کشاورزی ارگانیک
افزایش روزافزون جمعیت و در نتیجه تقاضای بیشتر برای غذا و عدم وجود تعادل بین تولید و مصرف و جنبش اکولوژیک عصر کنونی باعث جایگزینی کشاورزی صنعتی و کشاورزی سنتی گردید.
کشاورزي ارگانيک: خاک سالم، گياه سالم، انسان سالم[ویرایش]
افزایش روزافزون جمعیت و در نتیجه تقاضای بیشتر برای غذا و عدم وجود تعادل بین تولید و مصرف و جنبش اکولوژیک عصر کنونی باعث جایگزینی کشاورزی صنعتی و کشاورزی سنتی گردید.
رشد سریع علم و فناوری های نوین همچون مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی، استفاده بی رویه از کودها و آفت کش های شیمیایی اگر چه باعث افزایش کمی تولیدات کشاورزی گردید و مشکل غذا را در بسیاری از کشورها بالاخص کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه حل نموده است اما به دلیل بر هم خوردن تعادل بیولوژیکی اکوسیستم ها و تاثیر نامطلوب باقی مانده سموم و هورمون های موجود در کودهای شیمیایی بالاخص نیترات و کادمیم به عنوان ۲ عامل بیماری زا و سرطان زا، بروز آفات و بیماری های عدیده در انسان، گیاه و حیوان و کاهش کیفیت مواد غذایی باعث مطرح شدن کشاورزی کاملا متفاوت و متضاد با کشاورزی صنعتی امروزی به نام کشاورزی ارگانیک در جهان شده است.
کشاورزی ارگانیک که از آن به عنوان
کشاورزی پایدار نیز نام برده می شود تعریف آن از کشوری به کشور دیگر بر اساس اقلیم آن متفاوت است اما وجه مشترک آن عبارت است از:
شیوه ای از کشاورزی که گیاهان و یا حیوانات تولید شده در این روش بدون دخالت و مصرف افراطی نهاده های خارج از مزرعه و یا نهاده هایی که منشاء شیمیایی دارند مانند کود و آفت کش، حشره کش، قارچ کش، علف کش، ترکیبات اصلاح شده ژنتیکی و نژادی، داروهای دامپزشکی، مواد نگهدارنده و افزودنی و تابش اشعه ها تولید شوند و به دلیل مصرف به شدت محدود کودهای شیمیایی و سموم دفع آفات نباتی در تولید محصولات در این روش که این مهم در راستای تعامل سازگار فعالیت انسان با سیستم چرخه طبیعت و استفاده منطقی و متعارف از آن که خود عاملی در جهت ایجاد تعادل پایدار در منابع آب و خاک خواهد بود به آن کشاورزی پایدار نیز گفته می شود.
هدف کشاورزی ارگانیک افزایش راندمان تولید محصول با شرط حفاظت از حاصل خیزی خاک و با کمترین تکیه بر استفاده از مواد شیمیایی می باشد.
البته این سوال همواره به عنوان یک سوال مهم و حیاتی برای کارشناسان و متخصصین صنعت کشاورزی مطرح بوده است که چگونه می توان بدون بر هم زدن اکوسیستم و آلوده کردن آب، خاک و هوا بتوان عملکرد سیستم کشاورزی را افزایش داد؟
کشاورزی ارگانیک تا حد بسیار زیادی توانسته است به این سوال پاسخ دهد. زیرا کشاورزی ارگانیک نوعی مدیریت تولید محصول می باشد که به دلیل استفاده از نهاد ه های داخل مزرعه و به صورت طبیعی باعث تقویت و توسعه سلامت اکوسیستم های زیستی و خاک می شود. این روش از کشاورزی را نمی توان بازگشت به کشاورزی سنتی که اجداد ما انجام می دادند قلمداد کرد و مجریان بخش کشاورزی نمی توانند خود را بی نیاز از دستاوردهای علمی احساس کنند زیرا مجهز شدن این نوع کشاورزی به علم و تکنولوژی روز دنیا باعث شده که مناسب ترین کیفیت تولید کشاورزی را به خود اختصاص دهد، از عواملی که باعث گردیده است کشاورزی ارگانیک تبدیل به رویکردی جهانی شود و رشدی سریع در جوامع پیدا کند اقتصادی بودن و اهمیت دادن به اکولوژی و حفظ خاک و محیط زیست می باشد.
البته این نکته نیز حایز اهمیت می باشد که کشاورزی ارگانیک صرفا جایگزین نمودن نهاده های آلی با عوامل شیمیایی نمی باشد زیرا استفاده غیرصحیح و غیرمتعارف مواد آلی نیز باعث اختلال در سیستم چرخه های زیستی می گردد.
اساس کشاورزی بیولوژیک یا ارگانیک بر زنده بودن سیستم خاک و در حالت کلی مزرعه استوار است که با تقویت خاک باعث قوت میکروارگانیسم های مفید نیز می شود.
خاک یکی از اجزای مهم تشکیل دهنده بسترهای کشاورزی می باشد که به عنوان زیربنای مهم رشد گیاهان محسوب می شود و تغییرات فیزیکی و شیمیایی به وجود آمده در خاک که با دخالت انسان باعث بروز اختلال در سیستم خاک و آب گردیده است و بدون در نظر گرفتن عواقب منفی و خطرناک فقط سعی در کسب درآمد و برآورده نمودن نیازهای غذایی جامعه بوده است.
در کشاورزی ارگانیک به دلیل استفاده از کودهای آلی و بیولوژیک و کمترین شخم، تناوب در کشت و همچنین تقویت و بهبود جانواران مفید خاک و تخمیر مواد آلی و افزایش مواد مغذی خاک باعث بهبود بافت خاک گردیده و با استفاده از کمپوست ها و کودهای آلی و حیوانی باعث باروری بیشتر خاک می گردد و به همین سبب فرسایش خاک به میزان قابل توجهی کاهش و تنوع زیستی به دلیل احترام گذاشتن به ظرفیت های طبیعی خاک نیز افزایش می یابد.
بین خاک، گیاه، حیوان و انسان رابطه نزدیک و ناگسستنی وجود دارد. زیرا سطح سلامت انسان به طور مستقیم با کیفیت غذای مصرفی او ارتباط دارد و توفیق هر انسانی در زندگی رابطه مستقیم با سطح سلامت جسمی و روحی آن دارد.
اگرچه کشاورزی ارگانیک سال هاست تبدیل به رویکردی جهانی گردیده است اما در کشور عزیزمان ضمن تقدیر و تشکر از فعالان این بخش هنوز در ابتدای راه قرار داریم.
کشاورزی ارگانیک در ایران[ویرایش]
ایران به دلیل شرایط اقلیمی بسیار مناسب برای کشاورزی ارگانیک مساعد است و امید است با اقتصادی کردن سیستم کشاورزی ارگانیک در کشور که یکی از اساسی ترین اصول آغاز این حرکت ملی می باشد بتوانیم با توسعه تولیدات محصولات ارگانیک در عرضه مطمئن در شبکه توزیع داخلی و صادراتی که در آینده نه چندان دور مهمترین و اصلی ترین شرط حضور در بازارهای جهانی عرضه محصولات کشاورزی عاری از مواد شیمیایی خواهد بود حضوری پررنگ داشته باشیم.
کارشناسان بارها از طریق رسانه های گوناگون نسبت به تغذیه گیاهان با کود شیمیایی و رعایت نکردن اصول علمی در تولید محصولات کشاورزی و دامی به دلیل پیامدهای منفی و آثار سوء آن بر سلامت شهروندان اظهار نگرانی نموده اند.
سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال ۲۰۰۷ رتبه بهداشتی ایران را در بین کشورهای دنیا ۱۲۳ اعلام نموده است که علت اصلی آن سوء تغذیه و عدم رعایت اصول مصرف بهینه کود شیمیایی در مزارع و سموم و هورمون های دفع آفات و باقی ماندن اثرات و ترکیبات آنها در محصولات کشاورزی می باشد که خود موید این وضع اسفبار می باشد.
شاید این سوال در ذهن شما ایجاد شده باشد که چرا سرطان ها بالاخص سرطان های دستگاه گوارش در ایران بسیار آمار بالایی نسبت به کشورهای دیگر دارد جواب این سوال را باید به وجود کادمیم و نیترات بیش از اندازه سطح استاندارد جهانی در محصولات کشاورزی و سبزیجات دانست زیرا ۸۰ درصد کودهای مصرفی در کشاورزی ایران را کودهای اوره و فسفر تشکیل می دهد و این ترکیبات شیمیایی می باید به عنوان بزرگ ترین سم مهلک به کشاورزان محترم و بالاخص مردم معرفی شود.
حال چرا با اعمال سیاست های نادرست دست اندرکاران امور کشاورزی یارانه ۸۰۰ میلیارد تومانی به کودهای شیمیایی اختصاص داده اند و با یک ششم قیمت وارداتی در اختیار کشاورزان قرار می دهند، کشاورزان نیز از این کودها به صورت کاملا افراطی و بی رویه به دلیل ارزانی و قابل دسترس بودن و عدم نظارت کارشناسانه به راحتی استفاده می نمایند و این خود باعث گسترش تولید محصولات غیراستاندارد در جامعه شده است.
امید است با ایجاد بستری مناسب و هدفمند و با تصویب و اعمال سیاست های صحیح و نظارت های مستمر و قانونی دولت محترم بر مصرف کودهای شیمیایی و ایجاد آزمایشگاه های سنجش و کنترل محصولاتی که میزان ترکیبات شیمیایی در آنها بیش از سطح استاندارد جهانی می باشد از ورود آنها به سبد غذایی مردم جلوگیری شود
منبع[ویرایش]
leaf.mihanblog.com
