چاه بهار
چابهار استان
سیستان و بلوچستانشهر و بندر زيباي چابهار در جنوب شرق کشور و در حاشیه ی دریای عمان داراي بهترين كرانه اقيانوسي و معتدل ترين و بهترین آب و هوا در سواحل جنوب كشور است. این بندر تنها بندر اقیانوسی کشور (اقیانوس هند) است و همین امر سواحل صخره ای بوجود آورده است که امواج پس از برخورد با آنها گاه تا پنج متر اوج می گیرند و در این سواحل است که انواع خرچنگها و لاک پشتها را می توان مشاهده کرد که همبازی موج و اقیانوسند.
گِل افشانها، سواحل صخرهاي و زيبا، مساجد زيباي محلي، بافت سنتي و زندگي ديدني بلوچها با كپرهاي خود،جنگل های حرا، تالاب لیپار،تمساح منحصر به فرد پوزه کوتاه، درخت انجير معابد و آثار فراوان تاريخي به نظر آنوبانینی از جمله جاذبه هاي توريستي اين بندر زيبا هستند.
گل افشان های چابهار[ویرایش]
با توجه به محسوس نبودن فصول پاييز و زمستان و باقی ماندن سبزی درختان در اين منطقه، فصول چهارگانه به فصل بهار شبيه و منطقه به چهاربهار معروف گرديده و نام چهاربهار رفتهرفته به صورت چابهار تغيير شکل پيدا کرده است. این بندر از لحاظ عرض جغرافیایی هم عرض بندر میامی آمریکا و دارای شرایط آب و هوایی کاملا مشابه بندر میامی است. متوسط دما ۲۳ درجه و میانگین آن بین ۳۴ و ۱۰.۵ درجه متغیر است.
چابهار جنوبی ترين شهر استان سیستان و بلوچستان است كه در فاصله ۷۶۱ كيلومتری زاهدان قرار دارد. اين شهر در زمانهای قديم "بندر تيس" نام داشته و يكی از مراكز مهم تجاری كرانه های دريای عمان به شمار میآمده است. آثار باقی مانده ی بندر تيس، در حال حاضر در ۹ كيلومتری چابهار امروزی بر جای است.
اقتصاد شهرستان چابهار بر كشاورزی، ماهيگيری، دامداری و صنايع دستی استوار شده است. در اين منطقه، هم اكنون به دليل دسترسی به آبهای جنوبي ايران و موقعيت خاص منطقه، بازرگانی مهمترين فعاليت اقتصادی رايج شده است. مركبات، زيتون، موز، انبه، خرما، نيشكر، صنايع دستی، ماهی و كالای خارجی از صادرات اين منطقه به شمار می رود. چابهار مهم ترين بندر بازرگانی كرانه بلوچستان محسوب می شود و به واسطه مركزيت داشتن و نظر به اینکه چابهار یک منطقه آزاد تجاری و صنعتی است؛ محل ورود اجناس خارجی از نقاط مختلف است. امام زاده غلام رسولي، مقبره شيخ شميل، روستاي تيس به همراه سواحل زيبا، مهمترين ديدني هاي شهرستان چابهار را تشكيل مي دهند.
یکی از مشکلاتی که در بازدید از نقاط دیدنی این شهرستان برای گردشگران وجود دارد؛ دور بودن نقاط دیدنی از یکدیگر است. کوه گِل افشان در فاصله حدود ۱۰۰ کیلومتری غرب؛ جنگل های حرا در شرقی ترین نقطه شهرستان در خلیج گواتر و رودخانه سرباز (با تمساح مشهور پوزه کوتاهش) در شمال شهرستان و فاصله ای نسبتا دور قرار دارد. به همین دلیل ممکن است گردشگران در مدتی کوتاه موفق به دیدن همه آنها نشوند. ولی آنوبانینی پیشنهاد می کند، در صورتی که امکان دیدن همه آثار را ندارید بهتر است حتما دست کم به سراغ کوه گِل افشان بروید.
چابهار شهری به دیرینگی تاریخ است که زیبا و استوار بر ساحل دریای مکران• در جنوب خاوری ایران، در استان سیستان و بلوچستان آرمیده است. بندری که جایگاه بلوچ‌های مهربان، مرزبانان تاریخی ایران‌زمین، است.
بلوچستان از زمان کوروش کبیر، جزو شاهنشاهی ایران بوده است. بخش جنوبی بلوچستان کنونی در سنگ‌نبشته داریوش بزرگ در بیستون و پارسه (تخت جمشید) به نام «ماکا» یا «مَکَه» به عنوان یکی از استان‌های شاهنشاهی ایران آمده است. هرودوت، تاریخ‌نگار یونانی، نیز آن را «مَکیا» یا «میکیان» خوانده است.
زبان بلوچی
زبانی که مردم بلوچستان و از جمله چابهار به آن سخن می‌گویند، زبان بلوچی است که یکی از شاخه‌های زبان‌های هندوایرانی و هم‌ریشه با زبان پارسی است. این زبان واژگان بی‌شماری از زبان پارسی میانه (زبان پهلوی) را در خود جای داده است؛ به گونه‌ای که «امیرتوکل کامبوزیا» در کتاب «بلوچستان و علل خرابی آن» می‌نویسد: «اگر شما فرهنگ زبان پهلوی را در مقابل یک فرد بلوچ بگشایید و لغاتی از هر صفحه آن پیدا کرده و به او بگویید، او خواهد گفت آقا، زبان پهلوی یعنی زبان بلوچی.»
سرزمین همیشه بهار
چابهار، هر چهار فصلش بهار است و بدین روی «چهار بهار» یا چابهار می‌خوانندش؛ یعنی سرزمین همیشه بهار.
خنک‌ترین در تابستان و گرم‌ترین در زمستان
چابهار هم‌عرض جغرافیایی و هم آب‌وهوا با بندر میامی در شبه‌جزیره فلوریدای امریکا است. وزش بادهای موسمی، موسوم به «مونسون» در چابهار سبب شده است تا این بندر در تابستان، خنک‌ترین و در زمستان، گرم‌ترین بندر جنوبی ایران و دمای آن تنها بین ۵/۱۰ تا ۳۴ درجه سانتی‌گراد در نوسان باشد. این دما باعث ایجاد یکی از متنوع‌ترین پوشش‌های گیاهی و گونه‌های جانوری در چابهار شده است.
تنها بندر اقیانوسی ایران
چابهار که یک‌سو رو به دریا و سوی دیگر رو به کوه و کویر دارد، تنها بندر اقیانوسی ایران و یکی از مهم‌ترین کریدورهای ترانزیت شمال-جنوب و شرق-غرب جهان است.
گفتنی است در هنگام جنگ تحمیلی، به اهمیت استراتژیک چابهار به دلیل دور بودنش از فضای نظامی خلیج فارس و تنگه هرمز، افزوده شد. پس از جنگ نیز چابهار به عنوان منطقه آزاد صنعتی-تجاری در سال ۱۳۷۲ خورشیدی اعلام موجودیت کرد تا گام‌های سریع‌تری برای توسعه بردارد.
جاهای تاریخی و گردشگری چابهار
تلگرافخانه انگلیسی‌ها
«تلگرافخانه انگلیسی‌ها» یکی از کهن‌ترین ساختمان‌های سنگی چابهار است که مجریان خط تلگراف انگلیس، در سال ۱۸۶۹ میلادی یعنی در دوران قاجاریه، به ظاهر برای رونق دریانوردی و تجارت و در اصل برای اهداف استعماری، آن را بنا کردند.
این تلگرافخانه با ویژگی معماری مناطق گرمسیری و در دو طبقه با رواق‌های هلالی ساخته شده است.
روستا و بندر تاریخی تیس؛ خاستگاه چابهار امروزی
روستای تاریخی «تیس» در نزدیکی چابهار، از روزگار هخامنشیان، بندری مهم در امر بازرگانی و دریایی به شمار می‌رفته است. پس از اسلام نیز تاریخ‌نگارانی چون مَقدِسی در سال ۳۷۵ قمری از این بندر به عنوان بندری آباد و پررونق یاد کرده‌اند. بندری که بر سر راه جاده ابریشم، مرکز تجارت شکر استان مکران و گندم سیستان بوده و به دست مغولان ویران شده است تا در آتیه، چابهار کنونی جایگزین شکوه آن شود.
قلعه تیس یا پرتغالی‌ها
پس از گذر از روستای تاریخی تیس، به «قلعه تیس» یا پرتغالی‌ها که بر فراز تپه‌ای مشرف به دریاست، می‌رسیم. این قلعه که از سنگ و گچ و ساروج ساخته شده، یادآور روزهای بی‌شماری از تاریخ تیس و چابهار در پیش و پس از اسلام، به مانند اشغال آنجا به دست استعمارگران پرتغالی است؛ اشغالی که دیری نمی‌پاید، با پایداری مردمان این خطه به پایان می‌رسد و چابهار بسان همیشه، به آغوش مام میهن بازمی‌گردد.
قلعه تیس دارای هشتی بزرگ با چندین اتاق و ایوان، آب‌انبار و چاه آب است. آثار دو برج دیده‌بانی نیز بر بالای بخش شاه‌نشین قلعه دیده می‌شود که گویا نقش چراغ دریایی را هم ایفا می‌کرده است.
از دیگر دژهای چابهار می‌توان به دژهای «پیروز گت»، «بلوچ گت»، «انوشیروان سنگان»، «باتل» و «گواتر» اشاره کرد.
خلیج چابهار
یکی از شگفتی‌های طبیعی چابهار، «خلیج چابهار» است که برآیند آمیزش میلیون‌ها ساله زمین و باد و آفتاب و دریاست. خلیجی که تماشای برآمدن و فرورفتن خورشید از فراز آن، خاطره‌ای است که کمتر از یادها می‌رود.
سواحل صخره‌ای و ما‌سه‌ای؛ جلوه‌گاه طنازی آب و باد و خاک
در طول نوار ساحلی دریای مکران (عمان) به ویژه از چابهار تا گواتر، سواحل صخره‌ای بسیار زیبایی به سبب فرسایش سنگ‌های رسوبی بر اثر پیش‌روی آب دریا رخ می‌نماید که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کند. این صخره‌ها و سواحل، مملو از فسیل‌های سخت‌پوستانی همچون گوش‌ماهی‌ها، صدف‌ها، حلزون‌ها و … است که آن را بسان موزه‌ای طبیعی از فسیل‌های دریای مکران درآورده است.
تالاب لیپار؛ خفته در میان دو کوهی استوار
از چابهار در امتداد ساحل، ۱۵ کیلومتر که به شرق می‌رانیم، در کنار روستای «رمین» تالاب زیبای لیپار نمایان می‌شود. تالابی آرمیده در میان دو کوهی استوار که از جمع‌شدن آبهای سرگردان، هستی گرفته است. لیپار جایگاه پرندگان گوناگون همچون طاووسک، تیهو، باقرقره، لک‌لک، حواصیل سفید و خاکستری و پوشش گیاهی متنوعی از درختان گز، چش و… است که آدمی را به لختی درنگ در کنارش فرامی‌خواند.
راهنمای بلوچ ما آقای «محمدجواد صادقی» درباره معنای واژه لیپار می‌گوید: «لیپار واژه‌ای دوسیلابی است که از دو بخش «لیپ» و «آر» تشکیل شده است. لیپ به معنای خار و خاشاک رودخانه و آر به معنای آب رودخانه است. در این روستا آب رودخانه همراه با خار و خاشاک به آب دریا می‌پیوندد که در واقع به هم رسیدن یا محل تلاقی آب رودخانه و آب دریا را در زبان بلوچی لیپار می‌گویند.»
کوه‌های آریا
پس از گذر از تالاب لیپار و ۳۰ کیلومتر راندن از شرق چابهار، به «کوه‌های آریا» می‌رسیم. محلی‌ها بر این باورند هنگامی که کشتی‌ها به نزدیکی این کوه‌ها می‌رسیدند، بادبان می‌افراشتند و از آنجا که یکی از معنی‌های واژه آریا در زبان بلوچی «افراشتن» است، این کوه‌ها به آریا معروف شده‌اند؛ البته اغلب به نادرست به این کوه‌ها، کوه‌های مریخی یا مینیاتوری هم می‌گویند.
کوه‌های فرسایش‌یافته و اعجاب‌انگیز آریا که در پاکستان نیز امتداد دارد، بسان ریشه‌های یک درخت تنومند است که سر از زمین برآورده و به آسمان ساییده تا با نگاهی وهم‌آلود، نظاره‌گر این سرزمین اسرارآمیز باشد.
درخت انجیر معابد؛ گوهری پربها در هوای تفتیده جنوب
درخت «انجیر معابد» یا «لوور» که محلی‌ها به آن «کرگ» نیز می‌گویند، از درختان تیره کائوچوئی است که در نواحی گرمسیری مانند چابهار می‌روید. سایه پرمهر این درخت که ریشه‌های بی‌شماری در خاک می‌نشاند، در هوای گرم و تفتیده جنوب، گوهری پربهاست از این رو برای محلی‌ها درختی مقدس به شمار می‌رود که میوه‌های نارنجی‌رنگِ نرم و شیرینش هم خوردنی است.
لوور که ارتفاع آن به ۱۵ تا ۲۰ متر می‌رسد، درخت همیشه سبزی است که شکل و فضای پیچیده‌ای می‌آفریند، آنچنان که آدمی را به شگفتی وامی‌دارد.
جنگل‌های حرّا؛ جنگل بدیع پرندگان
جنگل‌های حرا یا مانگرو در ۱۲۰ کیلومتری شرق چابهار در خلیج گواتِر، زیستگاه مناسبی برای پرندگانی همچون عقاب ماهی‌گیر، پلیکان، فلامینگو و… است.
حرا، درخت کوچکی است که دانه آن روی درختچه مادر رشد می‌کند و پس از آنکه به نهالی کوچک تبدیل شد، از مادر جدا می‌شود و زندگی مستقل خود را می‌آغازد.
گفتنی است «گینه» زیست‌شناس نامدار، نام علمی این درخت را به افتخار «پورسینا» دانشمند ایرانی، «اوی‌سینا مارینا» نامگذاری کرده است.
گاندو: بزرگ‌ترین خزنده ایرانی
رودخانه باهوکلات در ۹۰ کیلومتری شرق چابهار یکی از مهم‌ترین زیستگاه‌های تمساح پوزه‌کوتاه «گاندو» است. گاندو بزرگ‌ترین خزنده ایرانی و بازمانده خزندگانی است که از ۲۶۵ میلیون سال پیش، روی زمین می‌زیسته‌اند.
رنگ گاندو، زیتونی تا قهوه‌ای است و شکمی بدون فلس، سفید متمایل به زرد دارد. این تمساح چنان خویش را با طبیعت بلوچستان تطبیق داده است که می‌تواند ماه‌ها نباریدن باران و خشک بودن بستر رودخانه‌ها را تاب آورد. یکی از روش‌هایی که گاندو برای بقا انتخاب کرده است، حفر گودال‌هایی به ژرفای ۱۲ تا ۱۵ متر در کنار رودخانه‌هاست تا در پناه این گودال‌ها، خشکسالی را طی کند و چشم در راه باران باشد.
گاندو به وقت تخم‌گذاری گودالی به عمق ۳۰ سانتی‌متر می‌کند و بین ۲۰ تا ۳۰ تخم در آن می‌گذارد. گاندوهای کوچک، به درازای تقریبی ۲۵ سانتی‌متر پس از ۶۵ روز چشم به جهان می‌گشایند.
گاندو در فک بالایی، ۱۹ و دو سوی فک پایینی، ۱۵ دندان دارد و طول نیمی از بدنش را که به چهار متر می‌رسد، دم آن تشکیل می‌دهد. این حیوان که از سوی بومیان نیز حمایت می‌شود، شب‌ها به شکار پستانداران، لاک‌پشت‌ها، پرندگان آبزی و ماهیان می‌رود.
تپه گِل‌فشان
«تپه گل‌فشان» که از آن به جای آتش، گِل فوران می‌کند، یکی از دیدنی‌ها شگفتِ شمال باختری چابهار در «دشت کهیر» است که مانند آن در چند جای دیگر جهان نیز گزارش شده که البته گِل‌ِ گِل‌فشان چابهار، غلیظ‌تر و توسی‌رنگ‌تر از گل گل‌فشان‌های دیگر است.
گل‌فشان که پیرامون آن هیچ گیاهی دیده نمی‌شود، در فصل زمستان بیشتر فعالیت می‌کند و صدای غرش آن که آب و گازِ پرفشار را از لایه‌های زیرین زمین به بیرون پرتاب می‌کند، حتی از دور هم شنیده می‌شود.
مردم محلی به این گل‌فشان‌ها که خاصیت درمانی هم دارد، «گل‌پاشان» یا «ناپک» به معنای ناف دریا یا ناف زمین، می‌گویند.
از دیگر جاهای دیدنی چابهار می‌توان به غارها و معبد «بان مسیتی» در دامنه رشته‌کوه‌های شهبازبندِ روستای تیس، قدمگاه خضر و اسکله‌های ماهی‌گیری تیس، رمین و بریس اشاره کرد.
[۱]بخش دشتیاری[ویرایش]
← دهستان باهوکلاتباهوکلات/بسوت بالا(بسوت جيهند)/بل دادرحمان/
بهلورمچی/
پت/
چغربیت بالا /
جوییک /
درکس/دك باهو/بچو بازار/دمپك بازار/روهگام بالا/سندنورمحمد/سنگان/
سولدان/سهيل(محله قادربخش)/سيرجا/شهبيك زهي/شيرگواز/کرگي گزدان/كهناني كش/كهيربرزپايين/
کهیری/
کیک سوچ/گارفقير/گرم بيت بالا/گرم بيت پايين/نوك اباد(مندوک بازار)/اسلام آباد پايين/هزاري/هوت گت جهلي/ريكوكش/بسوت حاجي حسن/
چور/جمپاني بازار/كرگي بالا/كرگي پايين(کرگي حاجي اسحاق)/يعقوب بازار(دلوش بازار)/
کچ/دنسرمولاداد(کلات زنگي)/سنجربازارترادان/پنجشنبه بازار/بازارمحمدكريم/رستم بازار نلنت/
زیندان/گبولاني/سري گت(هوت گت بالا)/چغربيت پايين/كهيربرزبالا/گزمنزل/
گرودل/رحمت اباد/
ده گندر /سيداباد/پتي(بيتي گرکي)/نوك آباد(نوک آبادمچکور)/
ربوزهی /روهگام پايين/بسوت پايين/لشکران بازار/سريش بازار/سيرجايوسف بازار/عبدالمجيدبازار/رمضان بازار/اسماعيل آباد(مهرك جمپ)/اسلام آبادبالا/جمپك بازار(سيد محمد بازار)/عثمان آباد/سهيل(محله مير امام بخش)/قاسم آباد/غريب آباد/گرودل بالا/گوادري شام/كهنان كش بالا
← دهستان سندميرثويانبل/
پسابندر/پشت/
جر/
چیلسر/دور/ريمدان بنكول(ريمدان بالا)/سندبهرام/سندحمزه/سندمراد/سندميرثويان/سيتار شهداد/سيتار علي (سيتار مولاداد)/سيتارعمر/شيخان كرگ/كلاني/كلاني پائين/كلرايي(كلرايي عثمان)/
لکوکچ/
بریس/
نیلک/سيتارمحمود/شهرك مسكوني گواتر/ريمدان كمال/ريمدان وسطي(ريمدان دلمراد)/ريمدان پايين(ريمدان ملانصرت)/شهرك صنعتي پسابندر/پاسگاه/پايگاه دوراهي ريمدان/
پیرک/کلاني بجار/کلاني برديک/
← دهستان نگوربمباسری/حاجي نور محمد بازار/دلگان شيخ چراغ/دلگان مدرسه/عبداله بازار/
گرگیچ/
مزنپاد/
نکوچ/
بالاد/نوبنديان بلوچي/حيدرآباد/
پتار/
تینگ/روديك كريم بخش/هلگداري اشرف/هلگداري عثمان/
دیزی/روديك صاحبداد/ريپك پيرانداد/ريپك شيران/ريپك صالح/ريپك عبدك/ريپك لال محمد/
سماچ کرگ /سماچ ملا محمود/
سماچ میرو/
سیتل/
شم/عيدوبازار/
کالبربالا /
گزچات (سماچ کور)/
نوریس/نوبنديان پايين/منصوراباد/پمپ بنزين/مجتمع شركتهاي شن و ماسه/كرمبل بخشي/كرمبل فقير/كرمبل خداداد/كرمبل رمضان/روديك محمودپايين/دلگان حاجي قادردادبازار/
کچ کرگ /كچ يوسف/روديك ملاداد/
سیتل/پايگاه شهيديدالهي/
دلوش بازار /دوست محمدبازار/دلگان ملا فقير/عارف اباد/
ودمچان/ايستگاه پمپاژآب/شهرک کرمبل/يخ سازي/شرکت راه سنگ کوه/دولت آبادگلستان/کوره آجروحدت/کوره آجرساحل حسين بر/کوره مسلم/دلگان ايوب/
کچ وشدل /شهرك اسلام آباد/كريم آباد/شهرك صنعتي نگور/منبع سازان آب/شرکت ايران پرور/شرکت مرواريدگستر/شرکت شن ساحل/شرکت شن بحر/شركت خدمت/شركت نگور گاز
← شهرهانگور/
درکس/بريس
بخش مرکزی[ویرایش]
← دهستان پیرسهراباسحاق بازار/
بجاربازار //
بریانی/بناروحاجي شکر/بندگاه پيرسهراب/
بنو/
بلنگی/
بی بان زهی /پاسگاه انتظامي پيرسهراب/
پتی/پيرسهراب/
چوتانی/حسين زهي/دج دادخدا/
رادودج/
رگتی/
زهراب/
زیردج/
سایانی //
سردج دلمراد /
سیناچو /شهدادبازار/صفرزهي/عثمان بازار/فتحعلي كلات/
کارانی /
کلسکان/گمدادبازار/
لاتیدان/ندکان مرادي/ندكان شفيع محمد/ندكان گورمي/
لانیاری //جنگارك پايين/جنگارك بالا/نور محمد بازار/علي محمدبازار/دادرحمان بازار/
بندسر /سيدي بازار/
کورکچ/عوركي ملاعبدالرحمان/شرکت آبادگسترپمپاژآب/
توجان //
حوشم (هوشمب)/
بندسرترکانی /
ترکانی/ريگ(دج شنبه)/
دج جندو/دج دگارو/دج رحمت/
دج درابول /ندكان شهداد/عورکي بزرگ(خدابخش)/ /
کچ /نيام بيت پايين/عثمان بازار/موتورمولادادجدگال/موتورمولابخش پيكن/ميرآباد/فيض محمدبازار/ميران بازار/دادرحمان جدگال بازار/
بل شمل /پيربخش سوپک بازار/شفيع محمدبازار/موتورتاج محمدپاهنگ/عورکي حاج عبداله بازار/موتوردادمحمدراهبر/موتوردادرحمن ناليتي/موتورشيخ اسماعيل يزدان پناه/موتوربرکت بلوچ/عورکي عبدالرحمن درفشه بازار/عورکي جما بازار/نوهاني بازار/مولابخش بازار/موتور رسول بخش دركاله/پنجشنبه بازار/
دوکو /غلام محمد بازار/دادرحمان بادفر/
ریس/اچوبازار/مريد بازار/ايستگاه پمپاژآب کلسکان/مراد محمد بازار (سه راهي تلنگ )/بركت توش بازار/فتي محمد درگشيده بازار/غلام محمد بازار/ميران بازار/زيارتگاه مياتوفيق/نيام بيت بالا/ايستگاه پمپاژآب/علي هيبتان بازار/غلام محمد بازار/عبدل بازار/اسماعيل بازار/ايستگاه پمپاژآب ندکان/حاجي نور محمد خانزايي بازار/بناروفقيربازار/اورعي کوه ديم/مزاربازار/مهراب بازار/عورکي حاج آدم بازار/
نوازان خرم /موتورحاجي درمحمد/عوركي ملنگ بازار/موتورجان محمددرکاله/خدابخش ترکاني بازار/خيرمحمدجامي زهي بازار/عورکي شکربازار/پيرمحمدبازارجد/موتوراحمدجدگال/موتور هارون اميري/
هالو بازار /جنگي هان بازار
← دهستان کمبل سلیمانبله سر /پرومي حاجي حيدر/
مردان حیدری /دمبدف مرادي/
شیران /
تیسکوپان //
کچو/كمبل محمدعظيم/كمبل سليمان/گومازي عثمان(گومازي شيرک)/
گو/گوران كش جماعت/گوران كش عبدالرحمان/گوران كش ملاگهرام/وشنام شهداد/گو مازي سنجر/گومازي فقير/وشنام اسحاق/ميراباد/وشنام حاجي رمضان/وشنام حيدر صالح زهي/وشنام دوست محمد/وشنام فقيرمحمد/گو مازي كوثر(کوثرملازهي)/وشنام دري/
وشنام میرگل /افغان/
رمین/
تیس /كمب مراد /آباد/دمبدف عثمان/دمبدف ميران/دمبدف (دمبدف شفيع محمد)/وشنام احمد سنجر/گومازي صالح/گومازي جاري بازاردادخدا/وشنام مريد/پليس راه چابهار/
لکی /کهيرکندحاج خداداد/تيسکوپان حاج سليمان/خانه هاي چهارشنبه(شيردل)/
لیپار /
ماشی/
پلانی/كمبل كريم بخش/كمبل بالاد/كمبل دلمراد/نوك اباد/وشنام خير محمد/پلاژساحلي(منطقه آزاد چابهار)/عمرحوت(وشنام محمدحوت)/گومازي عبدالکريم/دمبدف دوستين/نمرآباد(پرومي حاجي ابراهيم)/
نوکبند/احمدآباد/نيروگاه برق/شهرک صنعتي/
وشنام محمدحسین/
وشنام خدابخش/
احمد آباد← شهرهاچاه بهار /
تیسبخش پلان[ویرایش]
← دهستان پلانرانک/الله داد زهي/ادم اباد بلوچي نو/بندسرعلي بازار/بنگل زهي/بوتي بالا/بوتي پايين (بوتي نور محمد )/
پلکان/
پلان /غلام محمدبازار/جادو زهي حاجي پيري/جمازهي/جماعت زهي/چاكرزهي/
چیلسر /
کورسر /چوكات پايين/چوكات بالا/چوكات وسط/حسين بازار/فقيرزهي مرادبازار/داد رحمان بازار (كلمتي )/رادوپايين/ساندك زهي بالا/ساندك زهي پايين/
سلوربازار /سوماربار(سيدبارجدگال)/سومارزهي/سيد بار/شمل بازار/
صدیق زهی /عبدک زهي/عرب زهي/عيسي بازار/عثمان بازار/فقيرزهي خان محمدبازار/
گار کندی /
کموبازار/كوه ديم بالا/گزاني تاج محمد/گزاني پايين/
گندوبازار /
گیتیگ/للو بازار/لاغرزهي/مانديرو/محمدزهي/مرادبازار/مراد هيبتان بازار (كنر )/مريداروبالا/مريداروپايين/مسافرزهي/ملوك بازار/ولي محمدبازار/يارمحمدبازار/يعقوب زهي/يوسف زهي/توحيداباد/
دیگ رو /بند سرچوكات (ذوست محمد )/
اورعی /جادوزهي بوهير/دلمرادبازار/رادو پلان (بالا )/عيدو بازار/
دیول/
کهیرداری /مرادمحمدبازار/فقيرزهي نورمحمد/كوه ديم پايين/نندواباد/جان محمدبازار/عباس بازار/كهيربن عثمان بازار/محراب بازار/خيروك بازار/مولابخش بازار/عمراباد/بلوچي بالا/بلوچي پايين/سندباروزهي/مولاآباد/
قنبرزهی /جمک بازار/
دنب سر /فقيربازار/شكيل اباد(معلم بازار)/پتي هان بازار/ابراهيم حوت بازار/الله نوبازار/خيرك اباد/نوك اباد/چاكربازار/حسين بازار//هارون بازار/
جمابازار /گاركندي رسول بخش بازار/شيرمحمدبازار/بندسرملااحمدبازار/جما زهي كوه ديم (فقير محمد بازار )/چوكات عبدالكريم بازار/شيخ ابراهيم بازارعربزهي/عاروبازار/
سجرا /مانديروملاابراهيم/شهدادبازار/سيداحمدشاه بازار/کريم آباد/كمب/
گزوکی/حسين بازار/گزاني خان محمد
← دهستان تلنگبل/
تلنگ /
توکدان //جغران وارو/
چب /
چرک/حاجي بازار/دك/
دنسرتلنگ /دنگري پايين/
دیرمان/شاهك بازار//
شودیک /شيرمحمدبازار/دزاني کالدان/
کالکوت //
کوتیرو /کوچو(کوچوبالا)/
گازگر /گزي زهي/
لالوبازار /
مارانگز //
ماندیرو /
نالود/
کچل /
بوریندوک/
زنر/
روسرشارگ /
شیخ کلگ /
کدرم /
کلانزه //کهن پايين/كهن بالا/
کهنان زه /
گتیوان/
گواندرک/
مچی/
کالدان/
دنسرکالدان/
کچ/جدگال اباد/
ودو/
میناب /
ستانی/کوچوپايين(دور)/
چیل/بل پايين/بل بالا/
گورچاری/سني بازارملااکرم/
وشین چات/
خوشاب/
کله گوک/كلگي/
بوندی/تولك رود//
کانکور/
بوچی/نوهاني بازار/مچي گورچاري/دنگري بالا/
گزدری/
دنسرشارگ/گوگديم شارگ/
جان محمدبازار /لگوربیت /
گواجیگ /
چاهتک /اله آباد/سني بازارعبدالرسول
منابع[ویرایش]
سایت جامع گردشگری ایران | ۱. | ↑ انجمن پژوهشی ایرانشهر - مسعود لقمان |
آشنایی با مراکز تاریخی و آثار باستانی چابهار،سازمان منطقه آزاد چابهار
دریچه ای تازه به صنعت گردشگری، سازمان منطقه آزاد چابهار
عبدالرحمن مرادزاری
