قلعه مورچه خورت
دگر باره مانند افراسياب
كشيده ست لشكر فزون از حساب
پي رزم و پرخاش آن كينه‌دار
رسيدست تا قريه مورچه‌خوار (شاهنامه)
در فاصله پنجاه كيلومتري اصفهان يا يك منزلي اين‌شهر درميان دشتي وسيع كه اطراف و جوانب آنرا كوهها و تپه‌هاي مرتفعي احاطه كرده است قصبه‌اي وجود دارد كه آنرا مورچه‌خوار يا مورچه خورتش می نامند. وجه تسميه آن معلوم نيست. البته حکایتی در میان اهالی معروف است که هرچند دور از ذهن به نظر می رسد اما شنیدن آن خالی از لطف نیست:
می گویند که در زمان خلافت حضرت امیر (ع) حاکمی در این منطقه زندگی می کرد که سر عناد با اسلام داشت. به دستور حاکم فرزندان حضرت امیر (ع) دزدیده شده و به این منطقه آورده می شوند. چون حضرت علی (ع) از این واقعه مطلع می شود به سوی حاکم حرکت کرده و قصد بازپس گرفتن فرزندان را می کند. حاکم به خیال شکست دادن سپاه اسلام تمام انبارهای گندم و جو را در داخل قلعه پر کرده بود به نحوی که برای ۷ سال آذوغه وجود داشت. چون حضرت علی از این موضوع مطلع می شود، مورچه ها را مامور تخلیه انبارها می کند. روز بعد که مامورین با انبارهای خالی مواجه می شوند موضوع را به حاکم اطلاع می دهند که در نهایت مجبور به بازپس دادن فرزندان می شود.
آثار به جای مانده از قلعه مورچه خورت؛ شاهین شهر؛ اصفهان
در مرکز این روستا در حال حاضر قلعه ای نسبتا وسیع وجود دارد که تا چند ده سال پیش محل سکونت اهالی همین روستا بوده است. قلعه ای با دیوارهای بلند که نشان از امنیت و استحکام آن دارد. قلعه دارای دو در اصلی است. در داخل قلعه مجتمع های مسکونی وجود داشته، به نحوی که هر چند خانه دارای یک حیاط مستقل، چاه آب و توالت بوده اند. بقایای وجود مغازه و حمام هم قابل مشاهده است.
|
