امامزاده ابراهیم شفت
نگینی در دل کوهستان
خبرگزاری شبستان: امامزاده ابراهیم مشهور به شاهزاده ابراهیم تنها نقطه‌ای است که می‌توان در آن کوه، جنگل، رودخانه، ییلاق وکوه‌های پوشیده از برف را در یک زمان مشاهده کرد.
به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان، امامزاده ابراهیم مشهور به شاهزاده ابراهیم تنها نقطه‌ای است که می‌توان در آن کوه، جنگل، رودخانه، ییلاق وکوه‌های پوشیده از برف را در یک زمان مشاهده کرد. این بقعه متبرکه در ۳۵ کیلومتری جنوب شهر شفت در دل کوهستان و در روستایی با معماری خاص چوبی واقع شده است.
معماری خاصی که باعث شهرت جهانی این منطقه شده است. ساختمان های تا ۶ طبقه که تنها مصالح به کار برده در آن چوب است پذیرای میهمانان و گردشگران در منطقه ای ییلاقی و با طبیعتی تحسین برانگیز است وچشم هر بیننده ای را به خود جلب می‌کند.
خانه های روستا از چوب ساخته شده و فاقد درب و پنجره هستند. معماری خانه‌ها به شکلی است که از طرفین باز بوده و بعضا توسط پارچه و یا گونی و یا توسط مسافران پوشیده می‌شود.
این روستا همه ساله مخصوصا در ایام تابستان با هوای خنک و طبیعت زیبا پذیرای مسافران زیادی است و قرار گرفتن بارگاه امامزاده ابراهیم(علیه السلام) و در فاصله ایی کم امامزاده اسحاق(علیه السلام) این منطقه را به قطب زیارتی غرب گیلان تبدیل کرده است.
بنای امامزاده، در طی سال‌هاي دراز، چندين بار بازسازی شده است. در حال حاضر اين بنا، به مساحت ۳۰۰ متر، در چهار طبقه احداث شده و شامل مسجد، صحن، سرويس بهداشتی، مهمانپذير و فضای باز است.
از مهم‌ترين جاذبه های طبيعي روستای امامزاده ابراهيم، جاده مسير دسترسی به آرامگاه امامزاده است. اين مسير از جلگه‌اي زيبا با شاليزارها، خانه ها، رودخانه ها و کوهپايه های جنگلی عبور مي‌کند و در انتها به روستای امامزاده ابراهيم مي‌رسد.
جاری بودن رودخانه ای از ارتفاعات کوه‌ها در دل روستا باعث تقسیم شدن آن به دو قسمت شده که توسط پلی به هم متصل شده است.
در بالادست روستا هم ریزش آبشار در محل هایی بصورت طبیعی و یا مصنوعی ایجاد آبشارهای زیبایی کرده است.برای رسیدن به این آبشار کافی است مسیر رودخانه را به سمت بالادست رودخانه و حدود ۵۰۰ متر ادامه دهید
قديم‌ترين اثري که نگارنده، نامي از امامزاده ابراهيم(علیه السلام) را در آن مشاهده کرد، کتاب «ولايات دارالمرز ايران ـ گيلان»، نوشته هـ .ل. رابينو، کنسوليار انگلستان در رشت از سال ۱۹۰۶ ـ ۱۹۱۲م. است. هنگامي که رابينو از رودهاي شفت سخن مي‌راند، اشاره‌اي به يکي از رودها می‌کند که از «امامزاده ابراهيم(علیه السلام)» واقع در بالاي طالقان سرچشمه مي‌گيرد. (ص ۲۳۵)
بعدها دکتر منوچهر ستوده که در سال‌هاي مياني دهه ۱۳۴۰ ش. به اين منطقه سفر کرد، در کتاب ارزشمند «از آستارا تا استاراباد» در خصوص اين بقعه و امامزاده نگاشت که: مردم آن سامان براي امامزاده ابراهيم(علیه السلام) احترامي فوق‌العاده قائل‌اند تا جايي که احدي جرئت سرقت و دزدي در آن دهکده را ندارد. شايد اين باور مردم، امامزاده ابراهيم(علیه السلام) را به «ابوالفضل گيلان» مشهور کرده است. آقاي دکتر ستوده در ادامه به نقل از کتب تاريخي متقدم مي‌نويسد که شرح حالي از امامزاده در دست نيست، وليکن آنچه به صورت سينه‌به‌سينه در بين گيلانيان مشهور و مقبول است، اين است که آن بزرگوار از فرزندان حضرت امام‌موسي کاظم(علیه السلام) مي‌باشد که در اين منطقه مدفون است و ملجأ و پناهگاه دردمندان و زوار خويش است.
در ابتداي دهه ۱۳۵۰ ش. دو محقق فرانسوي به نام‌هاي «مارسل بازن» و «کريستيان برمبرژه» نيز که براي مطالعات و تحقيقات مردم‌شناسي به گيلان و تالش سفرکرده بودند، هر کدام در کتب خويش به فراخور از امامزاده ابراهيم(علیه السلام) شفت نکاتي را يادداشت کرده‌اند
امامزاده ابراهيم(ع) کيست؟
با اين توضيح و بنا به روايات تاريخي که مردم اين سامان از نسلي به نسلي ديگر منتقل ساخته‌اند، چنين به نظر مي‌رسد حضرت امامزاده ابراهيم(علیه السلام) يا شاهزاده ابراهيم(علیه السلام) از سادات موسوي بوده و به نوادگان و فرزندان امام‌موسي کاظم(علیه السلام) منسوب است. نقل شده که جناب ايشان، همراه آقاسيدجلال‌الدين اشرف (مدفون در شهرستان آستانه اشرفيه) و آقا سيدهاشم (مدفون در شهرکي به نام امام‌زاده‌هاشم، واقع در کيلومتر ۳۰ جاده رشت به تهران) پس از شهادت امام‌رضا(علیه السلام) براي خون‌خواهي آن حضرت، از مدينه به ايران سفر کردند. آنان ابتدا به قم و از آنجا براي عزيمت به خراسان از بي‌راهه، راهي قزوين شدند تا از طريق گيلان و طبرستان به خراسان روند و انتقام خون آن امام همام را بگيرند، وليکن اين بزرگواران تحت تعقيب مزدوران «سرخاب» نامي که حاکم قزوين بود، قرار مي‌گيرند و در ورودي استان گيلان ناچار از هم جدا و هر کدام به سويي روانه مي‌شوند. در اين ميان، امامزاده ابراهيم(علیه السلام) همراه برادر و خواهرش به نام‌هاي امامزاده اسحاق و خيرالنساء،
[۱] به سمت فومنات در شفت رفته، و به مردم اين سامان پناه مي‌آورد. اما عوامل داخلي عباسيان ضمن جدايي بين آنان موجب شهادت هرکدام از اين سه بزرگوار در نقطه‌اي از شفت مي‌شوند.
منقول است امامزاده ابراهيم(علیه السلام) همراه پيرمردي که رکاب‌دار آن سيد عظيم‌الشأن بود، به سمت روستاي طالقان مي‌رود اما پيرزني از ايادي عباسيان به طمع جايزه، حضرت امامزاده ابراهيم(علیه السلام) و همراهش را مسموم مي‌کند. به نظر مي‌رسد خدمتکار امامزاده ابراهيم(علیه السلام) با توجه به کهولت سن، نتوانسته در برابر سمّ دوام بياورد و پس از مسموميت به شهادت مي‌رسد و در همان محل شهادت به خاک سپرده مي‌شود که امروزه مقبره آن پير رکاب‌دار با عنوان «بابارِکاب» محل رجوع ارباب حاجت مي‌باشد. نيز قبر آن پيرزن ملعون، محل لعن و نفرين ابدي زوار امامزاده ابراهيم(علیه السلام) است. امّا امامزاده ابراهيم(علیه السلام) با توجه به قدرت بدني زيادي که داشته، توانسته اندکي بيشتر حرکت کند و خويش را به دامنه کوه برساند و پس از شهادت با آب چشمه ميدان دهکده، غسل و در محل فعلي تدفين مي‌شود.
[۲]
