قرض الحسنه
قرض الحسنه در عقود اسلامی[ویرایش]
قرض الحسنه قرار دادی است که به موجب آن بانک (به‌عنوان قرض دهنده) مبلغ معینی را طبق ضوابط مقرر به اشخاص حقیقی و یا حقوقی (به عنوان قرض گیرنده) به قرض واگذار می کند. تعهد بازپرداخت قرض گیرنده صرفا" معادل مبلغ دریافتی به‌علاوه کارمزد آن خواهد بود. سهم قرض الحسنه اعطایی هر بانک، سقف تسهیلات اعطایی به متقاضیان و کارمزد آن سالانه توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران مشخص می شود. حداکثر مجموع کل قرض الحسنه های اعطایی هر بانک معادل کل سپرده های پس انداز قرض الحسنه است.
مفهوم قرض الحسنه[ویرایش]
عبارت
قرض الحسنه در
قرآن وارد شده‌است و در مورد قرض‌دادن به
خداوند است که قرآن آن را در مورد
صدقه به‌کار برده‌است و منظور از آن قرضی است که چند برابر خود نزد خدا ثواب دارد. اما معنای رایجی که اکنون در آن به‌کار برده‌می‌شود قرض بدون
ربا است و در قرآن به‌کار نرفته‌است.
قرض الحسنه نوعی
قرض است که در آن
بهره‌ای در کار نباشد. در تعریف دیگر
عقدی است که به موجب آن
بانک‌ها (به عنوان قرض‌دهنده) مبلغ معینی را طبق ضوابط مقرر در دستورالعمل ذیربط به اشخاص اعم از حقیقی یا حقوقی (به عنوان قرض گیرنده) به قرض واگذار می‌کنند.
• ساختار حقوقی: مبتنی بر رابطه داین و مدیون
• ماهیت حقوقی: از عقود لازمه
• کاربردها: :الف- تامین وسایل و ابزار و سایر امکانات لازم برای ایجاد کار جهت کسانی که فاقد این گونه امکانات باشند. :ب- تاکید بر افزایش تولید با تاکید بر توایدات کشاورزی، دامی و صنعتی. :ج- رفع احتیاجات ضروری.
• محدوده زمانی: در مورد بند الف و ب مدت پنج سال و در خصوص بند ج سه سال.
• کارمزد: در کلیه موارد حداکثر چهار درصد
منابع[ویرایش]
• عملیات بانکی داخلی ۲(دکتر هدایتی و ...)انتشارات موسسه بانکداری ایران ص۴۴۰
• بروشور آشنایی با عقود اسلامی
بانک ملت
