مته کلا

---

درباره روستای مته کلا
روستای مته کلا یکی از روستاهای بخش کسلیان شهرستان سوادکوه می باشد. این روستا در یازده کیلومتری شهر زیراب واقع شده است.برای رفتن به مته کلا بعد از گذشتن از شهر زیراب و عبور از عباسکتی و چندلا به دوراهی می رسیم که جاده سمت چپی به روستای بهمنان می رود و جاده سمت راستی به روستای مته کلا هدایتمان می کند. از مرغداری کنار جاده عبور می کنیم . از اینجا جاده منتهی به روستایمان از جنگلی سرسبز و پوشیده از درختان بزرگ و زیبا می گذرد.جاده ای با پیچ های پی درپی زیبا و خطرناک که درختان کنارش شاخ و برگ خود را همچون چتری سرسبز بر آن گسترانده اند و زیبایی اش را دوچندان کرده اند. اینقدر اینجا زیباست که هر بیننده ای با دیدنش دهانش از تعجب باز می ماند و هاج و واج پی به قدرت لایزال الهی می برد. در مسیرمان جاده دارای سربالایی و سرپائینی بسیار زیبایی است. روستای کچید نیز در مسیر جاده در سمت چپ واقع شده است. ما از جنگل می گذریم و به حاشیه شالیزار می رسیم. اگر در فصل بهار و تابستان به این منطقه بیائید منظره زیبای شالی های رقصان را مشاهده می کنید که تا دور دست چشم نوازی می کند. از کنار شالیزار می گذریم و به پلی می رسیم که بر روی رودخانه زیبای روستا ساخته شده است. این رودخانه بخصوص در حاشیه پل در فصل تابستان پذیرای جمع کثیری از جوانان روستا جهت آب تنی می باشد. همچنین مسافران بسیاری در هنگام عبور از روی پل به کنار رودخانه آمده و مدتی را از فضای بکر این رودخانه بهره مند می شوند. از روی پل عبور می کنیم و به دو راهی می رسیم. جاده سمت راست به روستای مته کلا می رود و امتداد جاده پیش رویمان به روستاهای پیرنعیم و سی پی و اتو و لاجیم و ... می رسد. از این جا تا مته کلا فاصله زیادی نمانده. از جاده ای که اطرافش زمین های زراعی قرار دارد می گذریم و به روستای مته کلا می رسیم.
روستای مته کلا از شمال به روستای لولاک و زمین های زراعی و باغات - از جنوب به زمین های شالیزاری و رودخانه و جنگل پوشیده از درخت - از مشرق به روستای پاشاکلا و از سمت مغرب به باغات و زمین های زراعی منتهی می شود.
مردم روستا عموما به کار کشاورزی و دامداری سنتی اشتغال دارند. البته زمانی که شرکت زغالسنگ البرز مرکزی آزادمهر فعال بود بسیاری از اهالی این روستا و روستاهای اطراف آن جا مشغول کار بودند و هم اکنون نیز بازنشته شرکت هستند و دست و پا شکسته و بطور نامنظم حقوق دریافت می کنند.
جوانان روستا به علت عدم وجود شغل آواره ی شهر های اطراف شدند و در روستا سکونت ندارند.هر چند اون قدیما رسم بر این بود که همه در روستا شکونت داشتند و برای کار صبح به زیراب می رفتند و عصر به خانه خود در روستا بر می گشتند اما اینک هر کسی حتی اگر شغل دائم نداشته باشد بخاطر عدم امکانات روستا مجبور به مهاجرت به شهرهای دیگر بخصوص زیراب شدند و در ایام خاصی از سال مثل محرم و رمضان به روستا باز می گردند و شور و حال خاصی به روستا می بخشند. [۱]