آیین سنتی ورف‌چال
ورف‌چال؛ روزی که مردها برای ورود به
روستا چوب می‌خورند
سرپرست مردم‌شناسی و میراث معنوی اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران، از برگزاری مراسم «
ورف‌چال » در روستای
اسک خبر داد و گفت: در این روز از ورود هر مردی به داخل روستا جلوگیری می‌شود.
طوبی اوصانلو امروز در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در ساری، با اشاره به اینکه «ورف‌چال» یکی از مراسم‌های قابل توجه در ارتباط با آب در
روستای اسک واقع در جاده هزار است، اظهار کرد: این مراسم در یکی از روزهای جمعه در فاصله اول لغایت ۱۵ اردیبهشت‌ماه که آخرین برف‌های زمستانی در حال ذوب شدن است، برگزار می‌شود.
وی با بیان اینکه تاریخ اجرای این مراسم قبلاً از طرف بزرگان محل به اطلاع عموم مردم رسانده می‌شود، افزود: در این روز تمامی مردان محل برای انجام مراسم ورف‌چال واقع در دامنه کوه دماوند پس از صرف صبحانه با همراه داشتن غذای ظهر و بساط میوه و چای از روستا خارج شده و امور روستا در این روز در دست زن‌های محل است که با اجتماع در مساجد و نقاط دیگر، به اجرای برنامه‌هایی مانند عروس و داماد، شاه و وزیربازی و ... سرگرم هستند.
سرپرست مردم‌شناسی و میراث معنوی اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران با بیان اینکه از ورود هر مردی به داخل روستا جلوگیری می‌شود، بیان کرد: در صورتی که مردی به تذکرات و اخطار آنها توجهی نکند و داخل روستا شود، به‌شدت با چوب به‌وسیله زن‌های محل تنبیه می‌شود.
این مسئول تصریح کرد: مردان روستا پس از رسیدن به محل ورف‌چال که از دوران گذشته چاهی در آنجا برای جمع‌آوری برف به‌وسیله شخصی به نام سید حسن ولی حفر شده و مقبره او نیز در
روستای نیاک محل زیارت اهالی منطقه است، اقدام به جدا کردن قطعات برف از کوه می‌کنند و هر کس به توانایی خود مقداری از قطعات آخرین برف زمستانی را به داخل چاه می‌ریزد.
اوصانلو ادامه داد: پس از پر شدن چاه از برف و پوشانیدن در چاه مردان به صرف ناهار، چای و میوه در اطراف چاه می‌پردازند و نماز به‌جا می‌آورند و سپس همگی به روستا بازمی‌گردند.
وی با اعلام اینکه این مراسم ریشه در مبارزه با کم‌آبی برای مسافران و دام‌ها در فصل تابستان دارد، افزود: با توجه به اینکه منطقه مورد بحث در گذشته یکی از مناطق دام‌داری محسوب می‌شد، دام‌داران برای تأمین آب مورد نیاز دام‌ها در فصل تابستان که برف‌های روی کوه آب می‌شد، اقدام به ذخیره برف در این چاه می‌کردند تا در موقع کم‌آبی، آب مورد نیاز دام‌ها را فراهم کنند.
سرپرست مردم‌شناسی و میراث معنوی اداره‌کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری مازندران، در پایان گفت: امروزه منطقه مورد بحث اهمیت گذشته خود را از نظر پرورش دام از دست داده ولی این سنت قدیمی همچنان در بین اهالی محل ادامه دارد.
