شاهینی
روستاي شاهيني/کامياران/کردستان
روستای شاهینی در بیست کیلومتری شمال غربی شهرستان کامیاران قرار دارد که جاده آن از شهرستان کامیاران به طرف روستای تاریخی پلنگان امتداد دارد که در ۵۰۰ متری نرسیده به روستای گشکی در سمت راست جاده از راه اصلی جدا شده و به روستای شاهینی منتهی می شود وجاده دسترسی به این روستا آسفالت است.
روستای شاهینی در بیست کیلومتری شمال غربی شهرستان کامیاران قرار دارد که جاده آن از شهرستان کامیاران به طرف روستای تاریخی پلنگان امتداد دارد که در ۵۰۰ متری نرسیده به روستای گشکی در سمت راست جاده از راه اصلی جدا شده و به روستای شاهینی منتهی می شود وجاده دسترسی به این روستا آسفالت است. شاهینی دارای ۷۵۰ خانوار و جمعیتی حدوداً۴۰۰۰ نفر می باشد.
وضعیت فعلی روستا شاهینی:
روستای است که از چهار طرف محاصره کوه های سربه فلک کشیده ای است ودر بین کوه ها ناپدید شده است که این مسئله باعث پیشرفت روستا به طرفین شده است درضمن رودخانه ای از وسط که می گذرد باعث نصف شدن روستا به طرفین رودخانه شده است ونکته جالب که اینجا لازم است تاکید شود این است که طرفین رودخانه خانه ها را روبه همدیگر می سازند وهمانند سایر روستا ها خانه های پلکانی دارد وجاده چهار روستا(عصرآباد – پشاباد – گلیان – میرگسار) از این روستا می گذرد
معرفی روستا شاهینی:
از لحاظ وضعیت طبیعی و اقلیمی شاهینی یک روستا کوهستانی با آب و هوای سرد کوهستانی است که دارای تابستانهای ملایم و زمستانهای سرد می‌باشد. بافت منازل روستا بیشتر کاه گلی است و منازل به صورت پلکانی قرار گرفته اند.
مردمان روستا شاهینی:
مردمان این دیار به لباس کردی (کراس وشوال )خود را آراسته و مسلط به زبان کردی (زبان مادری) هستند که در مراسمات هه ل په رکی کواه وشوال وکلاش پوشیده ودر مراسم شرکت می کنند.مردمان این روستا مشغول کشاورزی(اندک زمین زراعی که از پدران خود به ارث برده اند)هستند.
شغل جوانان شاهینی:
اکثر جوانان این روستا شیرینی پز هستند که در شهرهای کرمانشاه واهواز و.... مشغول به کار هستند که می توان گفت بهترین شیرینی پزهای ایران به حساب آورد ودر چندی پیش عده ای هم رو به جوشکاری آورده اند.
موسیقی شاهینی:
موسیقی شاهینی را می‌توان در سه بخش تقسیم‌بندی نمود اولین بخش موسیقی دینی است که در مراسم‌مولودی به مناسبت تولد پیامبر و یا اعیاد مذهبی و مراسم عرفانی دراویش، با آواز و دف، ریتم‌های متنوعی اجرا می‌گردد. دومین بخش را می‌توان موسیقی مناطق روستایی نامید که به وسیلة موسیقی‌دان‌های حرفه‌ای اجرا می‌گردد. بیشتر این آوازها در واقع همان «گورانی»های کردی است که به همراه سازهای مختلف اجرا می‌شود. گورانی یکی از مهمترین فرم‌های موسیقی کردی است مقام نیز در موسیقی مناطق کردنشین دارای جایگاه خاص خود است و تنوع آن در مناطق مختلف دلیلی بر تکاملش طی قرون متمادی می‌باشد. سومین بخش را می‌توان موسیقی روستایی و سنتی ذکر کرد که بیشتر شامل آوازهایی چون بیت، لاوک، سیاوچه‌مانه و چه‌پله و.... می شود.
مهمترین و عمومی‌ترین جشنی که در میان مردم مرسوم است برگزاری جشن نوروزاست. جشن نوروز به صورت خودجوش برپائی آتش برگزار می‌گردد. عید فطر و عید قربان نیز به عنوان اعیاد مذهبی دارای اهمیت خاص هستند، همچنین میلاد پیامبر اکرم نیز به عنوان روزی خجسته همراه با مراسم مولودی خوانی و نواختن دف دارای جایگاه ویژه‌ای در میان مردم استان می‌باشد، علاوه بر اینها جشن معراج پیامبر و شب برات نیز جزو اعیاد این منطقه است.
رقص کردی (هه‌لپه‌رکی) شاهینی:
رقص کردی که در میان مردم به آن «هه‌لپه‌رکی» می گویند، با زیبائی خاص ، آئینه‌ای تمام نما از زندگی گذشته این مردم است که به صورت زنده در زمان حال در وجود آنان در حرکت و جریان است. اگر به ریشه‌یابی و علل به وجود آمدن این هنر توجه نمائیم باید اذعان نمود که این هنر ریشه در زندگی و کار روزانه مانند کشاورزی، اعتقادات دینی، مراسم و جشن‌های بزرگ، بازیهای محلی، جنگ و دفاع حالات روحی و درونی افراد دارد برون‌گرایی مردم کرد تأثیر کاملی بر این رقص داشته به طوریکه رقص کردی کاملاً بیانگر فعالیت‌های درونی، طرز فکر و شرح اتفاقاتی است که بازآفرینی این اتفاقات در قالب هه‌لپه‌رکی پدیدار گشته است. رقص کردی به علت دور بودن از ابتذال از یک سو و پیوند تاریخی و اجتماعی با زندگی از سوی دیگر، در میان تمام طبقات مردم به عنوان یک ارزش تلقی می‌گردد به طوریکه در تمام مراسم برگزاری آن مرسوم بودند و بیشتر مردم نیز در دایره رقص قرار می‌گیرند.
رقص کردی به صورت جمعی و حرکت آن به صورت دایره‌وار بوده و نفر اول به علت دستمالی که در دست دارد «سرچوپی» نام دارد. دستمال نمادی از نشانه و پرچم هر منطقه و قوم بوده است. تغییر ریتم رقص و یک سری حرکات هماهنگ با هه‌لپه‌رکی توسط سرچوپی انجام می‌شود مردم کرد دارای یک رقص مشترک به نام چپی بوده و مابقی شیوه ها مربوط به مناطق مختلف است که بعضاً در یک منطقه با هم مشترک در مناطق دیگر دارای خصوصیات خود با حفظ حالات دسته‌جمعی و حرکت دایره‌وار می‌باشند در این رابطه گروه‌های رقص بیشتری در این شهرها شکل گرفته است به عنوان نمونه مهمترین شیوه های هه‌لپه‌رکی عبارتند از: گَریان، هُلگرتْن، فتاح پاشایی، چُ‌پی...
منبع: وبلاگ روستای شاهینی
|
