. بررسی دقیق ،کلاستر، ریزوم و ریشه های فرسوده و پوسیده ای را نمایان خواهد کرد. این، ناحیه ی خوبی برای قطع سرتاسری می باشد. پس از اینکه ما این دو دسته را جدا کردیم، ما این عمل را چندین بار تکرار خواهیم کرد. و هر گیاه جدید، ریزوم کوچک، چند تا ریشه، و جوانه ای از رشد جدید خواهد داشت (بخاطر این که بهار است). ما حالا این را به هشت گیاه جدید ریواس تقسیم بندی می کنیم. برخی، قطعات بزرگی از ریزوم می باشند، انواع دیگر، تنها بقایای کوچک ریشه/ریزوم/جوانه به طول حدود ۳ اینچ ( ۸ سانتیمتر ) می باشند. همه ی اینها اگر دوباره به طور صحیحی کاشته شوند، به صورت گیاهان سالم بالغ رشد خواهند کرد. قبل از اینکه ما قطعات را دوباره بکاریم، ما ناحیه های ریزوم/ریشه را بخاطر پوسیدگی و تجزیه ی بیش از حد، بررسی می کنیم. اگر مقدار قابل توجهی وجود دارد، ما این قطعات را دور خواهیم انداخت. اکنون خیلی کمی پوسیدگی وجود دارد، و ما آنرا قطع خواهیم کرد. در این جا معمولاً اندکی پوسیدگی خواهد بود، نظر باینکه این قسمتی از رشد طبیعی گیاه می باشد. شما همچنین می توانید ببینید که توده ی ریزوم/ریشه، به چه بزرگی می باشد. برخی گیاهان پیر ( ۱۰ ساله یا بیشتر ) می توانند توده های ریشه ای داشته باشند که قطر ۳ پایی ( ۹۰ سانتیمتر )، و عمق ۱ پایی ( ۳۰ سانتیمتر ) دارند. این گیاه ، در مقایسه، گیاه جوانی می باشد. اکنون یکی از قطعات، در بستر جدیدش وجود دارد. توجه کنید که ما آنرا در ترکیبی از خاک باغی، و کود آلی ( ۵۰% ) کاشته ایم. ریواس تمایل به کود الی ( کمپوست ) دارد. یقین حاصل کنید که آبیاری خوبی انجام بدهید، و مرتباً بررسی کنید. ما در این تقسیم بندی برگهای بزرگ را، زمانی که آنها صرفاً آبشان را از دست می دهند، قطع خواهیم کرد، و آنها احتملاً در هر صورت پوسیده و پژمرده می شوند. گیاهان جدید به نیروی آن برای ایجاد ریشه های جدید، نیازمند هستند.
برداشت ریواس[ویرایش]
زمان برداشت، بستگی به واریته و همچنین، به مکان و دما دارد. با واریته هایی که سافه های بذری زیادی را ایجاد می کنند، دارد. برداشت باید قبل از اینکه بذر شروع به تغغیر رنگ دهد، آغاز شود. باغبانان خانگی، باید ساقه های بذری را زمانی که برای نخستین بار آنها ظاهر شدند، برچینند. بطور کلی، برداشت، در اواخر ماه می، یا اوایل ماه ژوئن، با گزینشی از برداشت ثانویه ای که در اواخر ماه آگوست صورت می گیرد، آغاز می شود. دروگر مکانیکی قابل دسترس تجاری، می تواند ۶۰ تا ۷۰% از محصول را در یک برداشت مروری باز یابد. تقریباً۲۵% ریواس های میشیگان دوبار برداشت می شوند. ساقه ها باید در برداشت پا برجا بمانند. اگر آنها خیلی دیر برداشت ( درو ) شوند، سفت و پر مغز می شوند. در ماری لند، ما می توانیم مرتباً از ۳ گیاهی که در اوایل ماه می، دایر می شوند، و سرتاسر، تا پایان زمستان ادامه می یابند، برداشت نماییم اگر، ما مرتباً آنها را آبیاری نمائیم. ما در یک بار۴-۲ ساقه را از هر گیاه بچینیم، و و این کار را هفته ای یکبار انجام دهیم. ما اکثر گیاهان دست نخورده و سالم را باقی می گذاریم، تا آنرا به طور فعالی در حال رشد قرار دهیم. کمبود آب و گرمای خیلی شدید، در روزهای گرم تابستان، به نظر می رسد ان چیزی باشد که برداشت ما را به پایان می رساند. برداشت باید تا سال دوم بعد از کاشت به تأخیر بیافتد تا به انباشت اندوخته ی ریشه اجازه بدهد.
در جریان سال دوم، برداشت سبکی ممکن است اتخاذ شود، و برداشت های معمولی ممکن است در سال سوم شروع شوند. ساقه ها ممکن است برش های پاکی باشند، گیاه دست نخورده ای را در سطور خاک قرار دهید، یا به ترتیب برداشت نمائید، با بازگرداندن ساقه ها به اندازه ی اولیه، در مدت یک دوره ی ۶-۴ هفته ای. بیش از ۳/۲ برگچه های کاملاً رشد یافته را از هر گیاه، به هنگام برداشت برنچینید. هنگامیکه ساقه ها بریده می شوند، برگها برچیده می شوند، و در زمین باقی گذاشته می شوند، یا آنها می توانند ترکیب شوند. برگچه هایی را که صورتی روشن، مجعد ( حلقه حلقه )، و عاری از بیماری یا آسیب حشرات می باشند را باید انتخاب کرد. ترد یا شیرین بودن ریواس بستگی به واریته ی ریواس دارد مثلا در ساقه های جوان ، صورتی تیره ، با قطر کوچکتر، شیرینتر از ساقه های کلفت می باشند ومدت زیادی سبز باقی می مانند . اگر ساقه خیلی زیاد چنگ زده شود، آن در دو عدد قالب زنی می شود. در یک زمان معینی، برداشت کمتر از ۳/۱ ساقه ها درهر گیاه برداشت شوند. استفاده های دارویی ریواس فواید زیادی دارد. معمول ترین آن، دارویی بودن آن است. ریواس قرن ها در پزشکی و معالجه ی مردم مورد استفاده قرار می گرفت.
دارو ( پزشکی ) ریواس و اعمال وابسته به رژیم غذایی[ویرایش]
تصدیق شده که ریواس نه تنها یک عمل گوارشی را انجام می دهد، بلکه مستقیماً به عنوان ناقل نمک صفرا عمل می کند. از اینرو، آن می تواند در زمره ی تحرک کننده های کبدی قرار گیرد. ریواس نخستین عمل گوارشی ( هاضمه ) خود را در دهان، با تحریک جوانه های چشایی، با طعم تند مطبوعش که احساس تمیز کردن حفره ی دهانی را می دهد، اجرا می کند؛ آنرا آماده می کند که مزه ی رسیدن غذا را بدهد. زمانی که آن به معده می رسد، عوامل ( اثرات ) گوارشی آن کاملاً روی کار می آیند؛ باعث افزایش حرکت متناوب ( جریان ) شیره ی معدی، و سبب گردش آنها می شوند. بنابراین محتویات معده را به جریان می اندازد. گذشته از تحریک تراوشات از کبد که نمک صفرا را منتقل می کند، ان به روده در تنظیم جذب چربی ها کمک می کند.
فواید دارویی[ویرایش]
ریواس بعنوان یک ضد یبوست، داروی ضد ورم، و هومئواستاتیک در درمان یبوست، اسهال، یرقان ( زردی )، خونریزی معده و روده، اختلالات وابسته به قاعدگی، ورم ملتحمه، زخم های جراحتی، زخم های چرکی سطحی، و زخم معده، مورد استفاده قرار می گیرد. آن همچنین در قسمت بیرونی، برای سوختگی های حرارتی به کار می رود. در واژه ی TCM، آن گرما را تخلیه می کند، و از سطح Yangming جمع آوری می شود، گرمای رطوبت را رفع می کند، خون را آرام ( خنک ) می کند، نیرو را تقویت می کند، خون راکد و تحریک سم را رفع می کند، و گرمای برآمده و مدفوع را از روده بیرون می ریزد. عقیده بر پاکسازی ( تصفیه ) است تا این که کاربرد تصفیه را در TCM بفهمیم. مهم است راه کار ها، و اصول پاکسازی را همچنانکه در عادت های گیاهی به کار برده می شوند را بفهمیم.
۳ نوع عمده ی پاکسازی ( تصفیه ) به شرح زیر می باشند :
۱. پاکسازی سرد ( تخلیه ی گرما ) : مربوط به علائمی همچون یبوست ناشی از التهاب و از کار افتادگی روده بزرگ، به عبارت دیگر، تحریک ( گرما ) برآمده.
۲. پاکسازی گرم ( گرم شدن درونی ) : مربوط به اختلال حاد در گردش رشته های ( مجرا ) گوارشی ناشی از مصرف غذاها و نوشابه های سرد، و محیط سرد، به عبارت دیگر، انباشت سرد یا یبوست ناقص Yang. ۳.
پاکسازی مرطوب ( روده ی خشک مرطوب شده ) :
مربوط به یبوست ناشی از آب زدایی یا تغذیه ی اندک ناشی از خشکی روده ( تراوشات نا کافی غشاء روده )، به عبارت دیگر، یبوست روده ی خشک.
۴. دفع آب : مربوط به تجمع مایع در حفره ی جنب، جمع شدن مایع در شکم، باد کردگی. فواید دیگر ریواس ریواس فواید زیادی دارد. معمول ترین آن، دارویی بودن آن است. ریواس قرن ها در پزشکی و معالجه ی مردم، مورد استفاده قرار می گرفت. شستشوی گلدان ها و قاب ها از ریواس برای پاک کردن گلدان ها و قاب ها استفاده کنید ( این شوخی نیست ). اگر گلدان ها و قاب های شما سوخته اند، نترسید. استعمال ریواس در سرتاسر نواحی مبتلا، درخشندگی را بعد هیچ زمانی بر می گرداند. همچنین بطور مؤثری مساعد می باشد. رنگ مو این، رنگ خیلی زیبایی می باشد که می تواند رنگ موی خیلی داروی حشره کش برگهای ریواس می توانند مورد استفاده قرار بگیرند تا حشره کش اساسی مؤثری را برای هر حشره ی برگخواری، مهیا سازند. ( کرم صد پای کلم، شته ها، حلزون درخشنده ای ( طلایی ) را برای کسانی که مویشان بور( سفید )، یا قهوه ای روشن می باشد، بوجود آورد. به اندازه ی ۳ قاشق چایخوری از ریشه ی ریواس را در ۲ فنجان آب، به مدت ۱۵ دقیقه، آهسته بجوشانید. به هنگام شب الغا کنید ( قرار بدهید )، و زود بکار برید.
برخی مواقع امتحان کنید تا اثرش قطعی شود، سپس، سرتاسر مو بواسطه ی شستشو بریزید.
ریواس یا ریباس، گیاهی است از تیره ی ترشک ها ( هفت بندها ) و دارای ساقه های هوایی و برگ های آن محتوی مواد ذخیره ای و اسیدی است و به همین جهت مورد استفاده ی خوراکی قرار می گیرد.
ریواس هنگام بهار در نواحی گوناگون ایران، دامنه ی کوه ها، کنار رودخانه ها و مناطق برخوردار از آب های راکد می روید و برگ ضخیم و گوشت دار این گیاه مصرف غذایی دارد. تکثیر ریواس معمولاً با کشت در خزانه و انتقال به کشتزار و یا از طریق کشت بذر تازه صورت می گیرد.
خواص داروئی[ویرایش]
۱) ریواس طبیعت سرد دارد و دارای ویتامین ها و املاح معدنی گوناگونی است. برای تمامی اعضای بدن، ماده ی غذایی بسیار ممتازی شمرده می شود و اثر شگفت انگیز و معجزه آسایی دارد.
۲) قابض است و برای تقویت معده و کبد مفید می باشد.
۳) خوردن ریواس برای بیماران تب دار و بی اشتها مفید بوده و یرقان ، وسواس ، سستی را درمان می نماید. در این گونه موارد می توان ۱۰۰ گرم از آب ریواس یا رب ریواس را میل کرد.
۴) صفرا و دل به هم خوردگی را رفع می کند
۵) برای حصبه و اسهال گرم صفراوی مفید بوده و کرم کُش است. مفیدترین طریقه مصرف آن، مصرف آب ریواس همراه با آب هویج ، کرفس ، خیار و سیب می باشد که یک سوم آب ریواس و دو سوم بقیه مواد است.
۶) ریواس اثر ملین داشته و اشتها آور است و برای افزایش اشتها و یبوست مفید می باشد.
۷) ریواس، مقوی قلب و اعصاب بوده و برای درمان بواسیر مفید است.
۸) ریواس به عنوان فعال کننده ی عملکرد دستگاه گوارش، ناقل نمک های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است.
۹) نخستین کار کرد آن در دهان این است که با تحریک جوانه های چشایی به واسطه ی مزه ی تلخ خوشایندش، موجب پاک شدن حفره ی دهان شده و دهان را برای چشیدن غذای بعدی آماده می سازد.
۱۰) این گیاه در معده سبب افزایش ترشح معدی و تحریک آن می شود. در نتیجه به طور کلی باعث بهبود عملکرد معده می گردد.
۱۱) با تحریک ترشح نمک های صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی از روده کمک می کند.
۱۲) ریواس خاصیت مسهلی، ضد التهابی و متعادل کننده ی عملکرد روده ها (درمان یبوست و اسهال) را داشته و در درمان یرقان، خونریزی معدی- روده ای، اختلال قاعدگی، ورم ملتحمه ی چشم، جراحات ناشی از ضربات و صدمات جسمانی، زخم های چرکی سطحی و سوختگی های حاصل از حرارت کاربرد دارد.
ارزش تغذیه ای[ویرایش]
۱) انرژی
۲) چربی
۳) پروتئین
۴) کربوهیدرات
۵) کلسیم
۶) سدیم
۷) پتاسیم
۸) ویتامین ث
۹) ویتامین آ
سایر مصارف ریواس[ویرایش]
ریواس به علت خاصیت اسیدی، برای پاک کردن ظروفی که آثار سوختگی مواد غذایی در آنها به جای مانده باشد، مورد استفاده قرار می گیرد.
افرادی که موی آن ها قهوه ای کم رنگ است، با استفاده از ریشه ی این گیاه می توانند به رنگ موی طلایی دست یابند. برگ های ریواس را می توان به عنوان حشره کش موثر برای دفع حشرات به کار برد.
ریواس با طعم منحصر به فرد خود، در بیشتر پس غذاها ( دسرها ) و شیرینی ها استفاده می شود. تا پیش از سده ی ۱۸ کاربردی در پخت غذا نداشت.
گیاه یاد شده تا یکی دو روز در یخچال قابل نگهداری است. برای نگهداری طولانی تر ریواس، پس از بریدن ساقه ها، آن را منجمد می کنند. اگر ساقه های ریواس به طور خام مصرف شود، به شدت ترش خواهد بود. به طور معمول آن را با
شکر یا
عسل می پزند و یا در کیک ها مورد استفاده واقع می شود.
همچنین به تنهایی یا همراه یا
توت فرنگی در تهیه ی ژله و مرباها به کار می رود. چاشنی هایی که با ریواس مصرف می شوند، عبارتند از
لیمو ،
دارچین و
زنجبیل .
زیان‌ها[ویرایش]
مصرف ریواس برای مبتلایان به سنگ کلیه و ناراحتی های مثانه خطرناک است.
شیر مادرانی که ریواس می خورند، در نوزادان تولید است.
منبع[ویرایش]
ریواس www.ake.blogfa.com
