اسطلخ جان
روستای اسطلخ جان/
رودبار /
گیلانجاذبه ی تاریخی
روستای اسطلخ جان از توابع بخش رحمت آباد شهرستان رودبار زیتون، با مختصات جغرافیایی ۴۹ درجه و ۳۶ دقیقه طول شرقی و ۳۷ درجه و ۱ دقیقه عرض شمالی، در ۱۰کیلومتری شمال شرقی شهر رستم آباد و ۲۲ کیلومتری شهرستان رودبار قرار دارد. این روستا از شمال به روستای شهران و اتوبان قزوین رشت، از غرب به کوههای درفک و ارتفاعات جنگلی، از جنوب به روستای لیسن، فتحکوه، دیورش و شیرکوه و از شرق به روستای خرشک و شهر توتکابن منتهی می شود.
این روستا از شمال به روستای شهران و اتوبان قزوین-رشت، از غرب به کوههای درفک و ارتفاعات جنگلی، از جنوب به روستای لیسن، فتحکوه، دیورش و شیرکوه و از شرق به روستای خرشک و شهر توتکابن منتهی می شود.
روستای اسطلخ جان از دو بخش جلگه‌ای و کوهپایه‌ای تشکیل شده است. نواحی کوهپایه‌ای آن مساحت بیشتری دارد و ارتفاع آن از سطح دریا در حدود ۳۲۰ متر است. میزان بارندگی سالیانه آن ۱۳۰۰ میلی‌متر گزارش شده است. آب و هوای آن در قسمت دامنه‌ای معتدل و مرطوب و در قسمت جلگه‌ای گرم و مرطوب است.
این روستا قدمتی چند صد ساله دارد و نام قدیم آن «سلچان» بوده است که بعد به مرور زمان و با توجه به فراوانی استخر، با گویش محلی به اسطلخ جان تعییر نام یافت.
مردم این روستا به زبان وگالشی سخن می‌گویند، دین اسلام دارند و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
یکی از جاذبه های توریستی این منطقه امامزاده محتشم می باشد که در قلب جنگل انبوه قرار دارد و هر ساله توریست های زیادی برای زیارت و سیاحت به آن مراجعه می کنند.
الگوی معیشت و سکونت:
براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۸۷، روستا ۱۱۱۵نفر جمعیت داشته است که در اثر مهاجرت اکنون جمعیت روستا رشد چندانی نداشته است.
اقتصاد روستایی اسطلخ جان بر پایه فعالیت‌های زراعی، دامداری و خدمات استوار است. گذر رودخانه پر آب سفید رود از جنوب روستا باعث رونق شالیکاری شده و برنج مهم‌ترین محصول زراعی آن است. پرورش گاو، گوساله و گوسفند به طور سنتی در روستا متداول است و گوشت، ماست، شیر و پنیر از فرآورده‌های مهم آن است. پرورش طیور خانگی مرغ و اردک و بافت انواع جوراب و شال توسط زنان روستایی از دیگر فعالیت‌های مردم روستا می باشد این روستای کوهپایه‌ای- جلگه‌ای، بافت پراکنده خطی دارد و به موازات رودخانه سفیدرود و جاده گسترش یافته است.
معماری خانه‌های روستای اسطلخ جان دارای دو شکل قدیمی و جدید است. مصالح به کار رفته در خانه‌های قدیمی شامل چوب، گل، سنگ و پوشال است، اما در ساخت خانه‌های جدید از آجر، سیمان، تیرآهن و ورق گالوانیزه استفاده می‌شود. اکثر خانه‌ها با سقف‌های شیروانی از اتاق‌های تو در تو تشکیل یافته که از طریق ایوان به یکدیگر مرتبط هستند و حیاط‌های بزرگی دارند. این خانه‌ها با ایجاد پرچین یا دیوارهای بلوکی، از یکدیگر جدا شده‌اند.
