شیرواره
شيرواره از رسومی که در حال حاضر هیچ رد پایی از آن بر جایی نمانده و شاید کمتر کسی هم به یاد آن باشد همین شیر واره است
شاید برخی بپرسند شیر واره چیست ؟
در گذشته به علت اینکه کلیه لبنیات مصرفی به صورت محلی تهیه می شد و همچنین با توجه به نژاد گاو های محلی مقدار شیر هر خانوار کم بود هر چند خانوار که معمولا همسایه ها بودند اقدام به جمع آوری شیر یکدیگر می کردند و این کار ۳ روز تا یک هفته تکرار می شد یعنی در این مدت کلیه شیر ها را یک خانوار جمع آوری می کرد و همه اعضا موظف بودند به موقع یعنی صبح زود و غروب شیر ها را تحویل دهند و بعد از اتمام مدت تعیین شده نوبت به خانوار بعدی می رسید و این سیکل تکرار می شد . البته مقدار شیری که هر فرد از اعضا در این مدت به فرد جمع کننده شیر می داد توسط پیمانه ایی به نام اوگردان یاد داشت می شد و این فرد موظف بود در دوره های بعدی آن را به اعضا برگرداند
به این عمل در اصطلاح شیر واره می گفتند
برای هم وارگی نام های مختلفی در ایران وجود دارد که از آن دسته به موارد زیر اشاره می شود:
آب بند در برخی از روستاهای گرگان، شریک شیر در پاریزو و برخی از روستاهای سیرجان و گرگان، وارا در برخی از روستاهای همدان مانند دره گزین، زرند و نظام آباد، وارچی، واراداش، و وره دوش در روستاهای ملایر و زنجان، هم پیم در برخی از روستاهای بافت و بردسیر و سیرجان، همدوم در برخی از روستاها و ایلات سیرجان، همدون در برخی از روستاهای شیراز، همدونی در برخی از روستاهای سبزوار مانند گاچ کوه میش، همشیر در برخی از روستاهای شاهرود، تربت جام، نیشابور و کوهدشت لرستان، همکار و شیر شیرک در لاهو کلاردشت چالوس، هم مائین در دماوند و لاریجان آمل و برخی روستاهای آنها هٌموَرَه در روستاهای خمین الیگودرز و برخی روستاهای اراک و محلات، هم هندو در گلپایگان و خوانسار و روستا های آنها.
