بریجان
روستای بریجان از بخش مرکزی شهرستان
نکا از استان سرسبز
مازندرانتاریخچه روستا[ویرایش]
در مورد تاريخچه اين روستا تا آنجايي كه نگارنده تحقيق نموده است اين چنين به نظر مي رسد كه تقريباً در ۴۰۰ سال پيش مردماني در اين ديار زندگي مي كردند كه اجداد ساكنان فعلي روستا بوده اند
بنده كه از ريش سفيدان محل در اين مورد سوال نموده ام آنها تا چهار نسل اسم جده خودشان را كه ساكن اين روستا بوده اند نام مي برند اما بعد از آن مي گويند كه نمي دانيم مثلاً جدة چهارم قلعه سريها و محسني ها و اكبري ها كه ساكن بومي محل بودند به نام مير محمد علي معروف است و جدة چهارم حمزه اي ها به نام مير كريم و جده زارع اي ها به نام مير گتي مشهور است و نقل مي كنند كه در زمان مير محمد علي در حدود ۴۰۰ سال پيش در اين روستا بيماري به نام وبا افتاد و عده اي را به كام مرگ كشاند و مير محمد علي با خانواده اش به طرف ۲ كيلومتري جنوب روستا منطقه اي به نام ازارك كه هم اكنون منطقه اي جنگي است كوچ و در آنجا سكونت كردند و بعد از ۲۰ يا ۳۰ سال كه اين بيماري از محل رفع شد از ازارك دوباره به بريجان برگشتند كه آثار قديمي خانه و تنور و خشت ها هنوز بر جاي مانده است. اين سه نفري را كه نام برديم مردمان بومي روستاي بريجان بوده اند كه در چهار نسل قبل زندگي مي كرده اند و اينها از كجا آمدند و اطلاعي در دست نيست .
بقيه افراد كه فعلاً در اين روستا زندگي مي كنند يا نوادگان اين سه نفر هستند و يا اينكه عده زيادي از افراد در ۱۰۰ و ۲۰۰ سال پيش بر اثر فشار زندگي يا فرار از دست حاكمان و اربابان و يا بدنبال زندگي بهتر از مقصد خود مهاجرت نمودند و در اين منطقه سكونت گزيده اند . مثلاً دسته حسن پورها از منطقه كشير گرگان و محموديها از روستاي جامخانه و بريجانيها از ديسفون و يا ده صوفيان و شهميرزاد و خشنوديها از جامخانه و مرتضوي ها از لئي هزار جريب و آهنگريها از اوساي دارابكلا و بقيه افراد هم از گوشه و كنار به اين منطقه كه محيط مناسبي براي زندگي بود مهاجرت نموده اند.
اما سوال اينكه آيا اين سه نفر بومي محل كه نام برديم قبل از آنها كسي در اين منطقه زندگي نمي كرد؟ آنچه كه از سخنان بزرگان پيداست و از آثار قديمي و باستاني منطقه هويداست اين است كه مردمان قبل از مير محمد علي در مكان فعلي زندگي نمي كردند بلكه در فاصله ۱۵۰ متري ضلع غربي مكان فعلي در بالاي تپه كه فعلاً كوره حاجي كريم و زمين حاجي بخشعلي حمزه اي است زندگي مي كردند ، گروهي هم بصورت پراكنده در قسمت جنوبي در اطراف راه منتهي به جنگل و گروهي هم در اطراف جاده منتهي به روستاي قلعه سر زندگي مي كرده اند كه آثار باستاني بدست آمده شاهد اين مدعاست بخاطر اينكه بالاي تپه را براي زندگي انتخاب كرده بودند كه از دست دشمن در امان باشند .
دين اين عده زرتشتي با گبري بود چرا كه مسلمان و ششيعه بر بالاي قبر خود ظروفي مانند كوزه ، بشقاب دفن نمي كردند . اين مردم بعداً به كجا مهاجرت كرده اند و يا بيماري يا مرضي آمد آنها را ازبين بردهيچ مشخص نيست.
[۱] منبع[ویرایش]
[۱] برگرفته از پايان نامه حاج يوسفعلي حسن پور كارشناس ارشد جغرافيا سال ۱۳۷۱
