سیان جرقویه
روستاي سيان جرقويه/
شهرستان اصفهان /
اصفهانروستای سیان: این روستا در شمال جرقویه و در انتهای رشته کوههای شمال این سرزمین بین مدارهای ۵۲ درجه و۹ دقیقه و ۲۰ ثانیه طول جغرافیایی و ۳۲ درجه و۲۳ دقیقه و۲۰ ثانیه عرض جغرافیایی قرار گرفته است . این روستا دارای ۸۹ خانوار و ۳۷۱ نفر جمعیت می باشد . گویش مردم روستا گویش بومی مردم جرقویه است.
معرفی روستا[ویرایش]
روستای سیان: این روستا در شمال جرقویه و در انتهای رشته کوههای شمال این سرزمین بین مدارهای ۵۲ درجه و۹ دقیقه و ۲۰ ثانیه طول جغرافیایی و ۳۲ درجه و۲۳ دقیقه و۲۰ ثانیه عرض جغرافیایی قرار گرفته است . این روستا دارای ۸۹ خانوار و ۳۷۱ نفر جمعیت می باشد . گویش مردم روستا گویش بومی مردم جرقویه است.
امامزاده عبدالمظفر در غرب این روستا قرار دارد.
جمعیت روستای سیان جرقویه در سر شماری سال ۱۳۸۵ در حدود ۳۰۰ نفر بوده است با توجه به مهاجرت احتمالاً درحال حاضر کمتر از ۳۰۰ نفر جمعیت دارد.
کوه های زیادی اطراف روستای سیان وجود دارند. فاصله نزدیکترین آن ها به روستا کمتر از۲۰۰متر است به طوری که کوه معروف به چهل دختران به امامزاده شاه عبدالمظفرمتصل است. از مهمترین کوه های سیان: کوه چهل دختران- کوه خانه غول -کوه تنور- کوه پهنی- کوه چاه سنگی- کوه کفتار- کوه خانه آخرت- کوه گردنه - کوه سنگ آب وهمچنین کوه معروف به عبدالله خان در نزدیکی روستای گنج آباد را می توان نام برد.
برخی آثار تاریخی این بخش عبارت‌اند از: مسجدجامع آبادی پیکان و غاری به نام فریدون درهجده کیلومتری جنوب‌غربی آبادی پیکان که پیرامون آن پیکانهای مفرعی یافت شده،آثار دژی در شهر نصرآباد، دو قلعه قدیمی در آبادیهای گنج‌آباد(ح ۳۸ کیلومتری شمال‌شرقی شهرضا) و سیان، و امامزاده شاه عبدالمظفر در آبادی سیان قلعه زیبای نیک آباد و باغ میروسیع درمحمد آباد با قلعه قدیمی در محمد آباد که در حال بازسازی می باشد.
(برخی آبادیهای جرقویه سفلا را متعلق به پیش از اسلام دانسته‌اند، از جمله آبادی قارْنِه (ح ۴۷ کیلومتری جنوب‌شرقی اصفهان) که بنای آن را به قارن پسر کاوه آهنگر نسبت داده‌اند؛ آبادی پیکان (ح ۸۲ کیلومتری جنوب‌شرقی اصفهان) و آبادی آذرخواران (ح ۶۲ کیلومتری جنوب‌شرقی)
ناحیه قدیمی جَرقویه معرّب گَرکویه است و در منابع به صورتهای جَرْقوه و جرقوئیه هم ضبط شده است. برخی به این سبب که رودهای جرقویه علیا از شکاف کوه خارج می‌شوند، آن را جَرْکوهه، از «جر» به معنای شکاف و «کوهه« به معنای بلندی دانسته‌اند .
قلعه سیان[ویرایش]
این قلعه در شمال روستا قرار دارد و احتمالاً اولین ساختمانی بوده است که سیان قدیم را به وجود آورده است. اهالی سیان در ابتدا در آنجا زندگی می کرده اند زیرا از نظر سرقت امنیت بهتری داشته است .
اطراف قلعه را خندق حفر کرده بودند تا از ورود احتمالی افراد مهاجم جلوگیری کنند. در بالای سر در ورودی، برای جلوگیری از خرد کردن در یا آتش زدن آن مسیری تعبیه شده است که آب یا مواد خاموش کننده را بر روی افراد مهاجم یا در ورودی بریزند. در چهار گوش قلعه برج های ساخته شده است که به راحتی با منافذی که دارد می توان اطراف قلعه را مشاهده نمود یا به سوی هر هدفی تیر اندازی کرد.
این ساختمان چهار طبقه داشته است که در حال حاظر دو طبقه آن قابل مشاهده است در حدود ۲۸ سال قبل آخرین افراد از قلعه خارج شده اند ودر اطراف آن ساکن شده اند .احتمالا با به وجود آمدن امنیت در کشور، افراد برای راحتی بیشتر ازساختمان آن خارج شده اند .
در بهشت[ویرایش]
اين مكان در ضلع غربی امامزاده عبد المظفر در بالای استخر آب ودر دامنه ی کوه معروف به چهل دختر وجود دارد.
اهالی روستا روزهای پنجشنبه و جمعه وقتی برای زیارت امامزاده وقرائت فاتحه برای درگذشتگان خویش در این مکان حضور می یابند به این قسمت آمده و سنگ ریزه ای برداشته و پس از نیت کردن به قصد انجام کاری آ ن را روی سطح آن می چسبانند،افراد محلی و اهالی روستاها وشهرهای مجاور معتقدند اگر سنگ ریزها به سنگ بزرگ بچسبد حاجت آنها برآورده می شود و اگر نچسبد دنبال کار مذبور نمی روند. از آنجایی که به تدریج این مکان نزد زیارت کنندگان از امامزاده شاه عبد المظفر مقدس گردیده و از مکان مذکور آرزوی خود را دریافت کرده اند این مکان را (در بهشت )نامیده اند وحالا نیز به همین اسم معروف است،البته تقدس این مکان بیشتر به علت نزدیک بودن آن به امامزاده سیان می باشد. در بهشت وسعتی به اندازه ی کمتر از یک متر مربع دارد .در روزگاران نه چندان دور (چهل ودو سال پیش از تاریخ نگارش )از این مکان و اطراف آن آب خارج می شده است و مجموع آنها چشمه بزرگی را بوجود می آورده است ،ازاین رو به آن شاه چشمه می گفتند . با اینکه شاه چشمه در حدود ۳۸ سال پیش خشک گردیده است ،ولیکن هنوز هم بعضی از مردم جرقویه (نیک آباد جرقویه ،پیکان جرقویه و...)به روستای سیان شاه چشمه می گویند . پس ازکم آب شدن وخشک شدن شاه چشمه، به همت مرحوم آقای عبدا لحسین کاوه (وفات ۱۳۵۸)چاهی در نزدیکی در بهشت حفرمی گردد که با موتور لیستر و بلک استون آب آن خارج می شده است.در این زمان استخر امامزاده که از نظر هندسی به صورت نامنظم وبدون سیمان شدگی بود منظم گردید وآن را به طور کامل بتن ریزی کردند وبه شکل امروزی درآوردند،پس از مدتی دوباره سطح آب پایینتر رفته و چاه دیگری حفر شد که آب آن نیز توسط موتور بلک استون خارج می گردیده تا اینکه به تدریج سطح آب حدود ۹۰-۸۰ متر رفته است و مقدار آن نیز به شدت کاهش یافته است. به پاس قدردانی اززحمات و تاثیر گذاری مرحوم عبدالحسین کاوه در خدمات رسانی به امامزاده آرامگاه وی را در زیر ایوان اول از سمت چپ بازارچه امامزاده قرار دادند، او در سال ۱۳۵۸ شمسی در خاک آرام گرفت ،روحش شاد. افسانه هایی در مورد در بهشت وجود دارد که یکی از آنها در زیر شرح داده می شوند :منقول است شخصی نظامی با شتر خویش در این مکان اتراق می کند و پس از مشاهده افرادی که به این مکان احترام می گذارند با بی نزاکتی به در بهشت اهانت می کند، پس از این بی ادبی تفنگ وی به آنجا می چسبد و شترش نیز به سنگ تبدیل می شود که پس از توبه و نذر کردن ،وسایلش آزاد می شود. در سمت راست در بهشت درخت هایی مشاهده می شودکه نام این درختان در زبان محلی اشک(زرشک وحشی) است –درخت اشک از نظر افراد بومی جرقویه درختی مقدس است .هر ساله تعداد زیادی نخ و پارچه برای ادای حاجت به این درختان بسته می شود . از ریشه کندن این درخت در نظر افراد محلی منفور است ازشاخه های آن برای جلوگیری از ورود حیوانات وحشی به منزل یا ورود سارق به خانه یا امکان عمومی استفاده می شد ،به نظر می رسد تقدس این درختان نیز به خاطر نزدیکی آن به امامزاده شاه عبدالمظفر می باشد . استخر آب در قسمت پایین دربهشت سالهای زیادی مورد استفاده اهالی و زائرین بوده است وآب آن به عنوان شفا دهنده مورد استفاده قرار می گرفته است.دلیل این کار احتمالا داشتن املاح گوگردی آب آن می باشد. در حدود ۴۰ تا ۵۰ سال پیش در استخرآب امامزاده سیان تعداد زیادی از انواع ماهی وجود داشت که این ماهی ها از نظر مردم مقدس بوده اند و شکار آنها حرام و گناه محسوب می شد.بعضی از مردم غذایی را نذر می کردند وبه ماهیان می دادند ،با خشک شدن شاه چشمه ماهی ها نیز از بین رفتند.
منبع[ویرایش]
وبلاگ روستای سیان جرقویه
