گرازوئیه
روستاي گرازوئيه/
میناب /
هرمزگانروستای گرازوئیه با پهنه ای حدود ۵/۱ کیلومتر مربع در بخش مرکزی شهرستان میناب و از توابع دهستان بندزرک قرار دارد و بلندی آن از سطح دریا حدود ۲۰ متر است .
معرفی روستا[ویرایش]
روستای گرازوئیه با پهنه ای حدود ۵/۱ کیلومتر مربع در بخش مرکزی شهرستان میناب و از توابع
دهستان بندزرک قرار دارد و بلندی آن از سطح دریا حدود ۲۰ متر است. این روستا از سوی شمال به مرکز دهستان بندزرک و از جنوب به روستای میسکنک٬ از غرب به روستای قشقلمان پایین و از شرق به روستای زهوکی محدود است. آب و هوای این روستا گرم و مرطوب است ٬ رطوبت هوا زیاد و هر چه به کرانه دریا نزدیک تر شویم اثر آن محسوس تر است. درجه حرارت گاهی به ۵۰ درجه بالای صفر می رسد.بیشترین درجه حرارت ۶/۴۷ و کمترین آن ۵/۶ و میانگین سالانه آن ۹/۲۶ درجه سانتی گراد گزارش شده است.
روستای گرازوئیه از جند قسمت تشکیل شده است که عبارتند از : گرازوئیه محمد دران ٬سرچرک ٬ سر تنب ٬ پاجو ٬ خشک آباد و سلمانی
اقتصاد روستای گرازوئیه بر صید ماهی ٬ صنایع دستی و سایر مشاغل آزاد استوار است .
مهمترین هنر دستی روستا گلابتون دوزی است. زبان مردم روستا بلوچی است. روستای گرازوئیه در جدیدترین سرشماری نفوس و مسکن دارای ۸۹۶نفر جمعیت بوده است.
فاصله هوایی روستای گرازوئیه تا تهران۱۰۹۸ کیلومتر و فاصله زمینی آن با تهران ۱۶۲۸ و تا بندر عباس ۱۲۲ کیلومتر است.
اخلاق و عادت ها[ویرایش]
مردم روستای گرازوئیه درستکار،بی آزار ،متدین، زود آشنا،زود رنج، میهمان نواز ،و مهربان اند. مردم روستای گرازوئیه هوشیار، نکته بین و خوش محضرند ، در هنگام تنگدستی ،خود را بی نیاز نشان میدهند .بیش تر آنان در باورهای دینی خویش استوار هستند و به پیشوایان دینی و بزرگان احترام می گذارند. مردم این روستا به جهت تأثیر شرایط ویژه محیط زیست خود ، پر دوام و بردبار بوده و با امکان های اندکی زندگی می کنند. اینان در دوستی استوار و وفادارند ، ولی در دشمنی سر سخت و انتقام جو هستند.
← محرم در روستارقص حجله مراسمی است که در پیرامون خود داستان حماسی قاسم بن حسن(ع)،داماد کربلا را در بر می گیرد. اما در اوج خود، گسترده شده و در ادغام با دیگر حماسه سازان عاشورا به سرور شهیدان ، امام حسین(ع)می رسد نکته بسیار زیبای رقص حجله آن است که مفاهیم بزرگ عرفانی را با نمادهای آیینی و در قالب باورهای ساده به تماشا می گذارد. با شروع ماه محرم ، سوگواران حسینی با به راه انداختن حسینیه ها ، سوگ خود را آغاز می کنند و با رسم هایی چون علم گردانی،جریده گردانی،نوحه خوانی،تعزیه و سینه زنی به شیوه های محلی،عزاداری خود را شکل می دهند.روز تاسوعا ،متولی هر حسینیه اسکلت های چوبی حجله و تابوت را پس از سالی از درون حسینیه در آورده و برای زدودن غبار زمان تن آن ها را با آب شسته و به گفته ای غسل می دهند،پس اسکلت حجله را به درون حسینیه برده و اسکلت تابوت را به خارج از شهر می برند.تابوت را با سلام و صلوات وارد فضای قدم گاه کرده و استادی به آماده سازی تابوت می پردازد.تابوت را کفن پوش می کنند.کفن پوشی ،یعنی مرحله ای که اسکلت چوبی تابوت را با پارچه سفید می پوشانند.
همزمان در حسینیه نیز همین کار صورت می گیرد ،یعنی عزاداران به ویژه مردان،اسکلت حجله را کفن پوش می کنند. مرحله بعد آن است که حجله و تابوت را لباس بپوشانند،پارچه های رنگارنگی که گلابتون دوزی و پولک دوزی شده اند،پس از پوشاندن حجله و تابوت ،آراستگی تابوت با آیینه ها و پارچه های مثلث شکل و برگ و شاخه های سبز درختان است.زینت حجله با گُل و کلدان،آیینه و خلخال است. تابوت تا ظهر آماده می شود و با سلام و صلوات ،چهار مرد بر دوش خویش از قدمگاه به خانه استاد طابوت ساز می آورند و به انتظار مراسم ،در آنجا می گذارند،اما آماده سازی حجله تا بعد از ظهر و زمان برگزاری تعزیه به درازا می انجامد و پس از آماده شدن ،آن را با گلاب و مواد خوشبو کننده ،چون اسپند و گشته دود می دهند و خوشبو و معطر می سازند.تعزیه که پایان یافت شمار زیادی از عزاداران،با عَلَم ها و لباس های سیاه بر تن گرد آمده اند ، نخست دُهُل و ساز به صدا در می آیند و سوگواران ،سینه زنی و سوگ خوانی را آغاز می نمایند . سپس تابوت را بر دوش نهاده و حرکت می کنند و به سوی حسینیه ها می روند .مردانی که تابوت را بر دوش دارند در راه آن را به شیوه ای ویژه می تکانند و هم ریتم دهل و ساز می شوند .با صدای ساز و دهل در نزدیکی حسینیه(حجله) را از اندرونی بیرون آورده و تا درگاه حسینیه پیش می آورند .با ورود تابوت ،حجله نیز به رقص در می آید،هر دو روبرو شده و به گرد هم می چرخند و همه عزاداران بر گرد حجله و تابوت جمع می شوند.
در پایان مراسم دایره عزاداری مردم شکل می گیرند تا سینه بزنند و سوگ بخوانند. اواخر شب تعزیه حنابندان قاسم(ع) اجرا می شود و حجله در خیمه گاه قاسم بن حسن(ع) قرار می گیرد و در نیمه های شب و اواخر تعزیه ،زنان نیازمند،سینی های حنای خود را پیش می آورند و در برابر حجله و شبیه قاسم بن حسن (ع) قرار می دهند تا به دست خود ،آنها را متبرک سازند.
منبع[ویرایش]
وبلاگ روستای گرازوئیه
