جواهردشت
«جواهردشت » جواهري در خطه سرسبز
گیلان است.
سرزميني زيبا در ۲۶ كيلومتري محله سياهكلرود در شرق گيلان كه در شهرستان
رودسر واقع شده است.
طبيعت بكر، دشت هاي وسيع و سرسبز، هواي پاك، سكوت وصف ناپذير و... همه و همه در اين منطقه زيبا جمع شده تا گردشگران و مسافران ايراني و خارجي زيادي را به سوي خود جذب كند.
جغرافیای روستا[ویرایش]
براي رفتن به جواهردشت از سياهكلرود سوار بر جيپ هاي مسافركش مي شويم كه معمولاً بيش از ظرفيت مسافر سوار مي كنند. از خياط محله، سجيدان و رودخانه سجيدان مي گذريم و وارد چاشت خورلات (چاشت به معني ناهار) كه مكاني تفريحي و گردشي است مي شويم.
فاصله
سیاهکلرود تا جواهردشت از ميان جنگل هاي انبوه و درختان سر به فلك كشيده و رودخانه و دره و كوه مي گذرد . با اين كه مسير را بايد از جاده خاكي بگذريم اما سرسبزي اين مشكل را هموار مي كند و در يك چشم به هم زدن مسير ۲ ساعته طي شده و به محله زيباي جواهردشت مي رسيم.
قهوه خانه هاي توراهي، محلي مناسب براي خوردن چاي و استراحت است كه رانندگان دقايقي در كنار يكي از آنها مي ايستند.
قبل از ورود به محله جواهردشت
آستانه متبرکه نقره عباس در دشتي زيبا و وسيع قرار دارد كه اهالي و مسافران براي زيارت و سياحت به آنجا مي روند تا چشم انداز زيباي آن را ببينند. وجود گياهان زيبا مانند «ميش گوش» و انواع گل هاي مختلف با رنگ هاي متفاوت از جمله زيبايي هاي اين منطقه است. از كنار بقعه، محله و خانه هاي زيباي آن كه با سقف هاي شيرواني روز به روز در حال افزايش است، ديده مي شود.
در گذشته تعداد خانه ها محدود بود اما هر روز خانه اي جديد بنا مي شود. در سراشيب سبزه زاران زمين هاي زيركشت سيب زميني و صداي دلنشين زنگوله هاي گوسفندان در حال چريدن براي هر بيننده تازه واردي جالب و تماشايي است. زمين هاي محصور شده با سيم خاردار و ديوارهاي سنگي همه و همه نشانگر زيبايي و حد و مرزهاي همسايگي و باغات كشاورزي است.
امکانات روستا[ویرایش]
جواهردشت آب لوله كشي ندارد و مردم منطقه آب شرب خود را از چشمه ها تأمين مي كنند. وسعت سبزه زاران و چمنزاران، بگو و بخند جوانان و مسافران تازه وارد، منظره چريدن گاوها و گوسفندها و صداي زنگوله هاي آنان هر بيننده اي را بيشتر دلباخته و مشتاق طبيعت زيبا، با صفا و ديدني جواهردشت مي كند. اين همه نشاط و سرور و جنب و جوش را بايد مرهون هواي سالم و روح بخش كوهستاني جواهردشت بود. سبزه زاراني چون ناصره دشت، لووه سر و ... هر بيننده اي را به تحرك و نشاط وامي دارد.
جواهر دشت، جواهري ديدني است و هر ايراني مشتاق طبيعت حق دارد براي يك بار هم شده اين روستا را ببيند و با مردم خوب و مهربان آنجا كه از سياهكلرود، قاسم آباد عليا و سفلي، گاوماست و روستاهاي ديگر كه در فصل تابستان در جواهردشت اسكان دارند، آشنا شوند. در ضلع جنوبي جواهردشت قله بلند و زيباي سماموس با غرور و سرافرازي قد برافراشته و با ارتفاع ۳ هزار و ۶۲۰ متر از سطح دريا پاسداري جواهردشت را در پناه خويش دارد. براي رسيدن به قله بايد يك بلد راه از محله به همراه گردشگران و مسافران باشد تا راه را گم نكنند.
به گزارش روابط عمومي
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گيلان از مطالعه كتب محققان دارالمرز گيلان، از آستارا تا آستارآباد، رويان و رستمدار، راهنماي گيلان و كتاب گيلان درباره جواهردشت جز چند نام درباره آستانه متبركه ديده نمي شود. به گفته پيران و ريش سفيدان محل چون در دوران قديم جواهر نامي در اين آبادي بزرگتري و سروري مردم را داشت به احترام او نام آبادي را جواهر دشت نهادند.
پیشینه تاریخی[ویرایش]
عده اي ديگر عقيده دارند كه چون زمين هاي دامداري و جنگل هاي اولي تبديل به چمن زار و سبزه زارشد و زيبايي سبزه ها و چشمه سارها و مرغوبيت زمين براي كشت و كار مفيد شد از آن رو اين محل را جواهر دشت گفتند. از سويي ديگر عده اي ديگر معتقدند اين روستا بيش از ۴۰۰ سال قدمت دارد اما با مشاهدات عيني و بررسي هاي لازم آنچنان كه توصيف مي كنند به نظر نمي رسد، زيرا نه آثار تاريخي و مدارك و دلايل مستندي وجود دارد و نه بزرگان علم و ادب و محققان انديشمند چيزي درباره جواهر دشت نوشته اند.
در هر حال با ملاحظه قبور بالامحله و پائين محله و خانه هاي سنگ و چوب و درهاي كهنه قديم و استفاده معماري قديمي و روپوش هايي به نام محلي «لت» و بدون حفاري در گوشه و كنار براي پيدا كردن آثار باستاني و تاريخي و اطلاع كامل از پيدايش اين آبادي بعد از ديلمان و اشكورات با حدس و گمان مي توان گفت سابقه اين آبادي با توجه به اين موارد در حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ سال بيشتر نيست و به علت دامداري بودن و مهاجرت دامداران به مدارك و دلايل حقوقي نمي توان تكيه كرد و آستانه هاي نقره عباس، ۳برادران و حاج محمد امين به علت نبود نسب نام و كتيبه و سند مستدل نمي توان درباره جواهردشت با اطمينان و قاطعيت چيزي گفت.
به هر حال عمر آبادي جواهر دشت از ۳۰۰ سال نبايد بيشتر باشد وهجوم مردم و ازدياد جمعيت به خاطر هواي پاك و چراگاه هايي است كه مردم را براي سكونت موقت به اين آبادي كشانده است. بازاري در نقطه ورودي اين آبادي وجود دارد كه در آن دكان هاي قصابي، خوارو بار فروشي و قهوه خانه واقع شده است و مردمي خونگرم و ميهمان نواز در اين خطه سرسبز زندگي مي كنند.
همه ساله مسابقات كشتي گيله مردي و طناب كشي و اسب دواني و... با مشاركت سازمان ميراث فرهنگي گيلان و بخش خصوصي در اين منطقه زيبا برگزار مي شود كه خيل عظيمي از علاقه مندان و گردشگران را به اين منطقه مي كشاند. دامداران در گذشته از اول بهار به جواهر دشت مي آمدند و اوايل فصل سرما دام هاي خود را به محله هاي پائين مي بردند اما هم اكنون در وقت معيني دام هاي خود را به ارتفاعات مي برند و در وقت معين نيز بازمي گردانند و اين موضوع براي بهبود وضع جنگل و مرتع و دشت بسيار مهم است.
