اخلاق اقصادی
(
قرض الحسنه )
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله :
مَنْ أَخَذَ أَمْوالَ النّاسِ يُريدُ أَداءَها أَدَّى اللّه‌ُ عَنْهُ وَمَنْ أَخَذَها يُريدُ إِتْلافَها اَتْلَفَهُ اللّه‌ُ؛
هر كس اموال مردم را بگيرد و قصد پرداخت آن را داشته باشد خداوند آن را بپردازد (او را يارى مى‌كند) و هر كس اموال مردم را بگيرد و قصد تلف كردن داشته باشد خداوند آن را تلف كند.
نهج الفصاحه، ح ۲۹۷۹
(
کسب حلال )
امام صادق عليه السلام :
إذا أرادَ أَحَدُكُم أَن يُستَجابَ لَهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ وَليَخرُج مِن مَظالِمِ النّاسِ ، وَ إِنَّ اللّه‌َ لا يَرفَعُ إِلَيهِ دُعاء عَبدٍ وَفى بَطنِهِ حَرامٌ أَو عِندَهُ مَظلَمَةٌ لأِحَدٍ مِن خَلقِهِ؛ هر كس بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حق مردم را بپردازد. دعاى هيچ بنده‌اى كه مال حرام در شكمش باشد يا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى‌رود.
بحارالأنوار، ج۹۳، ص۳۲۱، ح۳۱
(
انفاق )
امام هادى عليه‌السلام:
اِنَّ الحَرامَ لا يَنمى وَ اِن نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ وَ ما اَنفَقَهُ لَم يُؤجَر عَلَيهِ وَ ما خَلَّـفَهُ كانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛به راستى كه حرام، افزايش نمى‌يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه‌اى به سوى آتش خواهد بود.
كافى، ج ۵، ص ۱۲۵، ح ۷
(
روزی )
پيامبر صلى الله عليه و آله:
باكِروا طَـلَبَ الرِّزقِ وَ الحَوائِجِ فَاِنَّ الغُدُوَّ بَرَكَةٌ وَ نَجاحٌ؛در پى روزى و نيازها، سحر خيز باشيد؛ چرا كه حركت در آغاز روز،
[۱] برکت و پيروزى است.
المعجم الاوسط، ج ۷، ص ۱۹۴، ح ۷۲۵۰
(
صدقه )
پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله :
اَلصَّدَقَةُ تَدفَعُ البَلاءَ وَ هِىَ اَنجَحُ دَواءٍ وَ تَدفَعُ القَضاءَ وَ قَد اُبرِمَ اِبراما وَ لا يَذهَبُ بِالدواءِ اِلاَّ الدُّعاءُ وَ الصَّدَقَةُ؛
صدقه بلا را برطرف مى‌كند و مؤثرترينِ داروست. همچنين، قضاى حتمى را برمى‌گرداند و درد و بيمارى‌ها را چيزى جز دعا و صدقه از بين نمى‌برد.
بحارالأنوار، ج ۹۳، ص ۱۳۷، ح ۷۱
مهدی علیزاده
