دولاب
شهرستان
قشم استان
هرمزگانروستاي دولاب/
سنندج /
کردستانروستای دولاب در۴۰کیلومتری جنوب شهرسنندج در دامنه کوه معروف «عه والان » مابین شهرسنندج و کامیاران، از توابع بخش موچش، منطقه ی اورامان ژاورود شرقی واقع شده است.روستای دولاب از شمال به روستای «دیرمولی» و از جنوب به روستای«طاء و سرچی»، ازمشرق به روستای «نشورعلیا»، ازمغرب به رودخانه سیروان و روستاهای«وصی سفلی وعلیا » و از شمال غربی به روستای«بزلانه»، از جنوب غربی به روستای « نزاز» محدود می شود.
معرفی روستا[ویرایش]
روستای دولاب در۴۰کیلومتری جنوب شهرسنندج در دامنه کوه معروف «عه والان » مابین شهرسنندج و کامیاران، از توابع بخش موچش، منطقه ی اورامان ژاورود شرقی واقع شده است.
روستای دولاب از شمال به روستای «دیرمولی» و از جنوب به روستای«طاء و سرچی»، ازمشرق به روستای «نشورعلیا»، ازمغرب به رودخانه سیروان و روستاهای«وصی سفلی وعلیا » و از شمال غربی به روستای«بزلانه»، از جنوب غربی به روستای « نزاز» محدود می شود.
دولاب فعلی ظاهرا ًروستایی به صورت پلکانی و با بافت قدیمی است. تاریخ بناء آن معلوم نیست، هرچند دارای مسجدعبداللهی نمی باشد، اما قدمت آن به بیش از۹۰۰ سال پیش می رسد.
به هرحال روستای دولاب احتمالاً ازدوروستای قدیمی تربوجود آمده است:
الف- درزمان قدیم روستایی در« درّه ی غلام ویس» واقع درچناریز انتهای درّه ی « گول کین» « ویه سور» بوده. درحدود هفتاد سال پیش توسط باغداران که مشغول به کندن وحفاری باغات خود بوده اند، اشیائی مانند زیر سیگاری، تنور و… بدست آمده که نشان ازقدمت آن دارد. اها لی این روستای ویران شده، بعداً به دولاب فعلی نقل مکان کرده اند.
ب – از راویان سینه به سینه نقل شده؛ باغات درّه ی نوم، درگذشته روستا، یا به قولی دیگرشهر یهودیان بوده است. دلیل بر صدق این روایت این است، که باغداران این منطقه درهنگام کار کشاورزی وحفرزمین به اشیاء قدیمی همانند؛ کاسه، کوزه، ظروف ورشو و خمره های گلی دست پیدا کرده اند.
ج – دلیل وشاهد سوم براین ادّعا این است، که درحدود سی سال پیش پیر زنی یهودی به نام «ایران خانم» ساکن محله ی آقازمان سنندج، از دولاب به عنوان زادگاه خود و یهودیان یاد نموده و خاطره هایی از دوران جوانی خود در روستا های دولاب ونیر نقل کرده است. از مستمعین موثق شنیده شده، چند سال پیش رادیو اسرائیل از باغات « نوم » به عنوان زادگاه و شهر قدیم یهودیان یاد نموده است .
از بزرگان روایت شده؛ اوّلین کسی که روستای دولاب را بنیاد نهاده، فردی به نام «اسفندیار» که مقبره ی آن مرحوم در قبرستان سیّد اسحاق در روبروی روستا واقع شده است.
به هرحال روستای دولاب دارای آب وهوای معتدل کوهستانی و در حدود ۱۶۰چشمه دائمی دارد، پس به حق شایسته است، که نامش دولاب یعنی «دول ئاو» باشد. تنوّع هرچهار فصل وزیبایی های بی نظیر آن را برپیشانی خود حک نموده است. هر فصل ویژگی خاصّ خودش را داراست. در بهار کوه ها، باغ ودرودشت مخملی سبز به تن می آرایند. زمزمه ی چشمه ها وجویبارها با نغمه ی پرندگان روح وروان ، چشم وگوش را نوازش می دهند . میوه های رنگارنگ تابستان درکنار چشمه های سرد وخنک ،خستگی را ازتن عابران ورهگذران می زداید .
پاییزرا فصل دیگراست، نه قلم قادر به توصیف، و نه زبان تاب بیان، و نه چشم تحمّل دیدن آن همه زیبایی را دارد .هزاران رنگ زرد، سرخ، نارنجی و... دیدگان را نوازش می دهند، پاییزعروس فصل ها، تنوّع میوه ها، نسیم جویبارها،غم را ازدل ها می رباید و ایّام را به دل رهگذران حلاوتی دیگر می بخشد.
زیبا تر از همه زمستان، آخرین فصل سال با لباس سفید خود همه جا را پاک و یک رنگ می نماید. گویا همه گرد وغبارایّام را و رنگا رنگ بودن دیگر فصل ها را با خود می برد و طبیعت را برای تغییر و تحوّل و رویش و جوانه زدن و توّلد دیگر و زندگی دوباره مهیّا می سازد.
دولاب محلّ پرورش عالمان و بزرگان دینی زیادی درگذشته بوده - که متاسّفانه امروز فقط نام و نشانی از آن ها به یادگار مانده است- و مردمی شافعی مذهب دارد وبه زبان کردی وبالهجه ی اورامی،صحبت می کنند. دارای چهار مسجد وخانقاهی متعلّق به دراویش قادریّه می باشد،که در پایین روستا واقع شده و قدمت آن به ۲۷۰سال می رسد. دولاب دارای آب لوله کشی، برق،تلفن، خانه بهداشت، مدرسه ی ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان است؛ و در حدود۱۹۴ خانوارو نزدیک به ۷۲۰ نفر جمعیّت دارد و به دلیل شرایط سخت و صعب العبور بودن روستاآمارمهاجرت آن بیداد می کند؛ که بیش از ۳۰۰ خانوار آن اکنون در شهرهای دیگر بخصوص؛ سنندج سکونت دارند.
محصولات روستا[ویرایش]
تنوّع محصولات باغداران دولاب بی نظیراست شاید کمتر روستایی را در استان شاهد بود که این گونه تنوّع میوه را در خود جای داده باشد. در تولید گیلاس مقام اوّل استانی را داراست، انواع انگور، گلابی ، سیب، گردو، زردآلو ، آلبالو، شفتالو، انجیر، توت سفید و فرنگی و... رامی توان نام برد .
انواع گل و گیاه در بهار زینت بخش دامنه ها و کوه پایه ها و تپه هاست. سیر در باغات و هوای خنک در گرمای تابستان و نغمه ی پرندگان ؛ دل هر رهگذری را به حق می رباید.
معیشت مردم روستا[ویرایش]
بیشتر مردم روستای دولاب به کشاورزی (باغداری)، دامداری (در حد تامین مایحتاج خود ) و زنبورداری می پردازند. جوانان در ایّام بیکاری در شهرهای دیگر اوقات فراغت خود را با فروش خشکبار و کار در شرکت ها سپری می کنند. دولاب هم همانند سایرروستاهای مناطق کردنشین مردمی مهربان، صمیمی و مهمان نواز و پیرمردانی خوش قریحه، پیرزنانی با تجربه و جوانانی فعّال وکوشا را درخود جای داده که نتیجه ی تلاش و همّت آن ها باعث شده که بیش از۲۰۰ نفر دارای تحصیلات دانشگاهی باشند و مایه ی بسی مباهات و افتخاراست که با همه ی این کمبود ها و سختی ها به چنین موفّقیّت هایی دست یافته اند. روستای دولاب در۴۰کیلومتری جنوب شهرسنندج دردامنه کوه معروف «عه والان » مابین شهرسنندج وکامیاران، ازتوابع بخش موچش،منطقه ی اورامان ژاورود شرقی واقع شده است.
روستای دولاب ازشمال به روستای« دیرمولی» وازجنوب به روستای« طاء وسرچی »، ازمشرق به روستا نشورعلیا»،ازمغرب به رودخانه سیروان
و روستاهای« وصی سفلی وعلیا » وازشمال غربی به روستای« بزلانه »،ازجنوب غربی به روستای « نزاز» محدود می شود.
دولاب فعلی ظاهرا ًروستایی به صورت پلکانی وبا بافت قدیمی است. تاریخ بناء آن معلوم نیست، هرچند دارای مسجدعبداللهی نمی باشد،اما قدمت آن به بیش از۹۰۰ سال پیش می رسد.
منبع[ویرایش]
وبلاگ روستای دولاب
