دهیاری ها، تجربه ای دیگر در مدیریت روستاهای ایران
دهياري ها، تجربه اي ديگر در مديريت روستاهاي ايران ( نمونه موردي: دهياري هاي استان آذربايجان غربي )
[۱] نشریه: پژوهش هاي جغرافيايي
شماره: پژوهش هاي جغرافيايي (دوره: ۳۷، شماره: ۱)
نویسنده: علي اكبر نجفي كاني ، مسعود مهدوي
کلیدواژه‌ها[ویرایش]
مديريت، مديريت روستايي، توسعه، توسعه پايدار روستايي، دهيار، دهياري، مشاركت
کلیدواژه‌ها (انگلیسی): مديريت، مديريت روستايي، توسعه، توسعه پايدار روستايي، دهيار، دهياري، مشاركت
چکیده[ویرایش]
نظام مديريت روستايي ايران طي ساليان طولاني به لحاظ ساختارهاي اجتماعي، تحولات و دگرگوني هاي پيچيده اي داشته و متأسفانه خلاء مديريت كارآمد و اصولي در روستاها در تمامي اين ادوار به خصوص تا سال ۱۳۴۰ و در دهه هاي اخير مشكلات عديده اي را براي روستاييان ايجاد نموده است. اگر چه بعد از پيروزي انقلاب اسلامي ايران تشكيلاتي تحت عناوين شوراي اسلامي، خانه هميار، دفتر عمران روستايي و غيره در روستاها شكل گرفتند، ولي به دليل نداشتن زمينه هاي لازم وسازمان هاي اجرايي مرتبط توفيق قابل قبولي حاصل نكردند. به دليل اين نابساماني ها در سال ۱۳۷۷ « قانون تأسيس دهياري خود كفا در روستاهاي كشور» به تصويب رسيد و با الگوبرداري از مديريت شهري كه مشتمل بر دو نهاد شوراي شهر و شهرداري است، به وزارت كشور اجازه داده شد تا به منظور اداره امور روستاها و توسعه پايدار روستايي سازماني بنام «دهياري» با توجه به ويژگي هاي محل و با درخواست اهالي، به صورت خودكفا با شخصيت حقوقي مستقل در روستاهاي بالاي بيست خانوار كه بالغ بر ۳۵ هزار روستا در كشور است، تأسيس نمايد. در اجراي اين دستورالعمل، وزارت كشور تا پايان آبان سال۱۳۸۳ مجوز تأسيس ۱۳۲۶۷ دهياري را صادر كرده و پيش‌بيني مي گردد كه طي چند سال آينده براي تمامي روستاهاي بالاي بيست خانوار دهياري تأسيس نمايد. شايان ذكر است كه روستاهاي واجد شرايط جهت تأسيس دهياري شامل ۴/۵۳ درصد روستاهاي كشور مي‌باشد كه ۳/۹۵ درصد جمعيت روستايي كشور را در خود جاي داده اند. دراين مقاله ضمن بررسي مسائل مديريتي روستا در ايران و تبيين چگونگي تشكيل دهياري‌ها، نقاط قوت و ضعف آنها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. در ضمن به منظور بيان عملكرد دهياري هاي تأسيس شده به عنوان مطالعه موردي، اهم فعاليت هاي عمراني و خدماتي ۳۲۹ دهياري استان آذربايجان غربي مورد بحث و بررسي قرار مي گيرد. واژگان كليدي : مديريت، مديريت روستايي، توسعه، توسعه پايدار روستايي، دهيار، دهياري، مشاركت
چکیده (انگلیسی)[ویرایش]
Dehyaris, A New Step in Iranian Rural Management Dr.Masood Mahdavi ? prof. in Geography.University of Tehran Aliakbar Najafi kani ?? Ph.D.Student in Rural Planning Geography.University of Tehran Abstract Iranian rural management has undergone some structural changes during many years and, unfortunately, lack of efficient management in rural areas, during all these years in general and last decades in particular, has caused many problems for the villages. Some institutions have been established under the titles of Islamic Council, House of Contribution, Rural Development Office, etc. After the Islamic Revolution of Iran, but due to lack of executive organizations, have not yielded much. This was the case until ۱۳۷۷ (۱۹۹۸) when the establishment law of self-reliant rural management (Dehyari) in villages was passed and He Interior Ministry was allowed, for the purpose of management of rural affairs and sustainable rural development, to found a rural selfreliant establishment by the name of "Dehyari", modeled after urban management based on two institutions of City Council and municipality, with an independent moral personality in ۲۰-plus-household villages (over ۳۵,۰۰۰ in number in this country), with regard to the conditions of the area and on the request of local habitants. So the interior ministry issued the license for the establishment of ۱۳۲۷۲ Dehyaris up to the end of aban ۱۳۸۳ (Nov.۲۰۰۶)and it was predicted that for all ۲۰-plus-household villages there would be established Dehyaris. It is noteworthy that ۵۳/۴% of Iran's villages are qualified for Dehyari establishment, accommodating ۹۵/۳% of Iranian rural population. Keywords: Management, Rural management, Development, Sustainable rural development, Dehyar, Dehyari, Participation
منبع[ویرایش]
