بابلقانی
روستایی است که در ۲۶ کیلومتری جنوب شرقی شهر
ملایر ، در دره جوزان و بخش موزاران واقع شده است . کوهستانی ، معتدل است . (فرهنگ جغرافیائی ایران ج ۵)
وجه تسميه[ویرایش]
بابلقانی ( بابل کانی) نامی است کردی به معنای چشمه خدایان (نیازمند منبع است، منطقهٔ مذکور هیچ قرابت تاریخی و جغرافیایی با کردها ندارد).
بابلقانی دارای چشمه های فراوان و باغهای انگور و گردو بسیار می باشد ، از سایر محصولات کشاورزی بابلقانی میتوان به گندم و جو اشاره کرد ، در بابلقانی طوایف مختلفی مانند : بیات، موسوی، علی یاری، فرقزاری، لطفعلیان و ... زندگی می کنند که زبان همه انها گویشی بین فارسی و لری می باشد.
بسیاری از مردم بابلقانی از دیرباز اقدام به مهاجرت به شهرهای بزرگ کرده و اکنون در شهرهای ملایر،
تهران ،
کرج ،
همدان و ... سکونت دارند. در سال های اخیر، تعداد افراد تحصیل کردهٔ این روستا افزایش چشمگیری یافته است، اما تقریبا تمام آنها به مناطق دیگر مهاجرت کرده اند.
اقتصاد روستا[ویرایش]
حرفه بیشتر مردم بابلقانی کشاورزی و دامپروری است و عده زیادی از جوانان نیز در کارهای ساختمانی فعالیت دارند.
اینجا محرم حال و هوای قدیم دارد[ویرایش]
روستای بابلقانی ملایر یادآور عزاداری به شیوه سالهای دور
روستای بابلقانی از توابع شهرستان ملایر با قدمتی چندین ساله و با وجود مردمانی خونگرم و میهمان نواز، یادآور آیین های عزاداری سرور و سالار شهیدان به سبک و سیاق قدیم با شور و حالی وصف ناپذیر است.
آیین و مراسم عزاداری محرم در روستای بابلقانی از گذشته تا کنون از شور و هیجان معنوی خاصی برخوردار بوده است و همه ساله دل های مشتاقان امام حسین (ع) را بیشتر و بیشتر به خود جذب می کند.
بابلقاتی در دهه اول محرم پذیرای تعداد زیادی از محبان اهل بیت (ع) و عزاداران سید الشهدا (ع) است که از سراسر کشور برای شرکت در این آئین معنوی به روستا سفر می کنند.
این روستا با داشتن چهار مسجد اصلی محل تجمع عاشقان اهل بیت و عزاداران ابی عبدالله الحسین (ع) در روزهای تاسوعا و عاشورا است بطوری که زنان و مردان قبل از فرا رسیدن ماه محرم به غبار روبی و سیاهپوش نمودن مساجد و معابر اصلی روستا پرداخته و خود را برای برگزاری برنامه های عزاداری ویژه ای که بخصوص در صبح و ظهر عاشورا برگزار می شود، آماده می کنند.
از برجسته ترین مراسم عزاداری در این روستا می توان به آئین سنتی " شاه حسین وای " اشاره کرد که جذابیت معنوی خاصی نیز دارد.
این آئین در صبح روز عاشورا و قبل از آغاز مراسم اصلی عزادارای و خروج هیئات حسینی از مساجد انجام می شود و در این آئین یکی از بزرگان و ریش سفیدان هیئت با پای برهنه در ابتدا و سایر نفرات نیز به ترتیب در یک حلقه قرار می گیرند بطوری که هر فرد با دست راست کمر نفر جلو را گرفته وهمزمان که با دست چپ بر سینه می زنند یک قدم پای راست خود را نیز به جلو آورده و سپس به عقب می برند.
در ادامه سرگروه با گفتن جملاتی به زبان محلی از واقعه روز عاشورا و امام حسین (ع) و یارانش؛ از قبیل " ای وای حسین کشته شد"، "سرور دین کشته شد" ، " آقام حسین کشته شد"، "نور نبی کشته شد"، "شاه .... حسین"، " وای .... حسین" و تکرار آن با صدای بلند توسط دیگر نفرات، مراسم را ادامه داده و با سر دادن فریاد " یاحسین" سرگروه به تناوب تغییر می کند.
این مراسم نزدیک به دو قرن نسل به نسل انتقال یافته است
به گفته کربلایی عباس بیات از پیرغلامان و مداحان پیشکسوت روستا، این مراسم نزدیک به دو قرن است که نسل به نسل و سینه به سینه بین اهالی این روستا انتقال یافته و هر ساله نیز مورد استقبال جوانان و دوستداران اهل بیت (ع) قرار می گیرد، این مراسم با مرثیه خوانی بر واقعه کربلا به پایان رسیده و عزاداران خود را برای شرکت در مراسم اصلی آماده می کنند.
در ادامه عزاداران سالار شهیدان با خارج شدن از مساجد به سینه و زنجیر زنی در مسیر از پیش تعیین شده خود پرداخته و با حضور در گورستان روستا با خواندن فاتحه برای اموات خود طلب آمرزش می کنند.
یکی از سنت های پسندیده در این روز حضور هیئات عزاداری در جلو منزل درگذشتگان سال گذشته روستا است که همراه با نثار فاتحه و پذیرائی مختصری از طرف خانواده مرحوم است.
هیئات مذهبی پس از طی مسیر و بازگشت به مسجد با شور و شوق خاصی به ادامه عزاداری و سینه زنی تا هنگام اذان و برگزاری نماز ظهر عاشورا می پردازند و پس از صرف ناهار در مسجد خود را برای تماشای تعزیه واقعه کربلا که توسط اهالی روستا اجرا می شود، آماده می کنند.
عصر عاشورا در روستای بابلقانی همراه با برگزاری تعزیه و به تصویر کشیدن واقعه کربلا و آتش زدن نمادین خیمه ها و سینه زنی در ساعات آغازین شب، شام غریبان به پایان می رسد .
روستای بابلقانی در سی کیلومتری شرق شهرستان ملایر واقع شده که داراي مردماني متدين، با فرهنگ و خونگرم است و شغل اصلی مردمان آن بیشتر کشاورزی است.
برگزاری آیین سقایی از مراسم شاخص عزاداری سرور و سالار شهیدان در همدان است
از دیگر مراسم شاخص عزاداری سرور و سالار شهیدان در استان همدان برگزاری آیین سقایی است که هنوز هم در تاسوعا و عاشورای حسینی پابرجاست و مردانی سیاهپوش و جام به دست که پای برهنه و با چشمی گریان و گل‌اندود با ذکری حزین به عزاداری در خیابان می‌پردازند، مشخصه این آیین خاص است.
سقایان خود را در شیوه سقایی پیرو و مرید عباس بن‌علی(ع)، علمدار حسین بن‌علی(ع) و سقای دشت کربلا می‌دانند که در روز عاشورا آوردن آب برای حرم امام حسین(ع) و یارانش بر عهده او گذاشته شده بود.
سقایان علم و کتل هم نمی‌کشند و تنها چند پرچم بزرگ در جلوی دسته عزاداری به دست می‌گیرند، چون پیشکسوتان سقا، علم‌کشی را تقبیح می‌کنند و برای آن کراهت قائلند.
سقایان مکان هیات خود را به احترام اربابشان عباسیه نامیده و آن را خانه عباس می‌شمارند و این هیات هنگام راه افتادن دسته عزاداریشان در طلایه گروه پرچمی را به حرکت در می‌آورند که بر آن نام ابوالفضل‌العباس(ع) نقش بسته است و بر روی پرچمِ قدیمی جلودار هیات سقاهای همدان نیز اشعاری با مضمون فداکاری عباس بن‌علی(ع) برای رساندن آب به تشنگان حرم اهل بیت با وجود تشنگی خود، نوشته شده است.
شب و روز تاسوعا که به یاد و نام عباس است روضه ابوالفضل می‌خوانند و منحصرا به مرثیه‌خوانی برای او می‌پردازند و کرامات، دلاوری‌ها و خصوصیات او را نقل می‌کنند.
سقایان از معدود دسته‌های عزا هستند که هنوز لباس آیینی به تن می‌کنند و هرگز بدون لباس ویژه خود ذکر نمی‌کنند و وارد دسته نمی‌شوند.
در روز عاشورا کاسه‌ها و کشکول‌های سقایان پر از سیب‌های سرخی می‌شود که نذر کسانی است که به مراد خود رسیده‌اند و نذرشان پذیرفته شده و سادات نیز بر شاخک‌های این سیب‌های سرخ تکه پارچه‌های سبز می‌بندند و به زعم خود آن را به نام اجدادشان متبرک می‌کنند.
از دیگر رسوم سقاها در شب قبل تاسوعا این است که به نیت عباس نان و ماست خیرات می‌دهند و صبح عاشورا به نیت علی اصغر شیر گرم پخش می‌کنند.
منبع[ویرایش]
همدان - خبرگزاري مهر
