کلاونگا
روستاي کلاونگا/
نور /
مازندرانروستای کلاونگا از توابع بخش ییلاقی بلده شهرستان نور در استان مازندران می باشد. این روستا در مختصات جغرافیایی: ۵۱درجه و ۲۶دقیقه شرقی و ۳۶ درجه و ۱۱دقیقه شمالی واقع است و در ارتفاع ۲۸۰۰ متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد.
معرفی روستا[ویرایش]
روستای کلاونگا از توابع بخش ییلاقی بلده شهرستان نور در استان مازندران می باشد. این روستا در مختصات جغرافیایی: ۵۱درجه و ۲۶دقیقه شرقی و ۳۶ درجه و ۱۱دقیقه شمالی واقع است و در ارتفاع ۲۸۰۰ متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. در شمال شرقی این روستا روستای نسن، در غرب، دو روستای الیکا و کمربن، در جنوب غربی دو روستای دونای‌علیا و دونای‌سفلی و در جنوب، دو روستای وارنگ‌رود و ولایت‌رود (دیزین) قرار دارد.
مختصات جغرافیایی[ویرایش]
شرق (۵۱درجه، ۲۶دقیقه) و شمال (۳۶درجه، ۱۱دقیقه) واقع در اطراف جاده چالوس که فاصله آن از شهرستان چالوس ۹۰ کیلومتر، از کمربندی شهرستان کرج ۱۰۵ کیلومتر، از میدان آزادی تهران ۱۴۰ کیلومتر، وفاصله هوایی آن تا دارآباد تهران ۳۲/۴۰ کیلومتر است. و در ارتفاع ۲۸۰۰ متری از سطح دریاهای آزاد قرار دارد. در قسمت شرق پل زنگوله (جاده چالوس)، جاده فرعی آسفالته‌ای به نام جاده بلده وجود دارد، به طول ۱۱۰ کیلومتر که جاده چالوس را پس از عبور از بلده به جاده هراز در نقطه‌ای به نام دوآب سیاه‌بیشه وصل می‌کند.
راه‌های دسترسی محلی[ویرایش]
در ۱۴ کیلومتری ابتدای جاده بلده از پل زنگوله، پس از گذشتن از تابلوی روستای کمربن، بدون انحراف، ۲۰۰ متر جلوتر دو راهی دیگری است که سمت چپ به طرف بلده و سمت راست به طرف روستای الیکا ست (در فاصله ۲ کیلومتری) که در آن نقطه آسفالت تمام شده و جاده خاکی به طول ۴ کیلومتر به روستای کلاونگا منتهی می‌شود.
همسایگان چهارگانه:
۱- در شمال شرقی، روستای نسن
۲- در غرب، دو روستای الیکا و کمربن
۳- جنوب غربی، دو روستای دونای‌علیا و دونای‌سفلی
۴- در جنوب، دو روستای وارنگ‌رود و ولایت‌رود (دیزین)
راه‌های مالروی ارتباطی به روستاهای هم جوار:
۱- در شمال از پشت ده، به روستای نسن
۲- از راه سوتک به وارنگ رود و ولایت رود
۳- از دینالو به روستاهای دونا
۴- و دو روستای الیکا و کمربن که در آن مسیر، جاده ماشین رو احداث شده است.
محدوده و موقعیت محلی:
۱- از شمال به مراتع روستای نسن
۲- از شرق به مراتع نسن و قله معروف آزاد کوه
۳- از جنوب به مراتع روستای وارنگ رود و روستای دونای علیا
۴- از غرب به مراتع روستای الیکا. در مرز چهار جهت روستا، قله مرتفع دایره شکلی است که روستای کلاونگا را در بر می‌گیرد. حدود ۳۰۰ درجه آن در شمال غربی، شمال و شمال شرقی، شرق و جنوب شرقی، جنوب و جنوب غربی، شامل ارتفاعات به هم پیوسته است، و ۶۰ درجه باقی مانده (غرب روستا) دامنه کم شیبی است که در پایین ترین نقطه آن، جاده و رودخانه می‌باشد. این رودخانه شامل رودخانه‌های میانشا، بند پشت، مرزخیل، تلیان، باکلیک و حس‌گو‌سره و کاج در نقاط مختلف به یکدیگر پیوسته و به موازات جاده ماشین رو به کنار قهوه خانه کمربن و از آنجا وارد رودخانه چالوس می‌شود.
موقعیت نسبت به قله معروف آزاد کوه ( بلند ترین قله شهرستان نور)[ویرایش]
در شرق روستا به فاصله فقط یک قله به نام عصا چال و طاق لو، قله مرتفع آزاد کوه قرار دارد، که فاصله هوایی آن از روستا کمتر از ۵ کیلومتر است. از ابتدای جاده بلده بعد از پل زنگوله، این قله دیده می‌شود. به هنگام طلوع خورشید، سایه آزاد کوه قسمت اعظمی از جنوب مراتع کلاونگا را فرا می‌گیرد که می‌توان آن را کاملا مشاهده نمود. آزاد کوه از قلل پر برف ایران است که حتی در بسیاری از سالها در تابستان هم پوشیده از برف باقی می‌ماند.
راه‌های ارتباطی به روستا از دو استان تهران و مازندران:
۱- کرج، قم، غرب و جنوب تهران، از جاده چالوس
۲- شمال و شرق تهران، از جاده دیزین به جاده چالوس (غیر از زمستان)
۳- شهرهای غرب مازندران، از جاده چالوس و گاها از جاده آب پری به جاده بلده و به روستا
۴- شهرهای شرق مازندران، از جاده هراز به دوآب سیاه بیشه و از جاده بلده به روستا.
وضعیت آب و هوایی:
از آنجا که روستا در بالاترین نقطه کوهستانی قرار دارد زمستان پر برفی را پشت سر می‌گذارد، به طوریکه از اواخر آبان ماه تا اواخر فروردین ماه سال بعد قسمت شرق و جنوب آن مملو از برف است (غیر از قسمت خورتاب). ولی در قسمت شمال و غرب که ارتفاع کمتری دارد، و قسمت خورتاب (خورشید تاب) است معمولا در سال کمتر از دو یا سه ماه برف دارد و منطقه نسبتا معتدلی است و از اوایل فروردین سبز می‌شود و تا اواخر آذر قابل استفاده احشام است. مجموعا در فصولی که مرتع برف ندارد بسیار سر سبز و با طراوت است. مناظر طبیعی فراوان، چشمه سارها، نهرها رودخانه‌ها، چمن‌ها، گل‌های رنگین و آبشارهای کوچک به آن جلوه می‌بخشد و بهترین فصل سال از جهت آب و هوا از اواخر اردیبهشت تا اواخر تیر ماه است( فصل بهار). تابستان آن چهل و پنج روز و پاییز چهل و پنج روز، و بقیه سال زمستان است. محل روستا در پشت تپه‌ای قرار دارد که از باد و بوران محفوظ است و چون خورشید مستقیما در روز در ساعات بیشتری بر آن می‌تابد از گرمای بیشتری نسبت به چهار روستای مجاورش برخوردار است و در تابستان مه کمتری دارد به طوری که بسیاری از مواقع روستاهای مجاور مخصوصا دو روستای دونا پر از مه است ولی در روستای کلاونگا از مه خبری نیست که این امر کاملا مشهود است و روستا در زمستان نیز گرمتر است.
جمعیت روستا[ویرایش]
در حدود ۶۰ سال پیش ۳۰ خانوار در این روستا زندگی می‌کردند و در اوایل انقلاب به ۸۰ خانوار و هم‌اکنون حدود۱۸۰ خانوار هستند. اهالی این روستا نیز همانند همه روستاهای کشور مهاجرت نموده‌اند و در شهرهای محمودآباد، نور، نوشهر، چالوس، کرج، تهران و قم و ساوه سکونت نمودند و تعداد معدودی از خانواده‌ها در زمستان در روستا زندگی می‌کنند.
موقعیت شغلی روستائیان: از اوایل سال ۱۳۳۰ و بعد از آن در کنار کشت گندم، جو، باقلا، عدس، نخود، لوبیا، سیب‌زمینی، پیاز، سبزیجات و کشت علوفه و کار دامپروری، اکتشاف مواد معدنی به عمل آمده و معدن سرب دونا شروع به کار نموده است. کارکنان آن در اوایل به‌جز فنی‌ها از اهالی روستا بودند و بعد‌ها در اثر آموزش حین کار، امور فنی را نیز به عهده گرفتند. این مورد سبب شد با ایجاد اشتغال تا سنه حدود ۱۳۶۰ از روستا مهاجرت کمتری صورت گیرد ولی از آن پس، اهالی به دلایل موجه و یا به تبع از دیگران به شهرها مهاجرت نمودند و کار کشاورزی و دامپروری را تقریبا ترک نمودند. مخصوصا همه کارکنان شرکت سرب وقتی که به دوره بازنشستگی رسیدند مهاجرت نمودند به طوری که مدرسه آنجا و روستاهای هم جوار بدون دانش آموز ماند و تعطیل شد. هم اکنون تعداد انگشت شماری به کار دامداری و کشاورزی و کارخانه و معدن مشغول هستند.
وضعیت تحصیلی[ویرایش]
تا قبل از تاسیس دبستان دولتی معدن الیکا در مهر ماه سال ۱۳۳۴، روستا دارای مکتب خانه بود. فرزندان اهالی در آن مشغول تحصیل علوم دینی از جمله خواندن و نوشتن، قرآن و دعا، و خواندن مکتوب‌ها بودند. پس از تاسیس دبستان در الیکا، دانش آموزان از سه روستای کلاونگا، الیکا و کمربن و همچنین فرزندان کارکنان غریبه معدن الیکا در آن درس می‌خواندند. پس از سپری شدن اولین دوره ابتدایی، تعداد معدودی از دانش آموزان به شهرستان‌ها رفته و در حد دیپلم و بعد‌ها در حد دانشگاه ادامه تحصیل دادند و اکنون که همه در شهر زندگی می‌کنند، فارغ‌التحصیلان فراوان دانشگاهی در مقاطع فوق دیپلم، کارشناسی، کارشناسی ارشد و حتی در سطح دکترا تحویل اجتماع داده شده‌اند که در پست‌های مختلف مشغول خدمت هستند.
موقعیت گردشگری[ویرایش]
از اوایل اردیبهشت ماه هر سال، که زمان رویش سبزی‌های خوشمزه ( شنگ، کنگر، والک، قاپه، قارچ و غیره) است اهالی روستا از شهر به روستا می‌روند که از این نعمت الهی که رایگان در خدمت آنان است استفاده کرده و از هوای مطبوع آن بهره گیرند. در تابستان اغلب خانواده‌ها (آن‌هایی که در روستا خانه دارند)از شهرهای خود به روستا می‌آیند و حدود دو ماه از این امکانات استفاده می‌کنند و همه اهالی روستا در فرصت‌های مناسب اعیاد، ماه رمضان، ماه محرم، ماه صفر، عروسی‌ها و... به روستا آمده و از آب و هوای خوب و گردشگاه‌های مفرح آن بهره می‌برند. همچنین فامیل‌ها و دوستان اهالی در مواقع مختلف با خانواده‌هایشان از آن موقعیت بهره می‌گیرند و بسیاری از مسافرت‌های به روستا به جهت استفاده از گیاهان به صورت‌های خوراکی و دارویی (آویشن، نعناع، پونه، گزنه، بارهنگ و ...) می‌باشد.
زبان و فرهنگ روستا[ویرایش]
زبان اهالی روستا گیلکی و لحجه خاص آن همانند چهار روستای مجاور است و چون از قبل ارتباط فراوانی با شهرهای بزرگ از جمله تهران و شهرهای مازندران وجود داشت، آداب و معاشرت شهری را خوب می‌دانستند و در تعلیم و نشر آن همت می‌گماشتند تا آنجا که نسبت به بسیاری از روستاهای استان از جهت فرهنگ و تمدن پیشی گرفتند که تاثیر فراوانی در نسل‌های بعدی اهالی گذاشته و تقریبا با لحجه فارسی، گیلکی صحبت می‌کنند، هرچند که بچه‌ها دیگر گیلکی بلد نیستند. تعدادی از این بچه‌ها زبان گیلکی را می‌فهمند ولی نمی‌توانند صحبت کنند.
آداب و مراسم مذهبی روستا[ویرایش]
از قدیم‌الایام هیئت‌های تلاوت قرآن به صورت ثابت و سیار در روستا دایر بود و از بزرگان و عالمان دینی ( آخوند ملا محمد مهدی، آخوند ملا محمد تقی، حاج شیخ عباس، آخوند ملا محمد، شیخ علی مهاجر، علی اکبر رحمانی و ...) جهت آموزش قرآن و خواندن ادعیه استفاده می‌کردند و در اعیاد و ایام خاص مانند ماه رمضان (سحر خوانی، دعای سحر، دعای افتتاح، دعای جوشن کبیر، دعای کمیل، زیارت عاشورا، دعای توسل و ...) و در ماه محرم تعزیه خوانی و سینه‌زنی در حد گسترده انجام می‌شد و نسل‌های جدید جهت ادامه مراسم تربیت می‌شدند و در اعیاد مذهبی مانند عید فطر، قربان، قدیر و در جشن‌های تولد ائمه معصومین به‌خصوص سوم شعبان، نیمه شعبان و... مراسم مخصوص اجرا می‌کردند. در ایام شهادت نیز برنامه های متناسب اجرا می‌شد که به شکر خدا همه آداب و مراسم مذهبی هم اکنون نیز اجرا می‌گردد و هیئت‌های جداگانه‌ای در
تهران ،
نوشهر ،
نور و محمودآباد دایر است و با عنایت معصومین (س) فعال هستند که به تبع آن پس از تشکیل کانون هیئات مذهبی نور، هیئت تهران( متوسلین به صاحب الزمان(عج)) نقش جدی و مستمر در این مرکز دارد. در روستا تابستان‌ها برنامه اعتکاف انجام می‌گیرد و در شب‌های جمعه مراسم مذهبی برگزار می‌گردد و در ماه مبارک رمضان علاوه بر استفاده از ارشاد و راهنمایی روحانی، جهت احکام و مسائل مبتلا به، کلاس‌های نوین قرآن نیز در این ماه فعال است.یاد واره شهدا نیز هر ساله بر گزار می‌گردد.
منبع[ویرایش]
وبلاگ روستای کلاونگا
