کیوی
برداشت محصول کيوي[ویرایش]
درختان کیوی معمولاً ۴-۳ سال بعد از کاشت در زمین اصلی میوه‌دهی خود را آغاز می‌نمایند و در ۱۰- ۸ سالگی به باردهی کامل می‌رسند.
میزان محصول کیوی میتواند به طور متوسط حدود ۲۵ تن در
هکتار برسد ولی در بعضی شرایط ۵۰ تن در هکتار نیز برداشت گردیده است.
این میوه قبل از رسیدن کامل برداشت می‌شود و با توجه به بررسیهای و منابع علمی موجود بریکس میوه کیوی هنگام برداشت بایستی حداقل ۲/۶ درصد و سفتی بافت میوهIbf ۱۴ باشد و بهترین درجه بریکس جهت ایجاد طعم و مزه مناسب ونگهداری در سردخانه ۷ تا ۹ درصد می‌باشد، این درجه بریکس زمانی حاصل خواهد که حدود ۱۷۰ – ۲۲۰ روز از مرحله تمام گل گذشته باشد.
میزان درجه حرارت مورد نیاز میوه کیوی رقم هایوارد از زمان تمام گل تا رسیدن کامل حدود ۳۶۰۰ درجه روز می‌باشد. میوه کیوی در شرق
مازندران از اوایل آذرماه قابل برداشت است ولی در منطقه
آستارا پانزده روز زودتر از شرق مازندران می‌رسد، در شمال ایران میوه را تا زمانی که برگها ریزش می‌کنند یعنی پانزدهم آذرماه، می‌توان برروی درخت نگهداری نمود ولی از آن تاریخ به بعد بعلت خطر حمله پرندگان و سرما نگهداری میوه توصیه نمی‌گردد.
این میوه در موقع برداشت چندان مورد پسند ذائقه ایرانی نبوده و کمی سفت و ترش است و بایستی بمدت حداقل یک هفته در محیطی با دمای ۱۵ درجه سانتی‌گراد رسانده، سپس مصرف نمود.
برداشت مکانیزه میوه کیوی هنوز رایج نشده است. در روش سنتی، برداشت در دو نوبت انجام می‌گیرد، در نوبت اول میوه‌های درشت تر چیده می‌شوند که در این صورت میوه‌های کوچکتر برای چین دوم رشد کرده و درشت‌تر می‌شوند.
هنگام برداشت دم میوه بر روی شاخه باقی می‌ماند. برداشت بایستی با دقت انجام شود که ضربه‌ای به میوه‌ها وارد نشده و خراش نبیند زیرا میوه‌های آسیب دیده در انبار موجب انتقال آلودگی‌های باکتریایی (Botrytis ) و تولید بیش از حد اتیلن شده و سایر میوه‌ها را نیز از بین می‌برد، به همین دلیل بهتر است برای برداشت میوه از دستکشهای نخی استفاده شود.
مسائل بعد از برداشت شستشو و ضدعفونی[ویرایش]
این میوه پس از برداشت باید هرچه زودتر به سردخانه منتقل شود. قبل از انتقال آن به سردخانه بایستی مقداری از حرارت میوه را کاهش داد.
بنابراین میوه‌های برداشت شده بلافاصله در آب و مواد ضدعفونی کننده شستشو داده تا مقداری از حرارت آنها کم شده و آماد انتقال به سردخانه شوند. شستشوی میوه علاوه برخنک کردن آن مقدار زیادی از گرده غبار و عوامل بیماریزا را از آن دور می‌کند.
تعدادی از عوامل بیماریزا که باعث پوسیدگی این محصول در انبار می‌شوند عبارتند از : Penicillium , Alternaria , Botrytis
درجه بندی و بسته بندی[ویرایش]
درجه بندی میوه کیوی از نظر بازار فروش و صادرات اهمیت خاصی داشته و معمولاً براساس وزن و اندازه میوه انجام می‌گیرد. کلیه میوه‌های نارس، لک‌زده، بدشکل و آفت زده بایستی توسط کارگران آموزش دیده جدا گردند، زیرا وجود یک عدد میوه پوسیده میتواند تمام محتوای جعبه را فاسد نماید. روشی که در کشورهای صادر کننده کیوی اجرا می‌گردد، استفاده از جدا کنندهOrbital است که میوه‌ها را از مقابل جریان شدید هوا عبورداده و برحسب اندازه و وزن تفکیک شده و در روی نوارهای کرباسی یا پلاستیکی مختلف می‌افتند واز آنجا بداخل جعبه منتقل می‌شوند.
بدین ترتیب میوه‌های درجه یک تا درجه چهار از یکدیگر جدا می‌شوند و در بسته‌بندی‌های استاندارد با ذکر مشخصات قرار می‌گیرند. معمولاً برای بسته‌بندی کیوی از جعبه های مقوائی یا چوبی به وزن ۳ تا ۱۰ کیلوگرم استفاده می‌شود. بهتر است بیش از ۲ ردیف میوه در یک جعبه قرار نگیرد تا موجب لهیدگی میوه‌های زیرین نشود. هرگاه میوه قبل از بسته‌بندی در ورقهای پلی اتیلن پیچانده شود، رطوبت آن مدت طولانی‌تری حفظ شده و دیرتر چروکیده می‌گردد.
جعبه‌های محتوی کیوی بایستی بنحوی در انبار قرار داده شود که بین آنها فضای لازم برای عبور هوا و تهویه وجود داشته باشد. کارخانجات بسته‌بندی و درجه‌بندی موجود در کشور براساس سیستم وزنی میوه‌ها را به پنج گروه درجه‌بندی و بسته‌بندی می‌نمایند. آمار دقیقی از تعداد این کارخانجات در کشور موجود نیست.
حمل ونقل میوه[ویرایش]
در صورتیکه شرایط اولیه در مورد برداشت ونگهداری میوه بخوبی رعایت گردد، حمل ونقل میوه کیوی براحتی انجام شده وکمتر از میوه‌های دیگر دچار ضایعات می‌گردد بنحوی که یکی از علل موفقیت کیوی را در پهنه صادرات جهانی خاصیت انبارمانی و امکان حمل ونقل آن با کشتیهای معمولی اقیانوس پیما و با هزینه‌ای بمراتب کمتر از سایر محصولات باغی می‌دانند. برای حمل ونقل این میوه نیاز به کانتینرهای سردخانه‌دار می‌باشد ولی متاسفانه
ناوگان حمل و نقل کشور از این بابت ضعیف بوده و هرساله خسارت زیادی به تولیدکنندگان وصادرکنندگان این محصول وارد آورده و ضایعات آنرا بالا می‌برد.
وضعیت نگهداری محصول کیوی[ویرایش]
میوه‌ها پس از برداشت بایستی هرچه زودتر وحداکثر تا ۴۸ ساعت بعد به
سردخانه منتقل گردند، تاخیر در انتقال میوه به سردخانه در مراحل بعدی موجب بالا رفتن میزان ضایعات آن خواهد شد. در بعضی کشورها با استفاده از هوای سرد درجه حرارت میوه را سریعاً پائین آورده موجب افزایش عمر انباری آن می‌گردند ولی در ایران با استفاده از آب خنک این مهم انجام می‌گیرد.
با توجه به اینکه این میوه خاصیت انبارمانی خوبی دارد، درصورتی که پس از ضدعفونی شدن به سردخانه منتقل و درجه حرارت و رطوبت سردخانه بدقت تنظیم و تحت کنترل باشد می‌توان آنرا تا ۶ ماه نگهداری کرد. محل نگهداری این میوه نباید درنزدیکی سایر میوه‌ها بخصوص دانه دارها باشد زیرا بعلت تصاعد گاز اتیلن ازمیوه‌های مذکور و حساسیت شدید میوه کیوی، باعث رسیدگی سریع ونرمی و درنهایت فاسد شدن آن می‌گردد.
منبع[ویرایش]
پروژه
