رودمعجن
رودمعجن روستایی در شهرستان
تربت حیدریه در استان خراسان
ایران است.
این روستا یک منطقه گردشگری است.
آبشار رودمعجن که از دیدنی‌های این روستا است در ۴۸ کیلومتری غرب شهر تربت حیدریه و در بخش بایگ قرار دارد.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران
مشهد از تربت حیدریه تا بایگ حدود ۲۰ کیلومتر راه است. از بایگ هم تا روستای رودمعجن حدود۲۸کیلومتر راه است که جاده‌ای آسفالته و پیچ در پیچ است.
فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۹ می‌نویسد: رودمعجن دهی است از دهستانهای بایگ بخش حومه شهرستان تربت حیدریه واقع در ۴۷هزارگزی شمال غربی تربت حیدریه و ۲۲هزارگزی شمال راه شوسه عمومی تربت به کاشمر. کوهستانی است و هوایی سرد دارد. سکنه آن ۳۳۵ تن است و آبش از قنات و رودخانه تامین می‌شود. محصولات مهم آن غلات و ، و شغل اهالی زراعت و قالیچه بافی است. آبشار رودمعجن در چهارهزارگزی این ده واقع است که ۱۸ گز ارتفاع دارد.
نام قدیم روستای رودمعجن
[۱] بوده که درسنگ قبر‌های قدیمی موجود است. که در اسناد دورۀ قاجار عمدتاً به همین صورت نوشته می‌شده است. قدیمی ترین سند موجود مربوط به سال ۱۲۵۴ ه. ق یعنی ۱۷۸ سال پیش به همین شکل نوشته شده و بعدها به رودمعجن تغییر یافته است.
با توجه به کوهستانی بودن منطقه روستای رودمعجن دارای زمستان‌هایی سرد و تابستان‌هایی گرم و خشک می‌باشد ولی به دلیل وجود رودخانه در مرکز روستا و وجود باغهای سرسبز و کشتزارها و مزارع سرسبز و وجود چشمه‌های فراوان از اب و هوای نسبتا معتدل برخوردار است و از جمله روستاهای معدود خوش اب و هوای شهرستان تربت حیدریه به حساب می‌اید به همین خاطر این روستا سالانه پذیرای صدها مسافر از راه دور و نزدیک می‌باشد.
هرگاه نام رودمعجن بر زبان اید بدون شک اب وهوا ی خوب - آبشار رودمعجن رودخانه پراب و سرسبز. باغهای میوه و مناظر طبیعی و فرحبخش در ذهن انسان تداعی می‌شود.
ماشین را باید در خود روستا گذاشت و بار و بندیل را انداخت روی دوش و راه افتاد. به رسم روستاهایی از این دست، راه رسیدن به آبشار در واقع همان مسیر رودخانه‌است که از وسط باغهای روستا می‌گذرد. با سرعت معمولی پیاده روی، حدود ۴۵ دقیقه راه است تا آبشار.
آبشار به طرز اعجاب انگیزی، پای دیواره‌بلندی واقع است. انگار مثلا وسط دو کوه بزرگ را تراشیده اند و دالان بزرگی ساخته اند آبشار در انتهای این تنگۀ بلند و عظیم است. آب از ارتفاع سی متری فرو می ریزد و با چنان شدتی خود را بر زمین می کوبد که ذراتش مثل بخار از به هوا بر می خیزد. صدای مهیب آبشار در تنگه می پیچد و صدا به صدا نمی‌رسد. این بخش زیاد آفتاب نمی‌بیند از بسیاری بلندی کوههای اطراف انگار در ته زمین ایستاده‌ای.در محل فرود آب، می‌توان پشت آبشار ایستاد. چون آبشار یکی دو متر از دیواره فاصله دارد. عبور از زیر ضربات سنگین آب وسوسه انگیز است. مردمی که برای تماشای آبشار آمده‌اند، انگار بی گذار از زیر آبشار سفرشان به نهایت نمی رسد.
