واریان
روستای واریان از روستاهای مسیر کرج به چالوس در استان البرز ایران است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵، جمعیت این روستا ۲۳۸ نفر (۶۶ خانوار) بوده است
پس از پی‌ریزی سد امیرکبیر، تنها راه ارتباطی به ده واریان گذر از دریاچه سد کرج با قایق است.
در این سوی دریاچه و کنار جاده هتلی به نام هتل واریان قرار داشت که امکاناتی برای قایقرانی و اسکی روی آب نیز دارا بود.
پیشینه واریان[ویرایش]
روستای واریان واقع در حاشیه شرقی سد کرج روستای واریان ابتدا در جایی که اکنون بستر دریاچه سد کرج است قرار داشت اما در پی ساخت سد امیرکبیر یا همان سد کرج اهالی و ساکنان آن به مناطق بالاتر کوچ داده شدند و بدین ترتیب تنها راه ارتباطی آن راه آبی بود.ولی با این وجود کشاورزی و دامپروی در این روستا پر رونق بود. زیبایی خاص واریان و زیبایی دریاچه باعث شده بود که این روستا از موقعیت خاصی برخوردار شود. در آن سوی دریاچه و کنار جاده هتلی به نام هتل واریان قرار داشت که امکاناتی برای قایقرانی و اسکی روی آب دارا بود.
به دلیل نزدیکی به آب و دریاچه شنا اسکی و قایق رانی از ورزشهای اختصاصی بچه‌های واریان بود و تعدادی از آنان از قهرمانان ملی این سه رشته ورزشی بودند از جمله قهرمانان معروف بومی این منطقه مرحوم حمزه گلابی، موسی قدمی، مجید گل محمدی، منوچهر و حسین خیر اللهی، سیاوش حسینی راد، حسین نادری، واحمدرضاعسگری واریانی و بسیاری دیگر از جوانان می‌باشند که در زمره بهترین قهرمانان اسکی و قایقرانی بودند. چون رفت و آمد با قایق از مشکلات و خطرات خاص خود برخوردار بود بررسی‌هایی جهت ایجاد راه و یک پل ارتباطی برای اهالی و بومیان این روستا انجام شد ولی به دلایل گوناگون این کار عملی نشد.
اکنون از واریان مانند بسیاری از روستاهای دیگر تنها به صورت منطقه‌ای ییلاقی استفاده می‌شود و آخرین بازمانده‌ها از ساکنان دائمی آن که یک زوج کهنسال به نامهای حاج کربلایی غلامحسین بهرامی و مشهدی سکینه صیاد معروف به کبلایی و مش‌سکینه بودند نیز در مهر ماه سال ۱۳۸۶ به کرج مهاجرت نمودند. به تازگی نام روستای واریان در لیست
مناطق گردشگری استان البرز جای گرفته است.
محله های واریان[ویرایش]
واریان در قدیم شامل چندین محله بوده که در هر محله، خاندان بخصوصی زندگی می‌کرده به عنوان مثال خاندانی که اهل کیان بودند، آنها را کیانی نسبت می‌دادند.ضمن اینکه کیان بزرگترین و با نفوذترین خاندان واریان نیز بوده است. و اما در اینجا محله‌های واریان قدیم(پیش از دهه ۱۳۴۰) به روایت کربلایی حاج غلامحسین بهرامی:
۱-کیان ۲-عبادان ۳-پسه ده ۴-توکلان ۵-آهنگران ۶-شاگیان ۷-ساربان ۸-جیرین سران ۹-باغ خلیل ۱۰-ایسیوول ۱۱-باغ محله ۱۲-قدمان ۱۳-قیاسان ۱۴-گریان ۱۵-دومالان ۱۶-مسگران ۱۷-آنطرفآب ۱۸-میون سرا
ورزش ها و بازی های محلی[ویرایش]
بدلیل مجاورت واریان با سد کرج وآشنایی کودکان و نوجوانان واریان با ورزشهای آبی نظیر: شنا، قایق رانی، اسکی و ماهیگیری بازیهای رایج در دیگر روستاها آنچنان در واریان جایگاهی نداشت اما برخی از بازی‌ها که معمولاً در پاییز و زمستان انجام می گرفت عبارتند از:توپ کاش.الک دلک.اقا زنجیر باف.اکر دکر.لی لی.سنگ کنارو.اشتر اشترن.درزن بپرک.که در طالقان به ان دو قز بپرک می گویند - که هر کدام شکل خاص و در برخی موارد و ترانه‌های مخصوص به خود دارند شنا اسکی و قایق رانی از ورزشهای اختصاصی بچه‌های واریان بود و تعدادی از انان قهرمانان ملی این سه رشته ورزشی بودند .مرحوم حمزه.موسی.مجید گل محمدی.از جمله بهترین قهرمانان اسکی بودند. اسکی رشته‌های مختلفی داشت از جمله انها:اسلا لوم.مارپیچ.پرش.تریک برموت.اسکی بدون چو ب و اسکی با پای برهنه.
بیشتر اهالی واریان اکنون در
کرج زندگی می‌کنند، اما با وجود زندگی شهر نشینی، هر از چند گاهی به مناسبت‌های مختلف در حسینیه فرهنگی مذهبی واریان واقع در میدان توحید کرج که به همت و تلاش خود ایجاد نموده‌اند، جمع می‌شوند.
از آداب و رسوم به خصوص واریانی‌ها می‌توان به عیادت از خانواده‌های داغدار در نخستین روز سال اشاره نمود که به آن نوعید می‌گویند.بدین صورت که اهالی واریان در روز اول سال، و حتی بعضا پیش از دیدار آشنایان و خانواده نزدیک، به عیادت از خانواده‌هایی که در طول سال گذشته کسی از عزیزان خود را از دست داده و داغدار می‌باشند، و یا در اصطلاح نو عید دارند، می‌روند.البته اکنون این رسم به نوعی تغییر شکل یافته و جامعه بزرگ واریانی‌ها در نخستین روز سال، در محل حسینیه واریان حضور یافته تا ضمن پاسداری از آداب و رسوم گذشته، با هم بودن، صمیمیت و لحظات دوستی را به نمایش بگذارند. برگزاری بی ریای مراسم محرم توسط اهالی واریان نیز زبانزد است.
