چله‌گاه
ییلاق و قشلاقی که ۲۰۰ متر فاصله دارند
روستای زیبای چله‌گاه معماری کم‌نظیری دارد که مردمانی سختکوش را با همکاری طبیعت در دل خود جای داده است.
به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس، پس از طی جاده زیبای باغچه سادات به سرفاریاب و زیارت مقبره اما‌زاده علی(ع) به این روستای زیبا و تقریبا کم‌نظیر ولی گمنام رفتیم تا از نزدیک شاهد زندگی سخت اما شیرین و پر از مهر و عاطفه آنها باشیم.
برای عبور از رودخانه که حائلی میان دشت و روستا بود باید از پلی عبور می‌کردیم که توسط مردم به زیبایی و البته سخت و رؤیایی ساخته شده بود.
پس از این که از روی پل دست‌ساز عبور کردیم به نخستین ساختمانی که رسیدیم حمام اهالی بود که با گل و سنگ ساخته شده بود و آبگرمکن آن از یک بشکه بزرگ که زیر آن با آتش‌کده‌های جنگلی گرم می‌شد مواجه شدیم.
حمام مردم چله‌گاه
از حمام که گذشتیم کسی از اهالی آبادی را ندیدیم که بعد فهمیدیم مردم تقریبا ۲۰۰ متر جلوتر در خانه‌هایی که در دل کوه ساخته شده و در کپرهای تابستانی خود درست در نیزدیکی درختان گردو به ییلاق رفته‌اند ییلاقی که از قشلاق تنها ۲۰۰ متر فاصله داشت.
آرام در کناری نشستیم و جلوه‌های زیبای زندگی در دل سنگ را نظاره‌گر شدیم و به سخت‌کوشی و همت مردم روستای چله‌گاه حسرت خوردیم.
در کنار خانه‌هایی که در دل کوه ساخته شده اتاق‌ها و سالن‌های کوچک و بزرگی وجود داشت که در فصل سرد زمستان پذیرای مردمان سختکوش این روستا خواهد بود و در کنار آنها باز هم در دل سنگ خانه‌هایی زیبا و امن برای احشام و طیور ساخته شده بود.
روستای سنگی و باشکوه چله‌گاه یکی از روستاهای کوچک از توابع بخش سرفاریاب شهرستان چرام است که در فاصله ۶۵ کیلومتری دهدشت و ۳ کیلومتری روستای رودخانه سادات قرار دارد.
وجه تسمیه روستای چله‌گاه از "چل” که به معنای سنگ است گرفته شده و چله‌گاه در گویش لری به جایی گفته می‌شود که یکپارچه از سنگ ساخته شده باشد و به همین خاطر در لفظ لری به آن چله‌گاه می‌گویند.
این روستای کوچک دارای سه خانوار است که با فرا رسیدن بهار و کوچ عشایر تعداد اهالی آن به حدود ۱۰ خانوار می‌رسد. چله‌گاه با معماری ساده و طبیعی خود در واقع برگی از تاریخ و سبک زندگی نیاکان همه ماست، با ورود به این روستا ناخودآگاه خود را در صحنه‌ای از زندگی آبا و اجدادی‌مان می‌بینیم.
در ضلع شمالی این روستا نیز انبوه درختان بلوط، بنه و بنیو جلوه‌ای سحرانگیز را به این منطقه خوش آب و هوا داده است. اهالی چله‌گاه با دامداری و باغداری امرار معاش می‌کنند و وفور آب و زمین‌های حاصلخیز کوهستانی دامنه کوه ساورز باعث رونق کشاورزی آنها شده است. مصالح به کار رفته در خانه‌های اهالی چله‌گاه اغلب از سنگ، گچ و چوب است و با دیوار چینی ساده‌ای که کف شکاف‌های سنگی یا همان اشکفت‌ها را به سقف آنها متصل کرده اتاق‌های ساده و با شکوه خود را بنا کرده‌اند.
تنها ره‌آوردی که از زندگی ماشینی و امروزی به چله‌گاه آمده آب لوله کشی است و البته تعلق خاطر اهالی آن دیار به نیاکان خود باعث شده کمبود امکانات رفاهی را به جان بخرند و با کمترین امکانات و ساده‌ترین سبک زندگی از مواهب طبیعی بی‌شمار اطراف خود بهترین بهره را ببرند.
معماری ساده و تلفیق شده با طبیعت چله‌گاه به همراه طبیعت دلربا و هوای دلپذیر سردسیری آن؛ این منطقه را به مکان مستعد برای جذب گردشگر تبدیل کرده است که می تواند مأمنی برای طبیعت‌دوستان و علاقمندان به زندگی ساده روستایی باشد.
قطعا با توجه به قرار گرفتن چله‌گاه در حاشیه مسیر دهدشت به یاسوج با استقرار برخی امکانات رفاهی در این منطقه، البته به‌گونه‌ای که به ماهیت و معماری ساده و زیبای آن ضربه نزند می‌توان زمینه جذب گردشگران را در این روستای کوچک فراهم آورد.
تصمیم گرفتیم که سری هم به ییلاق آنها بزنیم که تا قشلاق ۲۰۰ متر بیشتر فاصله نداشت و پس از طی چندین قدم راه به درختان باشکوه گردو رسدیم که در زیر آنها کپری باشکوه ساخته شده بود.
آنچه که در نخستین برخورد با مردم روستا در ییلاق داشتیم پس از سلام و احوالپرسی و تعارفات گرم روستایی، تقاضای برق‌رسانی به روستا بود که مردم تنها این توقع را از مسئولان داشتند و از همه چیز راضی به نظر می‌رسیدند.
