چنارلق
روستاي چنارلق
شهرستان خلخال استان اردبیلمعرفی روستا[ویرایش]
روستای «چنارلق» یکی از روستاهای بخش خورش‌رستم جنوبی شهرستان خلخال در استان اردبیل است. روستای چنارلق در حدود ۵۰ کیلومتری هشجین و ۱۱۰ کیلومتری خلخال و جنوب شاهرود واقع شده است و آخرین روستای شهرستان خلخال می‌باشد و روستاهای همجوار آن «آهو» و «جعفرآباد زاویه» می‌باشند. چنارلق مرز مشترکی با حومه زنجان (طارم) دارد، کوهستانی و معتدل است و بین دو کوه معروف «آق‌داغ» و «برزه‌داغی» واقع شده و حدود ۱۱۰ خانوار سکنه دارد.
معیشت روستا[ویرایش]
شغل اهالی روستا زراعت و گله‌داری است. محصول این روستا غلات، حبوبات و انواع میوه‌ها ازجمله انگور، انار و زردآلو است و مهم‌ترین میوه این روستا، انجیر می‌باشد که شهره عام و خاص است. صنایع دستی روستا در گذشته جاجیم و گلیم بوده است. به دلیل نزدیکی به حومه زنجان، مردمان این دیار رفت‌وآمد بیشتری به شهرها ازجمله تهران و کرج داشته‌اند که این امر سبب شده اکثریت اهالی این روستا، عازم شهر کرج شوند به‌گونه‌ای که تقریباً معدود افرادی در روستا سکونت دارند. زنان این روستا در کارهای سختی چون کشاورزی فعال نیستند و عموماً به خانه‌داری مشغولند. نوجوانان این دیار به قالیبافی روی آورده اند. با روی آوردن به شغل قالیبافی، وضعیت اقتصادی اهالی روستا در سطح بالایی قرار دارد و همین امر ورود فن‌آوری‌های جدید را دامن زده است.
در دامن خاک پاک این روستا، بزرگان زیادی پرورش یافته‌اند که از آن جمله می‌توان به مهندس ساسان قربانی، دکتر اردوان قربانی و... اشاره کرد.
قومیت[ویرایش]
در گذشته چندین قومیت ازجمله قوم «لک»، «شارخانی» و... در این روستا ساکن بوده اند؛ ولی اکنون تمامی اهالی روستا دارای یک فرهنگ بوده و بسیار میهمان‌نواز می‌باشند.
کوچ‌نشینی[ویرایش]
اهالی روستای چنارلق در گذشته بیشتر به کوچ‌نشینی مشغول بودند؛ ولی با روی‌آوردن به قالیبافی، زندگی اهالی دچار تحولاتی عمیق شده و جز برای چندین خانواده، آمدن فصول گرم و سرد سال، دیگر هیچ معنایی ندارد.
باغات و زمین‌های آبی این روستا در فاصله دورتری در کنار
رودخانه میانسران واقع است و زمین‌های دیمی آن نیز در کوه‌ها و مکان‌های صعب‌العبور واقع شده که از عبور و مرور وسایل نقلیه به آنها خبری نیست.
باغات این روستا در جنوب شاهرود واقع شده و فصل تابستان، با بارش باران و ریزش آب از کوه «برزه‌داغی و کوه‌های اطراف» سیل مهیبی از جانب شاهرود به جریان می‌افتد و رودخانه «میانسران» زحمات چندین ماهه کشاورزان این روستا را تخریب می‌کند. آب این رودخانه به سد «قزل‌اوزن»در نزدیکی روستای «کلوج»، یکی از روستاهای طارم می‌ریزد.
اهالی این روستا اواخر تابستان جهت چرای حیوانات خود به میانسران کوچ می‌کنند و در باغات خود ساکن می‌شوند و حدود دو الی سه ماه در آنجا می‌مانند. دامداران روستا در فصل سرد و زمستان، هر زمان با کمبود علوفه مواجه می‌شوند، دام‌های خود را به محلی به نام «زرد» که نزدیک «قزل‌اوزن»و باغات روستای «سهرابای طارم» منتقل می‌کنند و به دلیل گرم و علفزار بودن این منطقه، با «چرا» و «پرورش دادن» حیوانات خود، فصل سرد سال را سپری می‌کنند.
