دهکده فراموش شده
سفر به دهکده فراموش شده
» سرویس: استان ها - يزد
کد خبر: ۹۳۰۹۰۸۰۴۴۲۲
شنبه ۸ آذر ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۲
"کرمین" نام دهکده‌ای فراموش شده و آرام گرفته در فاصله ۸۰ کیلومتری شمال شرق اردکان و از توابع بخش خرانق است.
"نادر پیری اردکانی" از پژوهشگران حوزه میراث فرهنگی استان یزد در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه یزد، اظهار کرد: "کرمین" در هفت کیلومتری مزرعه میرها از توابع بخش خرانق و در بین کوه‌های سر به فلک کشیده تینگل، دَرخرونه‌ای، میل و تنگل آشتون زاغ محصور شده است و به علت صعب العبور بودنش هیچگاه مسیری برای گذر وسیله نقلیه نداشته است.
وی بیان کرد: برای رسیدن به این روستا باید ساعت‌ها از دره‌ها و پله‌های سنگی عبور کرد تا به مکانی برسید که بیش از چند هکتار زمین حاصل‌خیز دارد.
پیری اردکانی اضافه کرد: واژه "کرمین" یک واژه محلی است که معنی خاصی از آن در فرهنگ‌های لغات درج نشده و تنها در فرهنگ‌نامه مازندرانی از آن به عنوان یک میوه جنگلی شبیه زالزالک که درخت آن بسیار بلند است، یاد شده است.
پیری می‌گوید: به نظر می‌رسد به دو دلیل این وجه تسمیه برای روستای کرمین صحیح باشد؛ اول اینکه رویش چنین درختی در مزرعه خوش آب و هوای کرمین به خصوص در گذشته غیرممکن نبوده و نیست و دوم اینکه مصداق‌های متعددی در همان منطقه وجود دارد که نام آنها برگرفته از درختان است که از آن جمله می‌توان به روستاهای توت، انجیرآوند و گزستان اشاره کرد.
ربابه پورعباسی، ۷۳ ساله از آخرین ساکنین این روستا در این باره اظهار کرد: جدش "غلام رضای عباس" از کسانی بوده که سنگ بنای کرمین را بنا نهاده است.
به گفته وی، علت نام‌گذاری "کرمین" در جریان سفر جدش به کربلا و گذر وی از آبادی به نام "کرنو" بوده که چون از این نام خوشش آمده، به همین علت نام این روستا را کرمین گذاشته است.
پورعباسی که بیش از ۵۰ سال در این روستا زندگی کرده است، گفت: از قدیم‌الایام چهار تا ۶ خانوار در این روستا ساکن بوده‌اند.
"نادر پیری اردکان" در بخشی از سفرنامه‌ای که به دنبال سفر به این روستا تدوین کرده، آورده است: "گویی اطراف ده را با دست فشرده‌اند و تنها میانه‌ی انبوه کوه‌ها را خالی گذاشته‌اند تا این ده رویش کند. درختان بادام کوهی اطراف و ورودی مزرعه را احاطه کرده‌اند و همه نشان از جاری بودن آب در پوسته زمین آن منطقه است.
آن چه که آدمی را به شگفت وا می‌دارد، توسعه دادن زمین‌های کشاورزی توسط ساکنان کرمین است، زمین‌هایی که به صورت پلکانی و با دیواره‌های چیده شده ساخته شده‌اند و همه اینها حکایت از تلاش، همت و علاقه ساکنان کرمین دارد و روایت عینی سخت‌کوشی مردم کویر است. بشر در کویر ثابت کرده خود را در هر شرایطی وفق می‌دهد.
وی در بخش دیگر سفرنامه‌اش در توصیف این روستا آورده است: "آرام و بدون هیاهوی شهر، ساده و صمیمی، دنج و آزاد، آنگاه تو هستی و این ده سخاوتمند، آسمان آبی، کوه‌های رنگارنگ و چهچه پرندگان وحشی ..."
در ادامه این مطلب نیز آمده است: "اما آخرین ساکنین این روستا، خانواده مرحوم اکبر مهدوی زاده معروف به اکبر صفر بوده‌اند که وی در سال ۱۳۸۶ دار فانی را وداع می‌گوید و بعد از آن کرمین هیچ سکنه دائمی نداشته است. آخرین سکنه‌ی ده نیز قبل از فوتش وصیت می‌کند که هر آنچه دارد وقف ده و مهمانانش باشد."
پیری در انتهای سفرنامه‌اش، ایجاد کمپ کوهنوردی در این روستای نیمه جان را پیشنهاد کرده و گفته است، "ده فعلاً نیمه جان است اما یک دنیا ارزش توریستی دارد و بهترین مکان جهت ایجاد کمپ کوهنوردی و گردشگری است."
|
