دیزج شیخ مرجان
روستاي ديزج شيخ مرجان/
شبستر /
آذربایجان شرقیروستای دیزج شیخ مرجان در یک جلگه حاصلخیز واقع شده و سراسر شمال آن را کوهستان میشو داغ فرا گرفته است. این روستا بنا به شواهدی یک روستای تاریخی و قدیمی بوده است. اول این که پیشوند نام روستا که دیزج است معرب یا عربی شده دژ یا همان قلعه است. همچنین آثار و شواهدی که در حومه و محدوده دیزج شیخ مرجان وجود دارد، حاکی از وجود آتشکده های چندی مربوط به دوره ساسانیان است که خاکستر آن ها را در روزگاران قدیم به عنوان کود کشاورزی استفاده می کردند.
معرفی روستا[ویرایش]
روستای دیزج شیخ مرجان در یک جلگه حاصلخیز واقع شده و سراسر شمال آن را کوهستان میشو داغ فرا گرفته است. این روستا بنا به شواهدی یک روستای تاریخی و قدیمی بوده است. اول این که پیشوند نام روستا که دیزج است معرب یا عربی شده دژ یا همان قلعه است. همچنین آثار و شواهدی که در حومه و محدوده دیزج شیخ مرجان وجود دارد، حاکی از وجود آتشکده های چندی مربوط به دوره ساسانیان است که خاکستر آن ها را در روزگاران قدیم به عنوان کود کشاورزی استفاده می کردند.
این محل از دو قسمت کوهستانی و جلگه ای تشکیل یافته و جاده آسفالته و ترانزیت که از تبریز به شبستر و سلماس امتداد می یابد نواحی کوستانی و جلگه ای را از هم جدا می کنند. چهره عمومی منطقه از برکت بارانهای مفید و تنها رودخانه فصلی و چاههای عمیقی که در سالهای اخیر حفر گردیده اند و خاکهای حاصلخیز و هوای مساعد، در همه جا شاداب و سرسبز و خرم است.
کوهای اطراف کوه علمدار در شمال محل منبع اقتصادی فوق العاده بزرگی بوده و علاوه بر تغذیه آب کلیه قنوات، چاه های عمیق و رودخانه الماس چائی با جای دادن هزاران احشام در دامن خود و با اشتغال عده ای در تهیه فرآورده های دامی و لبنی و نیز پرورش زنبور عسل در کنار مراتع سرسبز و خرم آن و تولید مقدار مناسبی عسل کمک بزرگی به اقتصاد محل می نماید.
خاک قسمت جلگه ای روستا برای کشاورزی بخصوص غلات (جو و گندم) صیفی کاری، تاکستان،
یونجه و مقدار کمی حبوبات و خاک قسمت کوهپایه ای برای پرورش انواع درخت بخصوص بادام، گردو، زردآلو، سنجد، سیب، گلابی، گیلاس، آلو، آلبالو، درخت تبریزی و سایر درختها مناسب است و بدین جهت ساکنین محل اغلب به باغداری، زراعت، دامداری، صیفی کاری و پرورش زنبور عسل می پردازند.
دامپروری و پرورش انواع دامهای اهلی در این محل توام با کار کشاورزی است. زارع یا باغداری که به کار کشاورزی مشغول است در کنار آن چند راس
گوسفند و بز و یا چند راس گاو در خانه خود پرورش داده و فرآورده های دامی و لبنی به ویژه پنیر و ماست درآمد غالب کشاورزان است. پرورش
زنبور عسل از قدیم الایام در این محل مرسوم بوده و تعدادی از اهالی محل درآمد خودشان را از این طریق تامین می کنند.
منبع[ویرایش]
وبلاگ روستای دیزج شیخ مرجان
