روستای باغملک
سرو های چند صد ساله روستای باغملک
ایرانیان از دیرباز به درخت، به‌ویژه درختان همیشه سبز، چون: سرو، سدر (کُنار)، مورد، نخل، شمشاد، کاج و گز بسیار توجه داشته‌اند. نشانه‌های این توجه را می‌توانیم در جای جای ایران زمین، در کنار مزارها و روی مقابر، در برخی گذرگاه‌های دوردست و باغ‌های قدیمی، در وجه درختان تناور و بالنده چند صد ساله و گاهی چند هزار ساله ملاحظه کنیم. حتی در کرانه‌های کویری و در دل بیابان‌های قفر و خشک، درختانی بالنده و چشمنواز با عمری دراز وجود دارد.
درختان کهنسال در نزد ایرانیان حرمتی خاص داشت، هم‌اکنون نیز به پیروی از سنت‌های پیشین، به این گونه درختان با دیده احترام‌آمیز نگاه می‌کنند. به پندار ایرانیان، «درخت‌افکن بوَد کم زندگانی» و «سرو انداز سر خویش ببازد».
در روستای باغملک سه سرو بسیار زیبا و قدیمی وجود دارد که هیچ یک از اهالی و بزرگان روستا نمیدانند که این سروها چند ساله هستند و چه کسی آنها را کاشته است .
این سروها اکنون در کناره روستا در زمینهای کشاورزی قرار دارند و هر سه در یک ردیف از شرق به غرب هستند .
سرو اولی که بزرگترین و زیباترین آنها می باشد و در فاصله حدوداً ۱۵۰ متری از این سرو ، سرو دومی که کوچکتر از دو سرو دیگر می باشد قرار دارد و در فاصله حدوداً ۵۰ متری از این سرو ، سرو سومی قرار دارد.
کسی نمیداند که در کنار این سه سرو ، سروی دیگر بوده یا نه و یا اینکه آنها بازماندگان باغی سرسبز بوده اند یا نه ، کسی چیزی نمیداند .
منبع:
|
