مهندسی شورورزی
« مهندسی شورورزی » طرحی برای رونق کشاورزی.
بروز متوالی پدیده خشکسالی باعث گسترده شدن بیابان‌های ایران شده و تاکنون علاوه بر زمین‌های بایر قبلی، زمین‌های کشاورزی بسیار زیادی به بیابان‌های غیرقابل کشت تبدیل شده است. از طرف دیگر، تخریب خاک حاصل‌خیز در جریان است. برای رفع این معضل باید خاک تخریب شده در مزرعه را دوباره به حد خاک حاصل‌خیز درآورد. این یعنی مصرف کود بیشتر و در نتیجه ضرر و زیان اقتصادی برای کشاورز و معضلات زیست محیطی و مهندسی برای دولت. در ضمن به دلیل از دست رفتن خاک حاصل‌خیز مزرعه، ظرفیت نگهداری آب در خاک نیز کاهش می‌یابد و کشاورز، آب آبیاری بیشتری را مصرف می‌کند.
برای رهایی از این معضلات ملی، راهکاری بسیار شگفت‌انگیز، عملی، اقتصادی و معجزه‌آسا در دسترس می‌باشند. این راه‌حل معجزه‌آسا « مهندسی شورورزی » نام دارد. " فناوری شورورزی " یعنی کشاورزی پایدار در محیط‌های خشک و شور با استفاده از آب شور و گیاهان شورزی، بدین معنی که « مهندسی شورورزی » یک فناوری با رویکرد زیست محیطی، و به منظور بهره‌برداری اقتصادی و پایدار از منابع خاک و آب شور همراه با توسعه کشاورزی در نواحی خشک و شور، بیابان‌زدایی، استفاده از مهندسی‌های نوین و انرژی‌های نو و تجدیدپذیر و غیرو . . . می‌باشد. بکارگیری از « مهندسی شورورزی » توانایی ایران را به عنوان یک الگوی فناوری پیشرفته در سطح جغرافیای منطقه و حتی فرا منطقه افزون می‌نماید.
بدین سان می‌توان با استفاده از تکنولوژی‌ها و انرژی‌های پاک و ارزان و آب شور رودخانه‌ها و دریاها و زمین‌های بایر کویری که همگی در کشور ایران به وفور در دسترس‌می‌باشند، توسعه و آبادانی کشور و رفاه و آرامش را برای آحاد ملت عزیزمان به ارمغان آورد.
|
