همسانی های فرهنگ جهادی درصدر اسلام و انقلاب اسلامی
همساني هاي فرهنگ جهادي درصدر اسلام و انقلاب اسلامي
مقدمه: انقلاب اسلامي ايران در پايان قرن بيستم پديده اي بود كه از جهات گوناگون همگوني هاي فراواني با انقلاب پيامبر اكرم (ص) در قرن ششم ميلادي در جزيره العرب داشت. انقلاب دوم در راستاي آموزه ها و تعاليم انقلاب اول و براي احياء دوباره آن در اين قرن تحقق يافت و رهبري آن خواست و ادعايي جز احياء آن نداشت، و همين امر موجب شده بود كه بين آن دو همگوني هاي بسياري پيدا شود. اين دو انقلاب نه تنها در مراحل اوج گيري و پيدايش از همگوني فراوان برخوردار بودند بلكه در ناهنجاري ها و ناروايي هايي كه در دوران ثبات شامل هر دو آن شد، از اين همگوني برخوردار گشتند. از اين روي براي شناخت بهتر وضع كنوني خويش لازم است فضاي روحي فكري و رفتاري آن دو را و نيز چرخش ها و تحولاتي كه به هر دو در دوران ثبات دامن گير گشت، مورد تحقيق و سنجش قرار دهيم تا شايد از اين رهگذر نقبي به رهايي و روشنايي پيدا كنيم.
اين بحث را در دو محور به شرح زير پي مي گيريم: ۱ ـ همگوني هاي دو انقلاب در پيدايش و اوج گيري ؛ ۲ ـ همگوني هاي آن دو در دوران ثبات و استقرار ؛ در هر دو اين محورها تلاش خواهيم كرد از مستندات قرآني و روايي بهره بگيريم و نيز از مشاهدات و اطلاعات خويش از انقلاب دوم خواهيم جست و براي پرهيز از پراكندگي بحث و ايجاد انسجام، محور بحث را روحيه جهادي در هر دو انقلاب در دوران پيدايش و اوج گيري و زوال يا كم رنگ شدن آن روحيه در دوران ثبات و استقرار قرار خواهيم داد و تلاش خواهيم كرد به مقدار توان و فرصت چرايي هاي آن را به كاويم. ۱ ـ همگوني هاي جهادي در دو انقلاب در مرحله نخست در اين بخش كه مربوط به دوران پيدايش و اوج گيري است، ويژگي هاي آن را در محورهاي زير پي مي گيريم و از اين پس از اين بخش به عنوان مرحله نخست ياد خواهيم كرد و مقصودمان دوران پيدايش و اوج گيري در هر دو انقلاب است: الف) اعتقاد به هدف
|
